Τη θυμάστε τη διαφήμιση αυτή της δεκαετίας του 80; Μπορεί να μην παίζει πλέον στα κανάλια, αλλά η πρόταση έχει νέες εφαρμογές και μάλιστα με αξιώσεις. Οι ΜΚΟ είναι ένα ευφυέστατο και πολυδαιδαλώδες νομικό πρόσωπο, ή μάλλον προσωπείο, ιδιωτικού δικαίου πίσω από το οποίο κρύβονται πολλοί, και πολλά συμφέροντα. Είτε γεωπολιτικά, είτε ιδεολογικά, μα καταφανώς και πρωτίστως οικονομικά συμφέροντα. Και κομματικά, βεβαίως.
Κάθε χρόνο οι κυβερνήσεις, πριν και μετά την έλευση του ΔΝΤ, εξαγγέλουν διάφορα προγραμματικά μεγαλόσχημα για την πάταξη του οικονομικού εγκλήματος, αλλά καμία δεν αποτόλμησε, βοηθούσης της δικαιοσύνης, να καθαρίσει την κόπρο των ΜΚΟ.
Πριν προχωρήσω, θα σας παραθέσω εν είδει εισαγωγής, μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για την “ελληνική δικαιοσύνη”. Σύμφωνα με την CEPEJ, την European Commission for the Efficiency of Justice (πηγή: www.coe.int/t/dghl/cooperation/cepej/evaluation/2012/Rapport_en.pdf *)
η ”ελληνική δικαιοσύνη”:
· Έχει με στοιχεία του 2010, απ’ τα υψηλότερα ποσοστά συνολικού αριθμού δικαστηρίων πασών των αρμοδιοτήτων και δικαιοδοσιών στην Ευρώπη, 4,1 ανά 100.000 κατοίκους, όταν για παράδειγμα η Σουηδία, η Γερμανία, η Γαλλία ή η Αγγλία έχουν μεταξύ 1 και 1,5, και παρόλαυτα, έχει σε όλη την Ευρώπη μαζί με το Μαυροβούνιο(!) τον χαμηλότερο δείκτη μηχανοργάνωσης -κομπιούτερ- ως βοήθημα και εργαλείο δικαστικών λειτουργών, και δικαστών για την εκδίκαση υποθέσεων
· Έχει εντός ΕΕ, και με ποσοστό μόλις 79 τοις εκατό το χαμηλότερο δείκτη μέσου όρου εκδίκασης υποθέσεων όλων των κατηγοριών - αστικών, ποινικών, διοικητικών- και μέσο όρο χρόνο εκδίκασης τις 510 μέρες. Ακολουθείται από την Κύπρο η οποία έχει 83 τοις εκατό, και τη Μάλτα που έχει 88. Καθότι αφορά την Ελλάδα, η σώρρευση τέτοιων εκκρεμμοτήτων θα μπορέσει να εξισορροπηθεί στο μέλλον με υπεραπόδοση του δικαστικού συστήματος της χώρας σε ποσοστά άνω του 100 τοις εκατό… υπάρχει πολιτική και δικαστική βούληση γι αυτό;
Δεν θα μας απασχολήσουν τα δικαστικά ιδιαίτερα. Απλά αυτή η μικρή αναφορά με στοιχεία, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που εμπειρικά γνωρίζουμε όλοι: η “ελληνική δικαιοσύνη” πάσχει σε απόδοση, ταχύτητα, οργάνωση, αποτελεσματικότητα. Κυρίως, πάσχει σε βούληση “από πάνω”.
Επανέρχομαι στις ΜΚΟ. Πολύ πρόσφατα, ο “πρωθυπουργός” Σαμαράς πήρε την απόφαση να βάλει τάξη στα σκάνδαλα των ΜΚΟ. Τί εννοεί; Οι δραστηριοποιούμενες εντός ελλαδικού χώρου ΜΚΟ εκτιμώνται σε 20 με 30 χιλιάδες – εάν είναι δυνατόν- εκ των οποίων μόνο οι 600 έχουν μπει στο στόχαστρο της αργοκίνητης Δικαιοσύνης. Πλαστά παραστατικά, τιμολόγια που έχουν κοπεί στο εξωτερικό, τραπεζικά δεδομένα, ύποπτες συναλλαγές, παράξενες μεταβιβάσεις, δωρεές, παροχές, απίστευτες ασωτείες, σάπιες προμήθειες και έργα που έμειναν στα χαρτιά, ένοχοι που δεν δικάστηκαν ποτέ.
Ο απλός κόσμος αηδιάζει από το απόστημα που σπάει σιγά σιγά. Εντελώς συμπτωματικά, οι λίστες των αμαρτωλών ΜΚΟ που έχει ο Μπαλτάκος στα χέρια του προέρχονται από τους χώρους των υπουργείων Υγείας, Πολιτισμού και -τί άλλο- Εξωτερικών. Όμως όπως μαθαίνουμε από το σχετικό πόρισμα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της ελληνικής βουλής, υπάρχουν και άλλα υπουργεία που κατά καιρούς συνδέθηκαν με ΜΚΟ, όπως λόγου χάρη το Υπ. Εσωτερικών, το Ανάπτυξης Υποδομών, το Προστασίας του Πολίτη. Οι λίστες του Μπαλτάκου είναι ελλλιπείς τόσο ως προς την “γεωγραφία” και τη διασπορά των ΜΚΟ, όσο και προς τα επιχορηγούμενα ποσά, διότι υπάρχει προφανέστατη αδυναμία και κυρίως απροθυμία να ριχθεί φως στο λαβύρινθο.
Οι λίστες είναι ατελείωτες, απ’ το Ίδρυμα Τσάτσου, και το ΕΚΔΔ, τους Γιατρούς του Κόσμου, το Μεσογειακό Γραφείο Πληροφόρησης για το Περιβάλλον τον Πολιτισμό και την Αειφόρο Ανάπτυξη, την ΑΡΣΙΣ, ή παλαιότερα το αμαρτωλό Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης, που σε μόλις 5 χρόνια τσίμπησε 8.985.637 ευρώ (μέχρι το 2003), όταν μπήκε τέλος στην ξέφρενη εκμετάλλευση και η επιχορήγηση έπεσε απότομα απο τα 4.445.217 του 2003 στα 1.900.000 ευρώ το 2004. Πολλές επωνυμίες ΜΚΟ κάνουν τον αναγνώστη να χαμογελά αμήχανα και να αναρωτιέται για την σκοπιμότητα σύστασής τους.
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν και οι, κατά περίπτωση, επικεφαλής των ΜΚΟ.
Επί παραδείγματι, η κυρία Μητσοτάκη Αλεξάνδρα ηγείται της ελληνικής Action Aid. Η κυρία Τατιάνα Καλογιάννη, αδελφή του Σταύρου Καλογιάννη, αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης και Υποδομών, και αντιπεριφερειάρχης Ηπείρου η ίδια, διετέλεσε επικεφαλής της Humanet – Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανθρωπιστικής Ανάπτυξης.
Η Ευρωπαϊκή Προοπτική – Κέντρο Ανάπτυξης και Εκπαίδευσης, είχε ψυχή τον Παντελή Σκλιά, φίλο, συνεργάτη και κουμπάρο του τ. υπουργού Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη. Από υποκλεμμένο έγραφο των Wikileaks μαθαίνουμε ότι 516 χιλιάδες ευρώ πήγαν απ’ το ελληνικό κράτος στην οργάνωση Ευρωπαϊκή Προοπτική του κουμπάρου. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, η Ευρωπαϊκή Προοπτική έλαβε περισσότερα από πέντε εκατομμύρια ευρώ σε τρία χρόνια.
Να μην ξεχάσουμε ένα άλλο παράδειγμα, την IOCC (International Orthodox Christian Charity) που έλαβε 100.000 ευρώ ως επιβράβευση των προσπαθειών της στο Ιράκ. Η IOCC είναι η ΜΚΟ με την οποία έγινε αρχικά γνωστός στην Ελλάδα ο ελληνοαμερικανός Αλεξ Ρόντος, σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου.
Διαβάζουμε όμως και σε άρθρο του Βήματος με ημερομηνία 9 Σεπτεμβρίου φέτος:
“Πάρτι εκατομμυρίων στις ΜΚΟ – Πιστώσεις 175 εκατ. ευρώ είχαν εγγραφεί στον προϋπολογισμό του 2012. Το χρυσό μετάλλιο στις επιχορηγήσεις κερδίζει το υπουργείο Εξωτερικών που έχει και τη μερίδα του λέοντος στη διανομή κρατικού χρήματος προς ΜΚΟ, πολλές από τις οποίες έλαβαν ποσά για δραστηριότητες που ξενίζουν και δημιουργούν ερωτηματικά που χρειάζονται απαντήσεις. Στη λίστα που έστειλε το Υπ. Υγείας στη ΓΓ της κυβέρνησης δεν αναφέρεται αναλυτικά το ποσό που έλαβε κάθε μία από τις 66 ΜΚΟ, δίνοντας λαβή για ποικίλα σχόλια.”
Ενδεικτικά, από την πλευρά του ΥΠΕΞ :
· ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – Εγκατάσταση Αγροκτήματος στο Αγροτικό Πανεπιστήμιο Τιράνων, ποσό 23.700 ευρώ.
· Μεσογειακό Γραφείο Πληροφόρησης για το Περιβάλλον, τον πολιτισμό και την αειφόρο ανάπτυξη – ποσό 74.000 ευρώ για τον εθνικό διάλογο σχετικά με τους υδάτινους πόρους στην Αίγυπτο.
· WE CARE - το ποσό των 50.000 ευρώ για την τεχνική υποστήριξη και διαχείριση ανθρωπίνων πόρων στην Τουρκία.
· Κοινοπραξία 5 ΜΚΟ έλαβε το ποσό των 600.000 ευρώ για πρωτοβουλία σχετικά με την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Μιλάμε για 20-30 χιλιάδες ΜΚΟ στην Ελλάδα και δυστυχώς, είναι δε ιδιαίτερα θλιβερό αυτό, μεταξύ των συγκοινωνούντων δοχείων της πολιτικής, των επιχειρήσεων και των ΜΚΟ, υπάρχουν και παραδείγματα διασπάθισης χρήματος ή υπόπτων συναλλαγών και επιδιώξεων στα ανώτατα στρώματα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, καθότι ούτε η τελευταία αντιστάθηκε στον πειρασμό της σύστασης ΜΚΟ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ΜΚΟ Αλληλεγγύη, η οποία είναι υπό εκκαθάριση από το 2010 και έχει σωρρεύσει παρά τις μεγάλες επιχορηγήσεις απο το ΥΠΕΞ, έλλειμα περί τα 9,5 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με έναν πρώτο διαχειριστικό έλεγχο της Εκκλησίας, ενώ σύμφωνα με την αγωγή στο Πολυμελές Πρωτοδικείο οι διαχειριστές κονδυλίων που διέθετε το υπουργείο Εξωτερικών για το ανθρωπιστικό έργο της ΜΚΟ, δεν εκτέλεσαν ποτέ τα σχετικά προγράμματα.
Αλλη περίπτωση είναι αυτής της RSE (Religion Science Environment), ιδρυθείσα στην Πάτμο, αλλά με έδρα την Αθήνα, η οποία προσπαθεί να βρει κοινές οδούς μεταξύ επιστήμης και θρησκείας για το καλό του περιβάλλοντος. Ναι, καλά καταλάβατε, του περιβάλλοντος. Αυτή η ΜΚΟ δρα υπο την άμεση καθοδήγηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και βασική της ενασχόληση είναι η διοργάνωση πολυτελών συμποσίων στα οποία μετέχουν εξέχουσες θρησκευτικές και κοσμικές προσωπικότητες απο όλο τον κόσμο.
Τέλος, η περίπτωση της εξίσου προβληματικής ΜΚΟ “Κύκλος της Πάτμου” η οποία, με έτος ίδρυσης ήδη το 1995, είναι συγκοινωνούν δοχείο με την RSE. Ο Κύκλος της Πάτμου τράβηξε την προσοχή των οικονομικών ελεγκτών, λόγω των υψηλών επιδοτήσεων και πιο συγκεκριμένα: έχει εισπράξει 1.190.000 ευρώ από το ΥΠΕΞ, 1,2 εκατ. ευρώ από τον ΟΠΑΠ, 300.000 ευρώ από την Ελληνική Βουλή και περίπου 60.000 ευρώ από το ΥΠΠΟ. Η ίδια ΜΚΟ βρέθηκε να διαθέτει 4,2 εκ. ευρώ στην Εθνική Τράπεζα του Λονδίνου, ποσό που δεν είχε δηλωθεί. Επίσης οι Αρχές ερευνούν υπόθεση ακινήτου στο Χορευτό Πηλίου το οποίο αγόρασε μέσω off shore μέλος της ΜΚΟ αυτής. Ο Κύκλος διοργάνωσε 9 συμπόσια για τα οποία δαπανήθηκαν τεράστια ποσά και πραγματοποιήθηκαν σε πλοία στον Μισισιπή, το Νείλο, το Δούναβη και την Αρκτική. Για παράδειγμα, ναύλωσε έναντι 600.000 ευρώ παγοθραυστικό όπου φιλοξένησε δεκάδες καλεσμένους σε εν πλώ συμπόσιο στο Βόρειο Πόλο. Μεταξύ των εκλεκτών καλεσμένων ήταν πρώην εστεμμένοι, ανώτατοι κληρικοί από πολλές χώρες, ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ, και ο πρώην Γ.Γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν.
Στο στόχαστρο των Αρχών -ή μάλλον της Τρόικας, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους- έχουν πλέον μπει κι άλλες ΜΚΟ όπως το Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης όπως προαναφέραμε, το “Κέντρο Στρατηγικού Σχεδιασμού για την Ανάπτυξη Δήμητρα”, ο Διεθνής Οργανισμός Γαλλοφωνίας, το Ιδρυμα Αγά Χαν, το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό και Ερευνητικό Κέντρο Αθηνών και άλλες οργανώσεις.
Αυτά σκανδαλίζουν τους πιστούς, και σοκάρουν τους φορολογούμενους πολίτες. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, αρχιεπίσκοποι ή πατριάρχες, με την ανοχή αν όχι την ενεργό βοήθεια κρατικών λειτουργών, διαγωνίζονται μεταξύ τους σε φαντασία για τον ευφυέστερο τρόπο διασπάθησης δημοσίου χρήματος με σκοπό την ιδιοτελή πολυτέλεια και ευζωία πίσω από έργα-προσχήματα υπέρ των δυστυχισμένων ή του περιβάλλοντος, χρήματα δηλαδή του έλληνα φορολογούμενου, με τα οποία το κράτος υποτίθεται ότι παρέχει υποδομές, παιδεία, υγεία, αντιμετωπίζει τη ανεργία, επιδοτεί την έρευνα, μεριμνά για το περιβάλλον, ή θωρακίζει την άμυνα της χώρας.
Αφήνω πλήρως στην άκρη τις περιπτώσεις όπου οι ΜΚΟ έγιναν το μακρύ χέρι του κομματισμού στην πολυταλαίπωρη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω συνεργασιών ΜΚΟ και ΟΤΑ που δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ ούτε ως το παραχθέν έργο, ούτε απολογιστικά ως προς τις επιδοτήσεις και τις επιχορηγήσεις που έλαβαν.
Δεν είναι όλες οι ΜΚΟ αποτέλεσμα της δράσης τρωκτικών της αρπαχτής, μυστικών υπηρεσιών, προδοτών, πρωθιερέων του Μαμωνά, συνωμοτών ή αγχωμένων ψηφοφόρων για το μέλλον του παιδιού τους. Υπάρχουν πολλές που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους με όραμα και πραγματική αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Κάποτε ένας άνθρωπος σοκαρισμένος από γεγονότα που είχε δει ιδίοις όμμασι ένοιωσε την ηθική και επιτακτική υποχρέωση να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στο να αλλάξει τα πράγματα. Το φλογερό του βιβλίο δημιούργησε μια διεθνή ΜΚΟ, η οποία ασκώντας επιτυχημένες πιέσεις κατάφερε 5 μόλις χρόνια αργότερα να υποχρεώσει πλείστες κυβερνήσεις να υπογράψουν διεθνή συνθήκη που ανταποκρινόταν στο όραμα του φλογερού συγγραφέα. Ο περί ου ο λόγος λεγόταν Ερρίκος Ντυνάν, η ΜΚΟ Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και η συνθήκη ήταν η 1η Συνθήκη της Γενεύης το 1864 σχετικά με την ανθρωπιστική αντιμετώπιση των θυμάτων πολέμου.
ΜΚΟ με σοβαρό έργο υπάρχουν και στην Ελλάδα, και είναι ευθύνη επιτέλους του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού να ξεχωρίσει την ήρα απ το σιτάρι. Με την προυπόθεση ότι στελεχώνεται από αδιάφθορους αξιωματούχους, οι οποίοι αφήνονται απερίσπαστοι να εκτελέσουν το καθήκον τους
Αλήθεια, ποιος καθορίζει το ύψος της χρηματοδότησης του έργου της κάθε ΜΚΟ που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια; Και με ποιο κριτήριο; Ποια κρατική υπηρεσία παρακολουθεί την εκτέλεσή, για την εκταμίευση κάθε δόσης; Ποιος εποπτεύει τη διαχείριση των κονδυλίων από πλευράς ΜΚΟ; Ποιος ορκωτός λογιστικός/εσωτερικός έλεγχος διενεργείται;
Μόνο δύο νόμοι διέπουν τη λειτουργία των ΜΚΟ, πού είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ), στην Ελλάδα, και όπως τονίζεται από έμπειρα στελέχη της δημόσιας διοίκησης, με αφορμή για παράδειγμα τον Ν. 2557/97 του ΥΠΠΟ που καθορίζει το έργο των ΝΠΙΔ, απουσιάζει παντελώς η έννοια του απολογισμού άρα απουσιάζει νομικά η πρόνοια διαχειριστικού ελέγχου και κατά συνέπεια απόδοσης ευθύνης σε περίπτωση ατασθαλιών, και άρα τιμωρίας. Συμπληρωματικά, υπάρχουν άλλα 52 νομοθετήματα διαφόρων υπουργείων στα οποία γίνεται στοιχειώδης αναφορά και τίποτε περισσότερο στον τρόπο και το θεσμικό πλαίσιο συνεργασίας του κράτους με τις ΜΚΟ. Αδιαφάνεια, παραθυράκια, χάος.
Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της ΥΔΑΣ (Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας), της βασικής κρατικής πηγής εκροής δημόσιου χρήματος προς τις ΜΚΟ, Αντ. Ζαΐρη, και την αναπληρώτριά του Δωροθέα Δούβου υπήρξαν όντως πολλά “λάθη” στο παρελθόν. Για παράδειγμα, αν και το υπουργείο Εξωτερικών ήταν υπεύθυνο για την κατάρτιση της εκάστοτε προκήρυξης επιδότησης, όπως εξηγεί η Δούβου, το ύψος της χρηματοδότησης ενός έργου το καθόριζε η ίδια η ΜΚΟ, στο πλαίσιο τεχνικής έκθεσης που ήταν υποχρεωμένη να υποβάλει ως μέρος της συνολικής πρότασής της. Η αξιολόγηση δηλαδή από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου γινόταν ανάλογα με το τι πρότειναν οι ίδιες οι οργανώσεις. Παρατηρήθηκε αδυναμία παρακολούθησης του έργου, ιδίως στις μακρινές περιοχές, ενώ πολλές από τις οργανώσεις δεν τηρούσαν καν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις, αγνοούσαν π.χ. την ρήτρα να ενημερώνουν – με το που θα πατούσαν το πόδι τους στην αλλοδαπή – τις κατά τόπους ελληνικές πρεσβείες για την έναρξη και εξέλιξη του έργου αρμοδιότητάς τους.
Σύμφωνα με τον κ. Ζαΐρη, σήμερα είναι ανοιχτά 196 προγράμματα, και αφορούν συνολικά 79 ΜΚΟ και όπως δηλώνει, “το πιθανότερο είναι να τροποποιηθούν οι συμβάσεις, ως προς τους όρους αλλά και τα ποσά. Θα γίνει έλεγχος των προγραμμάτων, στο πλαίσιο συνεργασίας ορκωτών λογιστών, και υπηρεσιακών παραγόντων, με τη συνδρομή και του υπουργείου Οικονομικών. Στόχος είναι πλέον να θωρακιστεί το δημόσιο συμφέρον, έχουμε άλλωστε να αντιμετωπίσουμε όρους δημοσιονομικής ασφυξίας”.
Μάλιστα… Δεν θα γίνουν όλα αυτά διότι αυτό είναι το σωστό και το πρέπον σ’ ένα ευνομούμενο κράτος, ή διότι αυτό προτάσσει το δημόσιο συμφέρον. Θα γίνουν εξ ανάγκης διότι αντιμετωπίζουμε όρους δημοσιονομικής ασφυξίας.
Γλώττα λανθάνουσα...
Σύμφωνα με τον R. Baker της ξένης ΜΚΟ Global Financial Integrity σε συνέντευξη προς το γερμανικό Σπίγκελ νωρίτερα φέτος, “μεταξύ 2003 και 2011 βγήκαν από την Ελλάδα $261 δις παράνομου χρήματος, από εγκληματικές ενέργειες, διαφθορά και φοροδιαφυγή, ενώ το 2010 εισέρρευσαν παράνομα 90 δις. δολάρια και το 2011 109 δις δολάρια. Η κυβέρνηση δεν ελέγχει τις παράνομες εισροές/εκροές χρήματος. Πριν από την κρίση η Ελλάδα είχε ήδη τη δεύτερη μεγαλύτερη παραοικονομία από τα 25 κράτη που ερεύνησε ο ΟΟΣΑ, μετά το Μεξικό”.
___________________
*με αφορμή την εν λόγω ευρωπαική Έκθεση, ανακάλυψα με οργή πως άλλη μία φορά, σε εκδόσεις της ΕΕ όλοι ανεξαιρέτως οι χάρτες χρωματίζουν τα ελληνικά νησιά του Ανατ. Αιγαίου με τα χρώματα της Τουρκίας. Η Κορσική είναι πάντα με τα χρώματα της Γαλλίας, η Σικελία με της Ιταλίας… η Χίος, η Σάμος ή η Ρόδος γιατί είναι με τα χρώματα της Τουρκίας; Δεν είναι ευρωπαικά εδάφη η Χίος, η Σάμος, ή τα Δωδεκάνησα; Ποιος επιμελήθηκε την έκδοση;
Η κυβέρνηση, οι Έλληνες Ευρωβουλευτές, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι θα προβούν στο απαιραίτητο διάβημα προς την ΕΕ, απαιτώντας να αντικατασταθεί ΑΜΕΣΩΣ αυτή η ψευδής και παραπλανητική γεωγραφικά, αλλά και με νομικές διαστάσεις Έκθεση και παράλληλα να απαιτηθεί αποζημίωση της Ελλάδας κατά τα όποια προβλεπόμενα περί βλάβης;
