Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Lara Fabian - Adagio (English-Italian) Καλό Σαββατόβραδο!!!


I don't know where to find you
I don't know how to reach you
I hear your voice in the wind
I feel you under my skin
Within my heart and my soul
I wait for you
Adagio
All of these nights without you
All of my dreams surround you
I see and I touch your face
I fall into your embrace
When the time is right I know
You'll be in my arms
Adagio
I close my eyes and I find a way
No need for me to pray
I've walked so far
I've fought so hard
Nothing more to explain
I know all that remains
Is a piano that plays
If you know where to find me
If you know how to reach me
Before this light fades away
Before I run out of faith
Be the only man to say
That you'll hear my heart
That you'll give your life
Forever you'll stay
Don't let this light fade away
Don't let me run out of faith
Be the only man to say
That you believe, make me believe
You won't let go
Adagio

Read more

Η ζωή μέσα και έξω από το παλάτι του Φιλίππου Β’


Ένα χρυσοπόρφυρο ύφασμα με το οποίο είχαν τυλίξει τα οστά μιας Μακεδόνισσας, η αχνή όψη της λεγόμενης «Μαντόνας» των Αιγών με το θλιμμένο βλέμμα και τα ροζ μάγουλα, το κυνήγι του κάπρου, που σηματοδοτεί την ενηλικίωση των εφήβων, ένα ζευγάρι ερωτευμένα περιστέρια, είναι λίγα από αυτά που σε παίρνουν και σε ταξιδεύουν στην καθημερινότητα που ζούσαν κοινοί θνητοί, αξιωματούχοι και η βασιλική οικογένεια στη φημισμένη πόλη του βασιλιά Φιλίππου Β’, τον 4ο αιώνα π.Χ.
Η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, μία από τις αγαπημένες μαθήτριες του Μανόλη Ανδρόνικου και ανασκαφέας του
ανακτόρου των Αιγών, προικισμένη η ίδια με το χάρισμα της αφήγησης, μας επισημαίνει τις λεπτομέρειες εκείνες που χάνει κανείς επισκεπτόμενος ένα μουσείο, στο πολυτελές λεύκωμα που μόλις κυκλοφόρησε από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση με τον τίτλο «Αιγές. Η βασιλική Μητρόπολη των Μακεδόνων». Μία ακόμη πολύτιμη προσφορά του Ιδρύματος στη σειρά ο «κύκλος των μουσείων που “κάθε χρόνο αναλύει και προβάλλει στιγμές από το σύνθετο αφήγημα του ελληνικού πολιτισμού”» όπως σημειώνει προλογικά η Μαριάννα Ι. Λάτση.
Εν αρχή, λοιπόν, η ζωή στις Αιγές που ξεκινάει με το μυθικό αρχέτυπο των ηρώων, δηλαδή με το κυνήγι του κάπρου. Κάθε νεαρός Μακεδόνας για να θεωρηθεί άνδρας έπρεπε να σκοτώσει ένα αγριογούρουνο. Η άθληση ήταν μια αγαπητή ασχολία και όχι μόνο για τους νέους.
Αγαπούσαν τη μουσική, το τραγούδι και το χορό. «Υπήρχαν χοροί ενόπλων και σε έναν τέτοιο δολοφονήθηκε ο νεαρός βασιλιάς Αλέξανδρος Β’».
Λεπτομέρειες από το χρυσό διάδημα της Μήδας, ένα από τα πολυτιμότερα κοσμήματα
του αρχαίου κόσμου που σώθηκαν.
Απαραίτητο συστατικό κάθε δημόσιας ή ιδιωτικής γιορτής το συμπόσιο. Από την εποχή των ομηρικών επών, από τον 10ο μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ. τα συμπόσια των Μακεδόνων ήταν λιτά, όπως φαίνεται από τα πήλινα αγγεία, τους μικρούς αμφορείς και τις υδρίες για νερό και κρασί που έχουν βρεθεί. Στα αρχαϊκά χρόνια όμως, «το συμπόσιο αποκτά την “κλασική” μορφή του: μετά το δείπνο οι συνδαιτυμόνες πλένονται, μυρώνονται, στεφανώνονται και ξαπλώνουν στα ανάκλιντρα για να απολαύσουν το κρασί, που είναι πάντα ανακατεμένο με νερό σε αναλογία που ορίζει ο συμποσίαρχος, ώστε να ελέγχεται ο χρόνος και ο βαθμός της μέθης».
Μην τους φανταστείτε στην ηρωική γυμνότητα που παρουσιάζονται στις αρχαίες απεικονίσεις. Έλληνες του Βορρά ήταν και ως εκ τούτου αναγκασμένοι να προσαρμόζονται στις καιρικές συνθήκες. Φορούσαν ένα χιτώνα ζωσμένο, ένα απλό μάλλινο φόρεμα με μανίκια ώς το γόνατο, μια χλαμύδα για πανωφόρι, ή μια βαριά μάλλινη κάπα σαν αυτή των βοσκών που έκλεινε με πόρπη στους ώμους ή στο στήθος, δερμάτινες μπότες ή ψηλά σανδάλια και μια τραγιάσκα από δέρμα ή τσόχα (η μακεδονική καυσία). Απαραίτητο αξεσουάρ της ανδρικής περιβολής ήταν το μαχαίρι, κοφτερό σαν ξυράφι.
Η χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου Β.
Μοναδικό στολίδι τους ένα λιτό δακτυλίδι χάλκινο ή σιδερένιο και όλο το καμάρι τους τα όπλα που ήταν πολύτιμα και ακριβά. Στο Μουσείο των Αιγών υπάρχουν αρκετά από αυτά.
Ο κόσμος των γυναικών, από την άλλη πλευρά, ήταν εσωστρεφής. Η Μακεδόνισσα είναι βασίλισσα στο σπίτι της. Γι’ αυτό και η μόρφωση θεωρείται περιττή πολυτέλεια. «Η ίδια η βασίλισσα Ευριδίκη έμαθε γράμματα ούσα ώριμη γυναίκα».
Οι κοπέλες μετά τα 14 μπορούσαν να ακολουθήσουν το σύζυγο που επέλεγε για αυτές ο πατέρας τους. Ήταν υπεύθυνες για τα παιδιά, τους γέρους, αλλά και τη φροντίδα των νεκρών (πρόσφορα). Έγνεθαν, έκλωθαν, ύφαιναν, έραβαν ρούχα και στρωσίδια, άλεθαν τα δημητριακά, μαγείρευαν, ζύμωναν και έψηναν ψωμί. Δεν εξαιρούνταν ούτε οι βασίλισσες από αυτές τις καθημερινές ασχολίες, γι’ αυτό οι αρχόντισσες των Αιγών παίρνουν στον τάφο και τις ρόκες τους.
Στις επίσημες γιορτές οι εμφανίσεις τους ήταν περιορισμένες, εκτός από τις τελετές της Δήμητρας και της Περσεφόνης που ήταν παραδοσιακά δικές τους όπως και η λατρεία του Διονύσου. Διέπρεπαν στους βακχικούς χορούς, ενώ είναι γνωστό ότι φανατική θιασώτις του Βάκχου ήταν η Ολυμπιάδα.
Η λεγόμενη «Μαντόνα» των Αιγών
Οι ανασκαφές από το αχανές νεκροταφείο των Αιγών, μας δίνουν μια αρκετά πλήρη εικόνα της αμφίεσης των γυναικών τους τρεις πρώτους αιώνες της τελευταίας προχριστιανικής χιλιετίας, σύμφωνα με την κ. Κοτταρίδη. Φορούν ένα χοντρό μάλλινο πέπλο, ένα λιτό φόρεμα που πορπώνεται με τεράστιες περόνες σαν φονικά όπλα στους ώμους. Τα μπράτσα τους στόλιζαν πολύσπειρα βραχιόλια, περιδέραια από σάρδιο και βαριές χάλκινες χάντρες φορούσαν στο λαιμό, ενώ στα δάκτυλα οκτάσχημες σπείρες. Μοναδικά και σπάνια φαίνεται πως ήταν τα χρυσά κοσμήματα. Κι αυτά ήταν κυρίως οι σφηκωτήρες που κρατούσαν τις μπούκλες των μαλλιών καθώς έπεφταν στην πλάτη και τους ώμους.
Ασημένιες και χρυσές λεπτεπίλεπτες είναι και οι πόρπες, ενώ τα σκουλαρίκια πρωτοεμφανίζονται στις Αιγές τον 7ο αι. π.Χ. Οι γυναίκες της αυλής είναι στολισμένες με βαρύτιμα χρυσά ταινιωτά, με απλή έκτυπη ή εξαιρετικά περίτεχνη συρματερή ή κοκκιδωτή διακόσμηση.
Λίθινη Νεκρική Κλίνη (3ος αι. π.Χ.)
Οι γυναίκες του λαού ήταν λιτές, λίγα τα κοσμήματά τους, ενώ «οι βασίλισσες και αρχόντισσες κατέβαιναν στον Άδη πατώντας σε σόλες χρυσές ντυμένες από την κορφή ώς τα νύχια στην πορφύρα και στο χρυσάφι».
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα παρατήρηση της αρχαιολόγου είναι ότι «μολονότι δεν βρέθηκε ώς τώρα ούτε ένας καθρέφτης, οι γυναίκες των Αιγών ήταν αρκετά φιλάρεσκες». Αγόραζαν, στα χρόνια του Περδίκκα Β’ (454-413 π.Χ.) ιερό λάδι της Αθηνάς που διέθεταν οι νικητές των Παναθηναίων και με αυτό περιποιούνταν τα μαλλιά και το σώμα τους.
Το μπουντουάρ τους ήταν γεμάτο πομάδες και αλοιφές, αρώματα και αρωματικά λάδια από την Κόρινθο, περίτεχνα μυροδοχεία, αλαβάστρινα σκεύη και αβγά στρουθοκαμήλου.
Η κ. Κοτταρίδη αφηγείται φυσικά όλη την ιστορία του μακεδονικού βασιλείου, ξεναγεί τους αναγνώστες της στα παλάτια της βασιλικής καθέδρας στα χρόνια της Δημοκρατίας και στον «χρυσούν αιώνα» των Αιγών επί Φιλίππου Β’ περνώντας και από τους διάσημους βασιλικούς τάφους και το Μουσείο για να καταλήξει στα χρόνια των διαδόχων και στη σκόνη των αιώνων που ακολούθησε μετά την ήττα του τελευταίου Μακεδόνα βασιλιά Περσέα από τους Ρωμαίους το 168 π.Χ. Τότε, όλα καταστρέφονται. Τείχη, ανάκτορο, θέατρο καίγονται και γκρεμίζονται. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Σπίτια χτίζονται πάνω στα ερείπια. Το λίκνο των Τημενιδών, η γη του φημισμένου μακεδονικού βασιλείου παραδίδεται στη λήθη.
Στον τόμο αυτό παρουσιάζονται για πρώτη φορά όλα τα ευρήματα των Αιγών, παλιά και καινούρια, και όλες οι ανακαλύψεις των τελευταίων δέκα χρόνων μέχρι και τις φετινές που ήρθαν στο φως με αφορμή τα έργα αναστήλωσης – ανάταξης του ανακτόρου το οποίο η κ. Κοτταρίδη ελπίζει στο μεγαλύτερο μέρος του να έχει ολοκληρωθεί ώς το 2015, ενώ στόχος της είναι μέχρι το 2020 να έχει αναταχθεί το σύνολό του, όπως και ένα σημαντικό τμήμα του περιστυλίου του «ώστε η Μακεδονία να αποκτήσει ξανά τον Παρθενώνα της» όπως σημειώνει η ίδια.


Πηγή: Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, Ελευθεροτυπία
Read more

ΤΡΥΠΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΤΗ ΒΑΡΚΑ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ....ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ..!!


Παρακατω ενα βιντεο ντοκουμεντο που δειχνει οτι οι παρανομοι λαθρομεταναστες που πηγαν να εισελθουν στα ελληνικα χωρικα υδατα στη περιοχη του Φαρμακονησιου τρυπουν μονοι τους τη βαρκα που τους μεταφερει για να θεωρηθουν ναυαγοι.

Απο ποιους ειναι δασκαλεμενοι να κανουν κατι τετοιο?

Ποιοι τους εκαναν ν αλλαξουν καταθεσεις κι ενω στην αρχη ελεγαν οτι αν δεν ηταν οι λιμενικοι θα ειχαν πνιγει ενω στη συνεχεια καποιοι απο αυτους ειπαν οτι τους βουλιαξαν οι λιμενικοι?

Εμεις ειμαστε σιγουροι οτι κατι μεγαλυτερο απο τη διακινηση παρανομων λαθρομεταναστων κρυβεται πισω απο την υποθεση.

Ο λογος ειναι η περιοχη που εγινε το συμβαν που ειναι κομβικης σημασιας, ο τροπος που εγινε καθως και η διασταση που πηρε το θεμα πριν καν ακομα διερευνηθει...

Ειμαι πολυ περιεργος να δω μετα το βιντεο αυτο τι δηλωσεις θα κανουν καποιοι τωρα και ποσα συλλαλητηρια θα χρειστουν απο τα τσιρακια του Sorros....τους γνωστους εμμισθους απατριδες!!!
Δειτε εδω το βιντεο...

http://www.triklopodia.gr/2014/02/blog-post_3127.html#.Uu0OT_l_s7w
Read more

Το εξπρές του μεσονυχτίου για τον Φιλιππίδη… Μήπως κάποιοι δεν θέλουν να επιστρέψει για να δικαστεί;


Σε θρίλερ εξελίσσεται η απελευθέρωση του Άγγελου Φιλιππίδη από το τουρκικό κάτεργο των Φυλακών του Μαλτεπέ. Η περιπέτειά του μετατρέπεται σιγά σιγά σε πραγματικό Εξπρές του Μεσονυχτίου καθώς παραμένει στο τούρκικο κάτεργο στριμωγμένος ανάμεσα σε 8 Σομαλούς. Ο Αποδυτηριάκιας μάλιστα δίνει μια σοκαριστική εικόνα για την κόλαση που βιώνει ο Άγγελος: Το κελί σ΄ αυτή τη βρωμερή και απαίσια τούρκικη φυλακή είναι μια μεγάλη αίθουσα, όπου δεξιά και αριστερά υπάρχουν 4-6 κουκέτες. Εκεί κοιμούνται οι κατάδικοι, ό,τι πιο εγκληματικό μπορείς να συναντήσεις, από μαχαιροβγάλτες μέχρι ξεφωνημένες αδερφάρες που κάνουν πεζοδρόμιο. Και βαποράκια ναρκωτικών.
Στο κέντρο της αίθουσας ένα μεγάλο τραπέζι, όπου χαρακωμένοι στο πρόσωπο, στον κώλο, μαστουρωμένοι οι φυλακισμένοι τρώνε, φουμάρουν, πίνουν. Και στο βάθος δύο μωαμεθανικού τύπου χέστρες, όπου κάνεις την ανάγκη σου και οι άλλοι σε μπανίζουν.
Ο Άγγελος Φιλιππίδης τα δίνει όλα να αλλάξει φυλακή, αλλά δεν τα καταφέρνει. Μου τα μετέφεραν και σκοτείνιασα. Φοβερά πράγματα.
fylakesΜιάμιση ώρα με το αυτοκίνητο νοτιοδυτικά της Κωνσταντινούπολης και στον δρόμο προς τη Σμύρνη βρίσκονται οι φυλακές του Μαλτεπέ. Οσοι τις επισκέπτονται ομολογούν ότι από τον τρόπο κατασκευής μέχρι τη διαδικασία του επισκεπτηρίου σού σπάνε το ηθικό. Μπορεί να μην είναι βρόμικες και οι δεσμοφύλακες να είναι ευγενικοί, όμως οι διαδικασίες είναι μια δοκιμασία διαρκείας.
Ο Αγγελος Φιλιππίδης, ανεξάρτητα από το πόσο βαριές κατηγορίες τον βαρύνουν, δεν θα περίμενε ποτέ ότι θα βρισκόταν σε ηλικία 50 ετών με 8 Σομαλούς στο ίδιο κελί τουρκικών φυλακών. Αν και μεγαλωμένος ως γιος επιχειρηματία, σπουδασμένος στο Κολλέγιο και σε αμερικανικά πανεπιστήμια, golden boy της γενιάς του, σκληρός, φιλόδοξος και αλαζόνας, τώρα περνά τις ώρες του διαβάζοντας αναλυτικά και επισταμένα το κατηγορητήριο που του παρέδωσε η Τουρκάλα δικηγόρος του κυρία Σεϊντά Γιλντιρίμ.
Την ίδια ώρα ο επιχειρηματίας Δημήτρης Κοντομηνάς στην αγωνιώδη προσπάθειά του να συγκεντρώσει τα 5 εκατομμύρια ευρώ της εγγύησης που θα του επιτρέψει να παραμείνει εκτός φυλακών εμφάνισε αρρυθμίες και το βράδυ της Πέμπτης οδηγήθηκε στο Ιπποκρατείο νοσοκομείο
Ο κ. Κοντομηνάς εξετάστηκε από τους εφημερεύοντες γιατρούς που συνέστησαν την εισαγωγή του προκειμένου να υποβληθεί σε περαιτέρω εξετάσεις.
Ο επιχειρηματίας, θα παραμείνει νοσηλευόμενος σε δωμάτιο του πέμπτου ορόφου του νοσοκομείου αναμένοντας την επιστροφή και την κατάθεση του Άγγελου Φιλιππίδη.
Συμπερασματα:
1. Για όσους δεν το κατάλαβαν, ο κύριος Κοντομηνάς είναι έξω χωρίς να έχει πληρώσει την εγγύηση. Δεν χρειάζεται να πούμε κανένα σχόλιο επ’ αυτού.
2. Ο Φιλιππίδης είναι ο δεύτερος που μπορεί να “δημιουργήσει πρόβλημα” στον κύριο Προβόπουλο. Τρομερή σύμπτωση. Και αυτός “χαροπαλεύει” σε μία φυλακή, όπως και ο πρώτος (που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον κύριο Προβόπουλο εννοούμε). Για όσους δεν το κατάλαβαν, θα το εξηγήσουμε αύριο.
Read more

Ο κύριος Δελατόλας έδωσε επιταγή μισό εκατομμύριο με χρέωση προσωπικού λογαριασμού στην Ελβετία;

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΑΤΟΛΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο Αντώνης Δελατόλας επέστρεψε τα λεφτά που είχε πάρει από τον εγκληματία Κυριακίδη με επιταγή προσωπικού του λογαριασμού στην…Ελβετία!

Δεν μπορεί, ίσως να έχει εκδοτική δραστηριότητα και εκεί ο άνθρωπος και να τον παρεξηγούμε.

Πως αλλιώς θα μπορούσε ένας τίμιος λειτουργός της ενημέρωσης να διαθέτει τέτοιο ποσό σε Ελβετική τράπεζα και συγχρόνως να…

…την συνέχεια θα σας την πούμε σε λίγο.

Read more

Το ναυτικό σήμα του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού προς τις Διοικήσεις και τα πλοία του Στόλου, στις 31 Ιανουαρίου 1996.


ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ... ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ...
Το ναυτικό σήμα του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού προς τις Διοικήσεις και τα πλοία του Στόλου, στις 31 Ιανουαρίου 1996.

"Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αν χρειαστεί όλοι σας θα φανείτε αντάξιοι της ενδόξου ιστορίας του Πολεμικού Ναυτικού , καλή τύχη και ο Θεός μαζί σας. Αντιναύαρχος Ι.Στάγκας ΠΝ, Αρχηγός ΓΕΝ".
Read more

Γιάννης Κότσιρας - Τα Μπλουζ Των Βαλκανίων


Κοιτάς απ’ το παράθυρο
Τ’ αστέρια που δεν ήπιες
Περνούν τα σκουπιδιάρικα, πεινάνε οι λαοί
Και μέσα στα σκυλάδικα, λουστρίνια οι καιροί
Στολίζονται οι πατρίδες
Και γελάνε οι προφήτες

Ελλάδα που σου έβαλαν στα μάγουλά σου ρουζ
Μα θάλασσες γαλάζιες ονειρεύεται ο νους
Ελλάδα των φτωχών, των περασμένων μεγαλείων
Τα μπλουζ που τραγουδάς, τα μπλουζ που τραγουδάς
Τα μπλουζ των Βαλκανίων...

Καρδιά μου ροκ και σπάνια
Τα μπλουζ μας στα Βαλκάνια
Ζεϊμπέκικα τα λέμε.

Κοιτάς απ’ το μπαλκόνι σου
Τον κόσμο που νυχτώνει
Σε μπαρ και πεζοδρόμια συχνάζουν οι σιωπές
Στης πείνας τα μνημόνια, φτηνές υπογραφές
Και Μήδεια θα μοιάζεις
Που ό,τι γέννησε σκοτώνει...

Ελλάδα που σου έβαλαν στα μάγουλά σου ρουζ
Μα θάλασσες γαλάζιες ονειρεύεται ο νους
Ελλάδα των φτωχών, των περασμένων μεγαλείων
Τα μπλουζ που τραγουδάς, τα μπλουζ που τραγουδάς
Τα μπλουζ των Βαλκανίων...

Καρδιά μου ροκ και σπάνια
Τα μπλουζ μας στα Βαλκάνια
Ζεϊμπέκικα τα λέμε

Καρδιά μου ροκ και σπάνια
Τα μπλουζ μας στα Βαλκάνια
Ζεϊμπέκικα τα λέμε.
Read more

«Δεν τα βρήκαν για την Ελλάδα οι δανειστές σε μυστικό ραντεβού»


Μυστική συνάντηση στην οποία δεν προσκλήθηκε ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας 

είχαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της τρόικας και οι Υπουργοί Οικονομικών Γαλλίας και Γερμανίας σύμφωνα με τη Wall Street Journal. 
Η συνάντηση, έγινε μετά την προγραμματισμένη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης (Eurogroup) στις Βρυξέλλες το βράδυ της Δευτέρας.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες της WSJ στη συνάντηση 

συζητήθηκε πώς θα ασκηθεί πίεση στην ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε αντιδημοφιλείς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά και πως θα... καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό για το δεύτερο εξάμηνο του 2014 σε ό,τι αφορά την Ελλάδα ύψους 5-6 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οι συναντηθέντες δεν κατέληξαν σε συμφωνία 

γεγονός που επιβεβαιώνει 
το χάσμα που υπάρχει μεταξύ και ειδικά μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ το οποίο επιμένει στην ανάγκη κουρέματος χρέους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα οι δανειστές ανησυχούν για την πληρωμή ομολόγου 11 δις Ευρώ που λήγει το Μάιο και επισημαίνει ότι το ΔΝΤ από τον περασμένο Ιούλιο δεν έχει καταβάλει τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας
Read more

Μιχάλης Ιγνατίου: Αποκαλύψεις για τα Ίμια που συγκλονίζουν (ηχητικό)


Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από το δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου αναφορικά με την κρίση των Ιμίων, σε αποκλειστική του συνέντευξη στο Ράδιο 9,84.

Όπως αποκάλυψε, μέσα από έγγραφα των ΗΠΑ που έχουν αποχαρακτηριστεί, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, υποχώρησε στο θέμα της σημαίας, πριν ακόμα ξεκινήσει η πραγματική διαπραγμάτευση, υπό τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, για το θέμα των Ιμίων.

Παράλληλα, παρουσίασε για πρώτη φορά έγγραφο μετά την κρίση των Ιμίων, όπου οι ΗΠΑ απέκλεισαν στην Τουρκία αντίστοιχη ενέργεια για την Καλόλιμνο 5 μέρες μετά τα Ίμια, αναγνωρίζοντας έτσι την ελληνική κυριαρχία αυτής της βραχονησίδας.

Read more

Χωρίς Σχόλια!

Καλό Μήνα... Χωρίς Σχόλια!
...


Read more

Μάρτυρας σε μήνυση του Ρέστη ο Γιώργος Οικονομέας με το… θαλασσοδάνειο των 400.000 ευρώ

restis oikonomeas 30-1-2014
Δάνειο ύψους περίπου 400.000 ευρώ, χωρίς καμία απολύτως υποθήκη έλαβε από την τράπεζα FBB - όταν αυτή ανήκε στον εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη...
ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Οικονομέας.
Αυτό προκύπτει από επίσημο δικαστικό έγγραφο που δημοσίευσε το περιοδικό HOT DOC, σύμφωνα με το οποίο ο Β. Ρέστης, προκειμένου να αποφυλακιστεί από τον Κορυδαλλό, αναγκάστηκε να καταβάλει στον εκκαθαριστή που τοποθετήθηκε στην FBB το συνολικό ποσό των 22.625.333, 89 ευρώ και 1.179.000 δολαρίων ΗΠΑ, προς εξόφληση των επισφαλών δανείων που είχε χορηγήσει επί των ημερών του η τράπεζα.
Ανάμεσα στα χρήματα αυτά, σύμφωνα με το έγγραφο της ανακρίτριας Κυριακής Κατσιβέλη, περιλαμβάνεται και το ποσό των 393.249,32 ευρώ που ήταν προς εξόφληση του δανείου που είχε λάβει ο Γιώργος Οικονομέας.
Σημειώνεται, ότι ο Β. Ρέστης κατηγορείται για υπεξαίρεση κατ’ εξακολούθηση σε βαθμό κακουργήματος και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα κατά συναυτουργία, κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση.
Το περιβάλλον του εφοπλιστή όπως αναφέρει το HOT DOC, υποστηρίζει ότι «… ο Οικονομέας ζήτησε δάνειο από τον Ρέστη, με μεσολάβηση στελέχους του ΔΟΛ. Για το δάνειό του δεν υπήρξε καμία υποθήκη και δόθηκε με εγγυητή τον ίδιο τον τραπεζίτη. Ο Γιώργος Οικονομέας δεν εξυπηρετούσε το δάνειο και έτσι ο Ρέστης, προκειμένου να αποφυλακιστεί, έπρεπε να καταβάλει το σύνολο του ποσού για το οποίο ήταν προσωπικά υπεύθυνος απέναντι στην τράπεζα».
Σε επικοινωνία που είχε το περιοδικό με το δημοσιογράφο δεν θέλησε να απαντήσει, λέγοντας χαρακτηριστικά πως πρόκειται «για μία καθαρή ιδιωτική συναλλαγή».
Μάρτυρας του Ρέστη κατά του directnews.gr
Με περίπου 400.000 ευρώ λοιπόν στην τσέπη ο Γιώργος Οικονομέας και αφού καμία δόση δεν κατέβαλε προς την τράπεζα, θεώρησε καθήκον του... να ξεπληρώσει αλλιώς το χρέος του προς τον εφοπλιστή.
Έτσι, δέχθηκε να καταθέσει ως μάρτυρας του Β. Ρέστη στη μήνυση που έχει υποβάλει ο τελευταίος κατά της δημοσιογράφου και διαχειρίστριας του directnews.grΔέσποινας Μπρούσαλη, για συκοφαντική δυσφήμηση.
Η μήνυση αφορούσε δημοσίευμα της ιστοσελίδας μας (26-7-2011) για την έρευνα που γινόταν από το ΣΔΟΕ σε βάρος του εφοπλιστή σχετικά με φοροδιαφυγή ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ (διαβάστε εδώ).
Ειδικότερα, ο Οικονομέας προσήλθε στις 3 Οκτωβρίου 2012 στην Υποδιεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και κατέθεσε ενόρκως για τη συνάδελφό του Δέσποινα Μπρούσαλη τα ακόλουθα:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Επιθυμείτε να δώσετε θρησκευτικό ή πολιτικό όρκο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επιθυμώ να δώσω θρησκευτικό όρκο. Ορκίζομαι ενώπιον του Θεού να πω όλη την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, χωρίς να προσθέσω ούτε να κρύψω τίποτα.
Στη συνέχεια εξετάζεται ως ακολούθως:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι προσήλθες να καταθέσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γνωρίζω προ πολλών ετών τον κ. ΡΕΣΤΗ Βίκτωρα, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο μου είχε περιγράψει τα γεγονότα που ενέπλεξαν το όνομά του στα όσα αναφέρονται στα δημοσιεύματα. Δεν έχω κανένα απολύτως λόγο να αμφιβάλω για τα όσα μου είπε. Συνεπώς επιβεβαιώνω ως αληθή όλα όσα αναφέρονται στις μηνύσεις το περιεχόμενο των οποίων έλαβα γνώση.
Καταλήγοντας, μάλιστα, ο γνωστός δημοσιογράφος που πήρε τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από την FBB, δεν ξεχνάει να παραδώσει και… μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αφού αναφέρει τα εξής:
«Επιπροσθέτως, πιστεύω ακραδάντως ότι οποιοδήποτε δημοσίευμα ή ανάρτηση αφορά επώνυμους ή ανώνυμους πολίτες θα πρέπει εκτός του ότι να φέρει υπογραφή να είναι υπεύθυνο γιατί από αναληθή δημοσιεύματα, γνωρίζω από τα 35 χρόνια που ασχολούμαι με τη δημοσιογραφία έχουν κυριολεκτικά καταστραφεί οι ζωές ανθρώπων». (διαβάστε εδώ)
Δικαίωση των δημοσιευμάτων
Η μήνυση του Β. Ρέστη κατά του directnews.gr δεν έχει ακόμα εκδικαστεί. Ωστόσο, δύο μήνες μετά την κατάθεση Οικονομέα σε βάρος του directnews.gr και συγκεκριμένα στις 6-12-2011 η ΔΟΥ ΦΑΕ Πειραιά με την υπ.αριθμ. 409 απόφασή της επέβαλε στην εταιρεία συμφερόντων του Βίκτωρα Ρέστη «ΦΑΝΤΟΜ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» πρόστιμο 31.455.950,4 ευρώ (διαβάστεεδώ).
Εξάλλου, καταπέλτης για τις έκνομες δραστηριότητες του εφοπλιστή ήταν και το πόρισμα του ΣΔΟΕ που είχε δημοσιοποιηθεί το Σεπτέμβριο του 2012, λίγες μέρες δηλαδή, πριν την κατάθεση του Οικονομέα και αφορούσε τις διασυνδέσεις της «ΦΑΝΤΟΜ» με τις εταιρείες KAROUZOS DEVELOPMENT A.E και KAROUZOS CONSTRUCTION, μέσα από ένα πλέγμα offshore εταιριών με έδρα την Κύπρο.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πόρισμα του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, το οποίο αποτελείται από 250 σελίδες, κατά τις μεταβιβάσεις δύο μεγάλων ακινήτων στη Γλυφάδα από τις παραπάνω εταιρείες διαπιστώθηκε φοροδιαφυγή που ξεπερνά τα 12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η ζημιά του Δημοσίου υπολογίζεται στα 8,7 εκατ. ευρώ (διαβάστε εδώ).
Νομίζουμε, λοιπόν, ότι ήρθε πλέον η ώρα ο Γιώργος Οικονομέας να δώσει πειστικές εξηγήσεις για το “δάνειο” των περίπου 400 χιλιάδων ευρώ που πήρε από την FBB με την προσωπική εγγύηση του Βίκτωρα Ρέστη...

oikonomeas 30-1-2014

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 31-1-2014 από directNEWS.gr
Read more

Λυκαβηττός – Δεξαμενή (Ιστορική Αναδρομή στην Αθήνα μας)

dexameni kai lykabittosΓράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Με την αύρα και την δροσιά του Λυκαβηττού, αλλά και του ιστορικού βάρους της σύνδεσής της με τον αυτοκράτορα Αδριανό, όσο και με την εμπνευσμένη επέμβαση του Στρατιωτικού Συνδέσμου στα νεότερα χρόνια, η περιοχή της Δεξαμενής αποτελεί  μια απο τις επίζηλες περιοχές του κέντρου των Αθηνών. Η συνοικία ως Δεξαμενή ονοματοδοτήθηκε απο το περίφημο υδραγωγείο που είχε ξεκινήσει την κατασκευή του ο αυτοκράτορας Αδριανός και το αποπεράτωσε ο Αντωνίνος ο Ευσεβής τον 2-ο μ.Χ αιώνα. Κράτησε ωστόσο το όνομα Αδριάνειο. Το υδραγωγείο μάλιστα είχε μεγαλοπρεπή πρόσοψη με επιβλητικούς κίονες. Προϊόντος του χρόνου η Δεξαμενή χρησιμοποιούνταν όλο και λιγότερο και στα χρόνια της τουρκοκρατίας αχρηστεύθηκε τελείως. Προκειμένου μάλιστα να αντλήσουν απο αυτήν πολύτιμα οικοδομικά υλικά, ο Χασεκή την γκρέμισε και έχτισε το φερώνυμο με το όνομά του τείχος του Χασεκή. Στην οικοδόμηση του τείχους του Χασεκή, μέρος της πρόσοψης της Δεξαμένης, αποτέλεσε την «Μεσογείτικη» πόρτα του τείχους. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός, ότι οικοδομικά υπολείμματα της Δεξαμενής, υφίστανται και στην σύγχρονη κατασκευή. Απο τις χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες τώρα στο κοινωνικό πεδίο της Δεξαμενής, στα σύγχρονα χρόνια υπήρξε ο «άγιος» της ελληνικής γραμματολογίας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Διέμενε στην ευρύτερη περιοχή της, ενώ ήταν απο τους κεντρικότερους θαμώνες στα καφεναδάκια της Δεξαμενής. Άρρηκτα επίσης συνδεδεμένη ήταν η συνοικία με την κορυφαία στρατιωτικοκοινωνική παρέμβαση του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Στην Δεξαμενή συνεδρίαζαν παρασκηνιακά τα μέλη του Συνδέσμου, υπο τον ταγματάρχη Πακίτο  Ζυμπρακάκη, τον λοχαγό Κ. Σάρρο, τον λοχαγό Γ. Καραϊσκάκη, τον υπολοχαγό Χ. Χατζημιχάλη κ.α. προκειμένου με την σωστική για τον τόπο παρέμβασή τους – αντίπερα τότε στην κοινωνική παρακμή, το πτοημένο εθνικό γόητρο των Ελλήνων απο την οδυνηρή ήττα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, την χρεοκοπία με το περίφημο του Χαριλάου Τρικούπη «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», αλλά και την απερίσταλτη αποσάθρωση του πολιτικού μας συστήματος – να προετοιμάσουν το έδαφος της έλευσης του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου, με το κίνημα στο Γουδί το 1909. Για τούτο εξάλλου μια απο τις οδούς της Δεξαμενής, φέρει τιμητικά το όνομα «Στρατιωτικού Συνδέσμου».

Πλατεία Δεξαμενής

Απο τα κεντρικά στοιχεία της ταυτότητας της Δεξαμενής, είναι η ομώνυμη Πλατεία Δεξαμενής, με σπουδαίες μνήμες απο τον πολιτισμό και την λογοτεχνία μας και αποτελώντας ορμητήριο της καλλιτεχνικής μας εκπόρευσης απο τις αρχές του 20-ου αιώνα. Η Πλατεία Δεξαμενής χαράκτηκε χωροταξικά το 1870. Διάστικτη απο πράσινο, λεύκες και αθάνατα. Ενώ η ηλεκτροδότησή της έγινε το 1902. Το τμήμα της πλατείας απο πάνω και εγγύτερα πρός τον Λυκαβηττό, με εξαίρεση τα καταλύμματα των βοσκών απο το Λιδωρίκι και των γαλατάδων, ήταν ακατοίκητο. Για τούτο εξάλλου είχε δοθεί στο τμήμα αυτό της Δεξαμενής, το όνομα «Κατσικάδικα». Το 1931 ο Δήμος προέβη στε μια πρωτόγνωρη για τα χρονικά πρωτοβουλία. Δημιούργησε στην Δεξαμενή μια πισίνα, τροφοδοτώντας την με θαλασσινό νερό, στην οποία έσπευδαν τα παιδιά της περιοχής για διασκέδαση. Προϊόντος του χρόνου όμως υποχωρούσε το πράσινο στο χώρο της Πλατείας και αλλοτριώνονταν ο πανέμορφος φυσικός χαρακτήρας της. Απο τα πιο χαρακτηριστικά στέκια της Πλατείας Δεξαμενής υπήρξαν δυο καφενεία στα οποία σύχναζαν και είχαν ταυτίσει το όνομά τους με αυτά, μερικοί απο τους σημαντικόττερους δημιουργούς της ελληνικής γραμματολογίας. Το πρώτο ήταν το καφενείο του Μπαρμπα Γιάννη που ξεκινίσε την λειτουργία του απο τον 19-ο αιώνα και το δεύτερο ήταν η «Τέρψις» ιδιοκτησίας του Σωτήρη Αργυρόπουλου, αντικρυστά απο το προηγούμενο. «Καθαρόαιμο» ωστόσο ως πρός την λογοτεχνική του φυσιογνωμία, ήταν το καφενείο του μπαρμπα Γιάννη. Είχε ζεστή ατμόσφαιρα που προσήλκυε λογοτέχνες, ενώ ακόμα πολύ φιλικότατες ήταν οι τιμές, που του αφαιρούσαν κάθε ελιτίστικο χαρακτήρα. Με την πάροδο του χρόνου το καφενείο αυτό έγινε το ήθικό έμβλημα της κοινωνικής ταυτότητας της Δεξαμενής. Θαμώνες του καφενείου που στην συντριπτική τους πλειονότητα ήταν και γείτονες στην συνοικία, αποτελούσαν οι επιφανέστερες φυσιογνωμίες των ελληνικών γραμμάτων της εποχής. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Γιάννη Βλοχογιάννη, Μ. Μητσάκη, Αγγ. Σικελιανό, Β. Δασκαλάκη, Μ. Αυγέρη, Ε. Αλεξίου, Σ. Μαυροειδή-Παπαδάκη, Απ. Μελαχοινό, Ν. Βέη, Ν. Λαπαθιώτη κ.α. Ήδη απο το 1907, η κίνηση στο καφενείο άρχισε να εγγίζει την ακμή της. Σε τούτο κατέτεινε το γεγονός ότι το καφενείο αποτέλεσε και το ορμητήριον των συγγραφέων του περιοδικού «Ηγησώ». Κυριώτεροι εκπρόσωποί του ήταν οι : Κ. Βάρναλης, Μ. Αυγέρης, Κ. Χρηστομάνος, Ν. Καρβούνης κ.α. Με την πάροδο του χρόνου αυτός ο κύκλος της Δεξαμενής, αναγορεύτηκε σε κυρίαρχο λογοτεχνικό ρεύμα. Χρόνια αργότερα και κατά μια περίεργη συγκυρία το καφενείο αυτό αγοράστηκε απο τον Σ. Αργυρόπουλο, ιδιοκτήτη του αντικρυστού «ανταγωνιστικού» καφενείου το οποίο γκρεμίστηκε. Με ένα ακόμη σημαντικό γεγονός για την ιστορία της λογοτεχνίας μας είναι συνδεδεμένο το καφενείο. Στον αύλειο χώρο του στην Δεξαμενή το 1906, ο Παύλος Νιρβάνας κατόρθωσε με την ιστορική του και σπάνια φωτογραφία στην ιστορία της λογοτεχνίας μας, να αποθανατίσει τον πατριάρχη της ελληνικής διηγηματογραφίας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Στον χώρο επίσης της Πλατείας Δεξαμενής, υπήρχε και το καλοκαιρινό θέατρο «Παράδεισος» που ξεκίνησε τη λειτουργία του κατά τα έτη 1887-1896, περιλαμβάνοντας κυρίως στην θεματολογία του «κωμειδύλια». Με την έλευση του 20-ου αιώνα, στον χώρο του μικρού αυτού καλοκαιρινού θεάτρου έπαιζε ο Κονιτσιώτης κουκλοθέατρο, με χαρακτηριστική φιγούρα του τον «Πασχάλη», αλλά και ο καραγκιοζοπαίχτης Αντώνης Μόλλας, που εδραιώθηκε στον χώρο για πολλά χρόνια.

dexameni adrianeiosΤαβέρνα «Πάράδεισος»

Η ταβέρνα πρωτολειτούργησε το 1905 και ήταν ιδιοκτησίας του Μιχάλη Ματζαβελάκη.Έφερε το όνομα «Παράδεισος» απο το όνομα αντίστοιχου προηγουμένου κέντρου διασκεδάσεως, που είχε κλείσει. Η ταβέρνα αποτέλεσε στέκι σπουδαίων λογοτεχνών μας, όπως η Έλλη Αλεξίου, ο Ζήσης Σκάρος, η Γαλάτεια Καζαντζάκη κ.α. Με το πέρασμα του χρόνου και μέχρι το 1940, το μαγαζί εξελίχθηκε σε πολυτελές στέκι συνάντησης επώνυμων στελεχών της αθηναϊκής κοινωνίας. Ο ιδιοκτήτης της Μιχάλης Ματζαβελάκης, υπήρξε κεντρικό πολιτικό στέλεχος και προσωπικός φίλος του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου. Τα χρόνια εκείνα είχε αναλάβει με τις υψηλές πολιτικές του διασυνδέσεις, την εκτύπωση μερικών σχολικών βιβλίων, αλλά και άλλων κρατικών εντύπων.Το γεγονός αυτό απογείωσε την εκδοτική του επιχείρηση και τον εξακόντισε οικονομικά. Ενδεικτικό είναι μάλιστα το γεγονός, ότι είχε εκδώσει και δυο αναγνωστικά της Γαλάτειας Καζαντζάκη.

Πολυκατοικία Μιχάλη Ματζαβελάκη

Με την κατεδάφιση της ταβέρνας ο «Παράδεισος» ο Μιχάλης Ματζαβελάκης οικοδόμησε στα χρόνια του μεσοπολέμου, την πρώτη πολυκατοικία στον χώρο της Δεξαμενής. Αρχικά έκτισε μια διώροφη κατοικία για τις οικογενειακές του ανάγκες, αλλά απο το 1930 και εντεύθεν και σε σχέδια του αρχιτέκτονα Α. Γεωργιάδη, προσέθετε ορόφους δίπλα και πάνω απο την αρχική του οικοδομή. Απο απόψεως κοινωνικής διαστρωμάτωσης η πολυκατοικία με τους διαφορετικής κοινωνικής καταγωγής ενοίκους της, ήταν μια βαβέλ, γι αυτό και την αποκαλούσαν «Quartier latin», ενώ είχε ακόμα και τους χαρακτηρισμούς «Καραβάν Σεράι», ή «Σεράι». Άρκετές ακόμα αρχιτεκτονικές και αισθητικές επεμβάσεις εδέχετο το κτίριο και μεταπολεμικά. Το 1974 η πολυκατοικία κατεδαφίστηκε και στην θέση της οικοδομήθηκε το ξενοδοχείο «Saint George Lycabettus», με ιδιοκτήτη πάντα την οικογένεια Ματζαβελάκη, που πρωταγωντίστησε συνάμα και στο πεδίο του αθλητισμού. Η οικογένεια Ματζαβελάκη είχε στην ιδιοκτησία της την λαοφιλή ομάδα της Αθήνας, τον Παναθηναϊκό και απο αυτή την αγόρασε την δεκαετία του ΄80, η οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Λυκαβηττός

Πολυθρύλητος ο Λυκαβηττός στα τραγούδιά, στις λαϊκές μυθοπλασίες, στις μεγάλες στιγμές της εθνικής μας έξαρσης, αλλά και σε μύριες άλλες κοινωνικές εκφράσεις του αθηναϊκού λαού !!! Ο Λυκαβηττός συνιστά το υψηλότερο σημείο της Αθήνας μας.Εκτείνεται χωροταξικά Β.Α. του κέντρου της πόλης. Το αρχικό όνομα του λόφου ήταν «Αγχεσμός». Και απο το 1832 έλαβε το αρχαιοελληνικό όνομα «Λυκαβηττός», που σημαίνει καμπυλογενές ύψωμα. Για την ονομασία του Λυκαβηττού υπάρχουν και άλλες ερμηνείες. Μια εξ΄αυτών ότι προέρχεται απο τις λέξεις λύκη + βαίνω υπονοώντας την εμφάνιση του ήλιου απο το όρος ήτοι : «Βουνό του Λυκαυγούς». Άλλη εκδοχή ότι συναρτάται με την ύπαρξη πολλών λύκων στο λόφο, με τον λύκο όμως εδώ κατά τον Φαλίνο τον Ατθιδογράφο, να σημαίνει το φυτό «κρίνος της Ίριδος» και στηρίζεται στην ερμηνεία του Ησυχίου «λύκοις πληθύειν του όρους». Κατά μια ακόμα εκδοχή λιγότερο βάσιμη, το όνομα συναρτάται με λύκους που υπήρχαν στην οροσειρά του Αγχεσμού των Τουρκοβούνιων ή Λυκοβούνιων. Η ονοματοδοσία του ονόματος «Λυκαβηττός» στον λόφο έγινε απο τον γερμανό φυσιοδίφη Forchhamer. Το όνομα αυτό Λυκαβηττός μέχρι τότε χρησιμοποιείτο για να αποδώσει τον λόφο των Νυμφών. Περί τα μέσα του 19-ου αιώνα ο Αθηναίος ιστοριογράφος Δ. Σουρμελής χρησιμοποιούσε και τα δυο ονόματα «Αγχεσμός» και «Λυκαβηττός», για να αποδώσει τον ίδιο λόφο. Γι αυτό άλλωστε με τα δυο αυτά ονόματα, έχουν ονοματοδοτηθεί και οι δυο παράλληλοι δρόμοι που οδηγούν στον λόφο του Λυκαβηττού, «Λυκαβηττού» και «Αγχεσμού» – μετέπειτα μετονομασθείσα σε Βουκουρεστίου. Η μεν οδός Λυκαβηττού στο κομμάτι της έως την Ακαδημίας, πήρε το 1924 το όνομα «Αμερικής». Η δε «Αγχεσμού» ως την Ακαδημίας πάλι πήρε το 1901 το όνομα «Βουκουρεστίου». Η μυθολογία μας θέλει ως υπαίτια της δημιουργίας του λόφου του Λυκαβηττού την θεά Αθηνά. Κατά μια εκδοχή έτσι η Αθηνά γύριζε στην Αθήνα απο την Παλλήνη, φέροντας μαζί της βράχο, με τον οποίο στόχευε να οχυρώσει την Ακρόπολη. Ωστόσο καθ΄οδόν πληροφορήθηκε για την γέννηση του Εριχθονίου απο την κόρη του Κέκροπος, γεγονός που της προξένησε ταραχή, άφησε έτσι τον βράχο, ο οποίος σχημάτισε τον Λυκαβηττό. Κατά μια άλλη αντίστοιχη μυθολογική εκδοχή,  η Αθήνα επέστρεφε απο την Πεντέλη κουβαλώντας βράχο, τον οποίο θα απέθετε στην Ακρόπολη για να υψώσει περισσότερο τον ναό της πρός τον ουρανό. Όμως τότε πληροφορήθηκε πως οι κόρες του Κέκροπος παραβιάζοντας τις οδηγίες της, άνοιξαν το καλάθι που τους είχε εμπιστευθεί και στο οποίο υπήρχε μέσα ο Εριχθόνιος. Ταράχτηκε τότε η Αθηνά, της έπεσε ο βράχος και έτσι δημιουργήθηκε ο Λυκαβηττός. Την περίοδο του Μεσαίωνα στην κορυφή του λόφου υπήρχε ένα εκκλησάκι. Κατά τον 18-ο αιώνα στην θέση του χτίστηκε ο Άγιος Γεώργιος και ένα δεύτερο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρών, υφίσταται στην Ν.Δ. πλευρά. Αξίζει να σημειώσουμε ότι απο τον Λυκαβηττό ξεχύνονταν ορμητικός χείμαρρος, τα νερά του οποίου διίσταντο σε δυο κατευθύνσεις. Το ένα τμήμα του χειμάρρου ακολουθούσε την οδό Δημοκρίτου και το άλλο την οδό Λυκαβηττού. Και τα δυο ρυάκια του χειμάρρου συναντιώνταν σε ρεματιά στην οδό Ακαδημίας, η οποία τότε ελέγετο «βοϊδοπνίχτης». Απο κει διαμορφώνονταν άλλα δυο ρεύματα, που ξεχύνονταν με την σειρά τους στις οδούς Σταδίου και Πειραιώς. Με την απελευθέρωση απο τους Τούρκους ο λόφος του Λυκαβηττού είχε πενιχρή βλάστηση, σχεδόν μηδενική. Και απο το 1831 άρχισε να λαμβάνει χώρα εκτεταμένη λατόμευσή του, απο τον μεγάλο αρχιτέκτονα της εποχής Κλεάνθη, που ήταν εκ των δυο αρχιτεκτόνων οι οποίοι εκπόνησαν το πρώτο σχέδιο πόλεως της Αθήνας. Ο Στ. Κλεάνθης είχε αγοράσει μια μεγάλη έκταση αποκαλούμενη «μικρός Λυκαβηττός» ή «σχιστή πέτρα» η οποία απέληγε στην σημερινή Πανεπιστημίου και είχε δημιουργήσει «λιθοτομείο». Με την πάροδο του χρόνου και καθώς διαφαίνονταν ο επικερδής χαρακτήρας της επιχείρησης, δημιουργήθηκαν και άλλα λατομεία, που στην κυριολεξία ρήμαζαν τις πλαγές του λόφου, για να εξορύξουν την πολύτιμη πέτρα. Όμως απο το 1836 απαγορεύτηκε αυστηρά η λατόμευση.Μάλιστα ο ίδιος ο Στ. Κλεάνθης προσέφερε τμήμα της ιδιοκτησίας του στον Λυκαβηττό, πρός αναδάσωση. Και ήταν ιστορικά θα λέγαμε αυτή, η πρώτη πρωτοβουλία περιβαλλοντικής προστασίας του Λυκαβηττού. Και άλλα επίσης λατομεία στην βόρεια πλαγιά του λόφου σφραγίστηκαν λαμβάνοντας αποζημίωση, προκειμένου να προστατευτεί ο λόφος. Ωστόσο το 1840 – δεν θα κάνει καθόλου λάθος ο αναγνώστης εδώ, αν υποπτευθεί ότι αναλόγως της δυνάμεως των πολιτικών συμφερόντων της εποχής, άνοιγαν και έκλειναν τα λατομεία, που τηρουμένων των αναλογιών ήταν το μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα της εποχής, δηλαδή οι ίδιες πάντα ιστορίες στην αθάνατη και αγιάτρευτη απο το σαράκι του κομματισμού στην δημόσια ζωή Ελλάδα !!! – τα λατομεία ξαναετέθησαν σε λειτουργία. Επακολουθεί και νέα απαγόρευση της λατόμευσης, αλλά και πάλι νόμος του 1861 ξαναδίνει την δυνατότητα της θανατηφόρας περιβαλλοντικά λατόμευσης. Γεγονός που θα προξενήσει την οργίλη αντίδραση διανοούμεων και αρχαιολόγων της εποχής. Δυστυχώς τα κομμματικά συμφέροντα και οι αλλεπάλληλες πολιτικές παρεμβάσεις νεκρανάσταιναν κατά το δοκούν, τον νόμο για την λατομεία. Νέος νόμος το 1900 θα απαγορεύσει και πάλι την λατόμευση. Και ένα γαϊατανάκι αλλεπάλληλων απαγορεύσεων και απελευθέρωσης του νόμου θα ακολουθήσει μέχρι το 1960, οπότε και απαγορεύτηκε οριστικά η εξόρυξη πέτρας απο τον λόφο.

Την περίοδο 1880-1915 έλαβε χώρα δεντροφύτευση του Λυκαβηττού. Εγχείρημα δύσκολο λαμβανομένου υπόψη ότι τα μικρά δενδρύλια που φυτεύονταν, τα έτρωγαν τα κατσίκια που έβοσκαν στις πλαγιές του λόφου, στα ονομαζόμενα «Κατσικάδικα» όπως προαναφέραμε στην περιγραφή της Δεξαμενής. Με την ηθική μέριμνα της πριγκίπισσας Σοφίας, που πρωτοστάτησε το 1912 στην δενδροφύτευση, ξεκίνησε  μεγάλη εκστρατεία αναδάσωσης όλων των λόφων της Αθήνας. Και το 1915 το εγχείρημα της αναδάσωσης του Λυκαβηττού το αναλαμβάνει η «Φιλοδασική Ένωση». Ωστόσο ο λόφος για μιαν ακόμη φορά θα απειληθεί, τώρα απο την άναρχη δόμηση. Στα χρόνια του Όθωνος δημιουργήθηκε απο ιδιώτες ένας μικρός δρόμος που οδηγούσε στον Άγιο Γεώργιο. Κάποιες λίγες φορές και για ειδικά γεγονότα, ο λόφος φωταγωγήθηκε. Έτσι το 1835 ο Λυκαβηττός φωταγωγήθηκε απο εκατό φανάρια που διαμόρφωναν ένα πελώριο φωτεινό «Ο», το οποίο παρέπεμπε στο πρώτο γράμμα του ονόματος του βασιλέως Όθωνος. Άλλη μια φορά στις 25 Μαρτίου του 1838 ο λόφος φωταγωγήθηκε απο θυμωνιές με κλαδιά, που καιόμενα σχημάτιζαν ένα πύρινο σταυρό. Πρός τα τέλη του 19-ου αιώνα ο Ερν. Τσίλλερ προέβη στην εκπόνηση μιας πανοραμικής αρχιτεκτονικής μελέτης, για την αξιοποίηση του Λυκαβηττού που έφερε το όνομα «Αέρειον Θεραπευτήριον» προσδοκώντας να τον μετατρέψει σε χώρο υψηλού επιπέδου ψυχικής ξεκούρασης.Υπέβαλλε έτσι το πρωτοπόρο σχέδιό του στην κυβέρνηση του Χαρ. Τρικούπη, προσφέροντας μάλιστα την μελέτη του δωρεάν. Η μελέτη περιελάμβανε την δημιουργία πάρκου με ξενοδοχείο, καφενείο, μικρά περίπτερα, εξέδρες, κρήνες, συντριβάνια, τεχνητούς καταρράκτες, γεφυράκια, παιδικές χαρές και ότι άλλο θα μεταμόρφωνε τον λόφο σε επίγειο παράδεισο. Μάλιστα θα αντικαθίστατο με την μελέτη του το υφιστάμενοε εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, με ένα μικρό σταυροειδή ναό, με αναγεννησιακό τρούλο. Πάραυτα το υπερβολικό κόστος εκτέλεσης της μελέτης, δεν επέτρεψε ποτέ την δημιουργία του «Αέρειου Θεραπευτηρίου», Ο Τσίλλερ όμως και έχοντας ο ίδιος ξεχωριστή αγάπη για τον Λυκαβηττό, το 1900 σχεδίασε το ηρώον της ελληνικής ανεξαρτησίας στο Λυκαβηττό. Το μνημείο συνίσταται σε μια τετραγωνική στοά με πύργους και αγάλματα. Ήδη απο τα μισά του 19-ου αιώνα θα υπάρξει οικιστικός οργασμός στον Λυκαβηττό, με πλήθος οικοδομών να φυτρώνουν στην περιοχή του λόφου. Ανάμεσα στα οικοδομήματα και τα αποκαλούμενα «μεταπρατικά». Ήταν διώροφες και ημιτριώροφες κατοικίες, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί πρός ενοικίαση, κατά βάση σε φοιτητές, αλλά και λογοτέχνες και καλλιτέχνες. Το 1922 με την έκσπαση της μικρασιατικής τραγωδίας, ένα τμήμα του λόφου στους Β.Α. πρόποδές του πλησίον των Αμπελοκήπων, περιξ της αμερικάνικης πρεσβείας, παραχωρήθηκε για στέγαση προσφύγων. Και έτσι κτίστηκε εκεί συγκρότημα «προσφυγικών πολυκατοικιών». Συνίσταται σε συστοιχία επτά πολυκατοικιών, περιμετρικά μιας πλατείας, με 120 διαμερίσματα τα οποία κατασκευάστηκαν το διάστημα 1933-36 απο τον αρχιτέκτονα Κιμ.Λάσκαρη. Το 1925 την τελευταία στιγμή, μόλις απετράπη ένα ανουσιούργημα στον λόφο, απο διανοουμένους της Ελλάδας και του εξωτερικού. Επιχειρήθηκε η δημιουγία οικοδομικού συγκροτήματος στην κορυφή του Λυκαβηττού, με καζίνο και άλλους χώρους αναψυχής. Σημειώνουμε ότι στην νότια πλευρά του Λυκαβηττού είχαν εγκατασταθεί τα πολυβολεία το 1926.Εκτοτε μέχρι και σήμερα, σε εθνικές και άλλες επετείους κανονιοβολούν εορτάσιμα.Το διάστημα 1929-1934 πρωτοστατούντος του αναγεννησιακού μας πολιτικού ανδρός και πρωθυπουργού μας Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, κατασκευάστηκε στο Λυκαβηττό ο περίφημος «φάρος της ειρήνης», επ΄ευκαιρία του Συνεδρίου της Ειρήνης που ελάμβανε χώρα στην Αθήνα.

dexameni papadiamantisΔοθείσης όμως της μεγάλης ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας που κατανάλωνε  αποτέλεσε σημείο έριδος μεταξύ του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και του τότε δημάρχου Σπύρου Μερκούρη. Το 1941 ο φάρος καταστράφηκε απο τους Γερμανούς. Το 1931 σημειώνουμε ότι δημιουργήθηκε το πρώτο αναψυκτήριο στον Λυκαβηττό «Πράσινη τέντα».Στα χρόνια του φονικού Β΄παγκοσμίου πολέμου, ο Λυκαβηττός αποτέλεσε το κεντρικό σημείο της αντιαεροπορικής άμυνας της πόλης. Όμως το 1941 παραλίγο να έχουμε όλεθρο στον βράχο του Λυκαβηττού. Οι Γερμανοί είχαν τοποθετήσει γύρω του νάρκες, οι οποίες τελικά αφαιρέθηκαν αφότου έγινε η απελευθέρωση. Ανάμεσα στον ναό των Αγίων Ισιδώρων και το αναψυκτήριο «Πράσινη Τέντα», υφίσταται το καταφύγιο του Λυκαβηττού. Δημιουργήθηκε το 1936 με βάθος σχεδόν 100 μέτρα, με την προοπτική φύλαξης είτε των αρχείων του κράτους, είτε «υψηλών» για το εθνικό συμφέρον προσώπων, σε έκτατες περιπτώσεις υψηλού κινδύνου. Την περίοδο 1961-64 τοποθετήθηκε στο λόφο τελεφερίκ, με αφετηρία την διασταύρωση των οδών Πλουτάρχου και Αριστίππου, προκειμένου να υπάρξει μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξή του. Ετέθη σε λειτουργία για πρώτη φορά το 1965, προξενώντας οργίλες αντιδράσεις. Κεντρικός εκφραστής αυτών των αντιδράσεων, ήταν ο αρχιτέκτονας  Κ. Μπίρης, που θεωρούσε την τοποθέτηση του τελεφερίκ για τον Λυκαβηττό αισθητική βαρβαρότητα. Στα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας η Πλατεία του Λυκαβηττού χρησιμοποιήθηκε για κεντρικές εκδηλώσεις της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, του Ιωάννη Μεταξά.

Ναός Αγίου Γεωργίου Λυκαβηττού

Συνιστά μικρό ναό με τρούλο στην κορυφή του λόφου. Ανηγέρθη το 18-ο αιώνα στην θέση προγενέστερου βυζαντινού ναού.Παράπλευρα σ΄αυτόν τον ναό και σε κελί που είχε φτιάξει ο ίδιος, μόνασε ο ιερομόναχος Εμμανουήλ Λουλουδάκης και με τον θάνατό του τάφηκε στον λόφο. Στα χρόνια της δεκαετίας του 1880 ο ναός ανακαινίστηκε και επεξετάθη. Το 1900 χτίστηκε ο πέτρινος εξώστης. Και το 1902 χτίστηκε με την οικονομική αρωγή του μεγαλεπιχειρηματία Ν. Θών, το καμπαναριό στο οποίο τοποθετήθηκε καμπάνα, που είχε δωρήσει για τον σκοπό αυτό, η βασίλισσα Όλγα. Το 1958 η καμπάνα όλως απροσδοκήτως καταστράφηκε και στην θέση της τοποθετήθηκε καινούρια.

Θέατρο Λυκαβηττού

Πρόκειται για μεταλλική λυόμενη κατασκευή, η οποία δημιουργήθηκε το 1964-65 απο τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο, επικαλύπτονας στην θέση αυτή ένα απο τα υφιστάμενα παλιά λατομεία. Το θέατρο αυτό είχε αποτελέσει μια εμπνευσμένη πρόταση της μεγάλης μας ηθοποιού και θεατρανθρώπου Άννας Συνοδινού.

Ναός Αγίων Ισιδώρων

Σε ένα φυσικό καμπύλωμα και στην δυτική πλευρά του Λυκαβηττού, υφίσταται ο ναός των Αγίων Ισιδώρων.Ο συγκαιρινός ναός ανηγέρθη στον χώρο παλαιότερου που κάηκε το 1929. Πολλές δοξασίες συνοδεύουν την δημιουργία του ναού.Κατά μια εκδοχή ο ναός συναρτάται με την αποκάλυψη στην σπηλιά των οστών ασκητή, ο οποίος έφερε στο στήθος του την εικόνα των Αγίων Ισιδώρων. Ενώ κατά άλλη εκδοχή στο σημείο αυτό συναντιώνταν για μελέτη και πνευματική άσκηση οι μεγάλοι ιεράρχες της εκκλησίας μας Βασίλειος και Γρηγόριος, την περίοδο των σπουδών τους στην Αθήνα. Σπηλιά απο το σημείο του ιερού του ναού, απολήγει στην περιοχή του Γαλατσίου. Μάλιστα ιστορείται ότι στα χρόνια της τουρκοκρατίας η στοά εχρησιμοποιείτο σαν μυστικό πέρασμα απο τους Χριστιανούς. Στις 7 Ιουνίου του 1859 στον ναό και μέσα στον άνεμο εκδημοκρατισμού που είχε φυσήξει, έλαβε χώρα δέηση φοιτητών που ικέτευαν ταπεινά για την επίτευξη της ιταλικής ενοποίησης, υπέρ της νίκης των Γαλλοϊταλικών δυνάμεων, ενάντια στην Αυστρία. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, οι κατακτητές απαγόρευσαν την λειτουργία του ναού. Παράλληλα ο ναός υπέστη σύληση απο ιταλούς στρατιώτες. Κεντρική Βιβλιογραφία «Αθήνα» των Θ. Γιοχάλα, Τ. Καφετζάκη, εκδόσεις «Εστία» 2013. Στην 1-η φωτογραφία Δεξαμενή και Λυκαβηττός, στην 2-η το «Αδριάνειο Υδραγωγείο» στην Δεξαμενή και στην 3-η φωτογραφία ο ερημίτης των ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, φωτογραφημένος απο τον Παύλο Νιρβάνα το 1906, στην Πλατεία της Δεξαμενής.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Read more