Παρασκευάς ΚαρασούλοςΠαύλος Σιδηρόπουλος
Αφού δεν του 'μεινε κανείς
μαζί του να μιλάει
άρχισε να ξεχνάει
τις διαδρομές της λογικής
Κι αφού στα λόγια του κανείς
ποτέ δεν απαντούσε
μόνος του όπως ζούσε
βρήκε την γλώσσα της σιωπής
Δες βραδιάζει, μη μιλάς
μόνο έλα λίγο πιο κοντά
Μα δεν μπορούσε την σιωπή
κι έτσι όπως ζούσε μόνος
φοβότανε τον φόβο
πήρε το τέλος σαν αρχή
Βγήκε μια νύχτα στ' ανοιχτά
μπρος στον μεγάλο δρόμο
να βρει έναν άλλο κόσμο
στης θάλασσας την αγκαλιά
Κι είπε τον θάνατο αρχή
τον έρωτα είπε φόβο
την πόλη έλεγε σιωπή
την θάλασσα είπε δρόμο
Κι είπε τον θάνατο αρχή
τον έρωτα είπε φόβο
την πόλη έλεγε σιωπή
στην θάλασσα είδε δρόμο
Κίτρινο το σούρουπο η ώρα έξι και μισή
Πες μου κάτι μίλησε, δεν αντέχω τη σιωπή
είπε τον θάνατο αρχή
κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ
Μη φοβάσαι
τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή
Μη φοβάσαι
Πες μου αν μ' αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή
όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή
Μη φοβάσαι
αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί
πες' μου αν μ' αγάπησες όσο η νύχτα τη σιωπή
