Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ Κτυπήθηκαν με χημικά ελληνικό & αρμενικό σχολείο στην Πόλη- Φοβούνται πογκρόμ

Επιβεβαιώνονται δυστυχώς οι φόβοι για προβοκάτσια των παρακρατικών στα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης: Η τουρκική αστυνομία χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος έριξε δεκάδες χημικά και προκάλεσαν ασφυκτική κατάσταση στο ομογενειακό σχολείο του Ζαππείου μέσα στο οποίο βρίσκονταν όλα τα Ελληνόπουλα της Πόλης, κάνοντας το μάθημά τους.
Η ρίψη των χημικών προκάλεσε αναπνευστικά προβλήματα ειδικά στα νήπια και τα προνήπια ηλικίας 4 και 5 ετών.
Η ίδια κατάσταση επικράτησε και απέναντι από το ελληνικό σχολείο όπου στεγάζεται το σχολείο των Αρμενίων.
Χωρίς να υπάρχουν διαδηλωτές (άλλωστε οι διαδηλώσεις γινόντουσαν εκατοντάδες μέτρα μακριά), τα δύο σχολεία πνίγηκαν στα χημικά
Οι περισσότεροι ομογενείς έχουν φύγει από τα σπίτια τους στην πλατεία Ταξίμ, όπου κατοικούν οι περισσότεροι από αυτούς και έχουν καταφύγει στα προάστια της Πόλης, καθώς έχουν κυκλοφορήσει φήμες για επικείμενο πογκρόμ μέσα στη νύχτα.
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών βρίσκεται "υπ'ατμόν", αλλά το ζητούμενο είναι να εγγυηθεί η τουρκική κυβέρνηση την ασφάλεια των ομογενών και να μην επαναληφθεί το "μαύρο" 1955
Άλλωστε, όπως και τότε έτσι και τώρα, η φημολογία οργίαζε τις προηγούμενες ημέρες ότι πλησίαζε εξέγερση...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Read more

Η συγκλονιστική τελευταία ανταπόκριση της ηρωΐδας δημοσιογράφου – Οργή στην Συρία για την δολοφονία, σιωπή στην Δύση.

Τον Αβράμη τον πρόλαβε (πάει η δόξα κυρ Δημήτρη μας) η καλή μας Ευρωπαϊκή Ένωση με το … Ιππικό δλδ εμάς τους υποτελείς της Ε.Ε. υπό μορφή γαϊδάρου, αφού – άλλωστε – τα καψερά τα άλογα, μας έβαλαν και τα φάγαμε όλα σχεδόν σε mixed grill με τα άλλα παραδοσιακά κρέατα, ας είναι καλά οι διάφοροι «γκουρμέ» Γκραν Σεφ Μαγειρικής της ελληνικής trush TV!
Νικόλας



20130601-191531.jpg
Read more

ΣΕ ΑΓΑΠΩ



                                          



                            ΣΕ ΑΓΑΠΩ 


Σε αγαπώ με την αντάρα της τρικυμισμένης θάλασσας

καθώς   σκορπά πάλλευκους  ανθούς  στα απόκρημνα βράχια

και  ας είσαι   το   βρεγμένο     βοτσαλάκι  στην άκρη του γιαλού

 ασήμαντη   κουκίδα  στην απεραντοσύνη    του ωκεανού 




Σε αγαπώ με την  δύναμη της φωτιάς  των άστρων

που ανασταίνονται και πεθαίνουν κάθε μέρα      

και ας είσαι  το μοναχικό   πουλάκι   που κελαηδά  στα κλαδιά της νύχτας

πανάρχαια      προσευχή της μάνας   γης    προς  τα ουράνια       




Σε αγαπώ με την  δίψα  της καταιγίδας 

 την ώρα που γεννιέται  στο   σκοτεινό μάτι του κυκλώνα   

και  ας είσαι   η μικρή   τριανταφυλλιά  σε μια γωνιά   του κήπου

στιγμή έμπνευσης του ουράνιου κηπουρού  




Σε αγαπώ με τους χτύπους  της καρδιάς  του  Οδυσσέα

όταν  φιλούσε   τα χώματα     της   αγαπημένης του   Ιθάκης  

εσύ το τέρμα  του ταξιδιού μου στην αγάπη

και  ας  είσαι  ένα απλό   ροδόχρουν      κοχύλι 

 που    κρατά   ερμητικά    κλειστά     τα μυστικά του 


Βάσω  Μπρατάκη 

Βάσω  Μπρατάκη 
Read more

Η ιδιότυπη ευστάθεια της «παραπαίουσας» κυβέρνησης Σαμαρά


Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

Οι υπουργοί που έχουν υποδειχθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ επισήμως δέχονται εντολές από το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά ατύπως δέχονται και οδηγίες από τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη αντιστοίχως.

Αυτή τη φορά η ΔΗΜΑΡ δεν συγκέντρωσε τους προβολείς της δημοσιότητας λόγω της αντίρρησής της για κάποια απαίτηση της τρόικας, όπως είχε συμβεί προσφάτως με το χαράτσι. Τους συγκέντρωσε λόγω της δημόσιας σύγκρουσης δύο στελεχών της, του υπουργού Δικαιοσύνης, Α. Ρουπακιώτη, με τον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης, Α. Μανιτάκη, σε συνδυασμό με την παρέμβαση της υφυπουργού Υγείας, Φ. Σκοπούλη στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Τα δύο αυτά επεισόδια καταδεικνύουν ότι η ΔΗΜΑΡ έχει καταστεί ο αδύναμος κρίκος του κυβερνητικού συνασπισμού.

Το πρόβλημα με την κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι μόνο ότι τρία κόμματα με διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές ορίζουσες υποχρεώθηκαν από τις περιστάσεις να σχηματίσουν κυβέρνηση και ως εκ τούτου είναι αναπόφευκτο να προκύπτουν πολιτικές τριβές. Είναι, επίσης, ότι αυτή η κυβέρνηση οικοδομήθηκε κατά τρόπο που να μην εξασφαλίζει την ταχεία και δημιουργική επίλυση των διαφορών.

Η πρακτική που κατά κανόνα ακολουθείται στις ευρωπαϊκές χώρες είναι οι αρχηγοί των μικρότερων κυβερνητικών εταίρων να ορίζονται αντιπρόεδροι και να αναλαμβάνουν σημαντικά χαρτοφυλάκια. Αυτό γίνεται κυρίως επειδή η λειτουργική παρουσία των πολιτικών αρχηγών προσφέρει τη δυνατότητα διαρκούς διαβούλευσης εντός των κυβερνητικών οργάνων, ώστε να αποφεύγονται οι συγκρούσεις και να επιτυγχάνεται συντονισμός.

Στην Ελλάδα, ο κανόνας των μονοκομματικών κυβερνήσεων διαμόρφωσε μια αρνητική παράδοση. Στις τρεις φορές, άλλωστε, που μετά το 1974 χρειάστηκε να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας (κυβερνήσεις Τζανετάκη, Ζολώτα και Παπαδήμου) η κυβέρνηση ήταν ειδικού σκοπού και περιορισμένου χρόνου. Γι’ αυτό και ορίστηκε πρωθυπουργός τρίτο πρόσωπο. Και στις τρεις περιπτώσεις το συντονισμό εξασφάλιζε η παραθεσμική διαβούλευση - διαπραγμάτευση των πολιτικών αρχηγών. Με άλλα λόγια, η πραγματική εξουσία εκπορευόταν από αυτή την άτυπη λειτουργία. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ήταν διεκπεραιωτές.

Η παρούσα κυβέρνηση, όμως, δεν είναι κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Είναι κανονική κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας. Από τη μια πλευρά, ο Αντώνης Σαμαράς επιδιώκει να ασκήσει ακέραιες τις προβλεπόμενες πρωθυπουργικές εξουσίες και βολεύεται από το γεγονός ότι οι Βενιζέλος και Κουβέλης έμειναν εκτός. Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί να ασκεί την εξουσία με τον τρόπο που θα την ασκούσε εάν ηγείτο μονοκομματικής κυβέρνησης.

Οι υπουργοί που έχουν υποδειχθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ επισήμως δέχονται εντολές από το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά ατύπως δέχονται και οδηγίες από τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη αντιστοίχως. Γι’ αυτό και όταν στη διαδρομή εγείρονται προβλήματα, δεν τα επιλύει ο Α. Σαμαράς με τους υπουργούς του εντός των κυβερνητικών οργάνων, αλλά σε μη θεσμικές συσκέψεις με τους δύο άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Περιττό να σημειωθεί ότι τα ίδια ισχύουν για την αξιολόγηση και ενδεχόμενη αντικατάσταση των υπουργών και των άλλων ανώτατων κυβερνητικών στελεχών που ανήκουν στους δύο μικρότερους εταίρους. Η λύση που βρέθηκε, βεβαίως, ήταν η χειρότερη: οι τρεις μοίρασαν αναλογικά το πλήθος των αξιωμάτων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ακυρώνοντας κάθε αξιοκρατικό κριτήριο.

Η άρνηση κυρίως του Φ. Κουβέλη και δευτερευόντως του Ευ. Βενιζέλου να συμμετάσχει στην κυβέρνηση δεν ευθύνεται για τις όποιες διαφωνίες, αλλά ευθύνεται για το γεγονός ότι αυτές προκαλούν συνήθως τριβές και δυσλειτουργίες. Πιθανότατα στην απόφασή τους να έπαιξε ρόλο η αβάσιμη σκέψη ότι, μένοντας εκτός κυβέρνησης οι ίδιοι και τα κόμματά τους, δεν θα εισπράξουν ακέραιο το πολιτικό κόστος από τις κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις. Όπως απέδειξε, όμως, και το αρνητικό δίδαγμα από τα «εντός και εκτός» της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου αυτό δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα, βασικό ρόλο έπαιξε και η «βλαχοδημαρχίστικη» αντίληψη ότι είναι υποτιμητικό να τεθούν υπό την προεδρία του Σαμαρά.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, όμως, η τρικομματική κυβέρνηση είναι πιο σταθερή απ’ όσο φαίνεται. Οι αλλεπάλληλες τριβές δημιουργούν την εντύπωση ασταθούς ισορροπίας, αλλά κανένας από τους τρεις εταίρους δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και οι κατά καιρούς διαφωνίες είναι πολιτικά αβαθείς, γεγονός που προσδίδει ευστάθεια στον κυβερνητικό συνασπισμό. Με άλλα λόγια, αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανατραπεί από τις εσωτερικές αντιθέσεις της.

Μόνο εκτεταμένες κοινωνικές αντιδράσεις μπορούν να προκαλέσουν πραγματικά ρήγματα στο χώρο της συμπολίτευσης. Διαφορετικά, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να πορεύεται έστω και τρεκλίζοντας. Το γεγονός αυτό εξασφαλίζει στον Σαμαρά μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ έναντι των εταίρων του, ακριβώς επειδή ούτε ο Φ. Κουβέλης ούτε ο Ευ. Βενιζέλος είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους, αλλά ούτε καν να μπλοφάρουν. Το μόνο που μπορούν να επιβάλουν είναι ανασχηματισμό, ο οποίος όλα δείχνουν ότι δεν θα αργήσει.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 02/05/2013 (Τεύχος 185)
Read more

Συνέντευξη με τον δημοσιογράφο που γκρέμι σε το success story

Από τον Βασίλη Μπόνιο
Ο Βασίλης Ασβεστόπουλος είναι ο απεσταλμένος του γερμανικού Focus στην Αθήνα.
Ο ίδιος επέλεξε να ζει στη Κυψέλη, στην καρδιά της Αθήνας.
Εδώ όπου κάθε βράδι μετανάστες απ΄όλες τις φυλές του πλανήτη “εξάγουν” τη δική τους κόλαση στις δικές μας ζωές και τότε είναι που αναλαμβάνουν δράση τα ναζιστικά τάγματα εφόδου.
Σ΄αυτήν την Αθήνα, την Πόλη των Καταραμένων, το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να στήσει το δικό του επικοινωνιακό success story.
Αυτό το επικοινωνιακό success story κονιορτοποίησε το ρεπορτάζ του δημοσιογράφουΒασίλη Ασβεστόπουλου ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο “Κουρδιστό Πορτοκάλι”>
Ερώτηση>Kύριε Ασβεστόπουλε, οι Γερμανοί πιστεύουν ότι η Ελλάδα του 1.000.000 ανέργων και της «Χρυσής Αυγής» δεν αποτελεί πυριτιδαποθήκη για την Ευρώπη και την Γερμανία ή δεν τους ενδιαφέρει το θέμα;
Νομίζω ότι έχουμε λανθασμένη αντίληψη για το πως και σε τι εστιάζει ο μέσος Γερμανός πολίτης αλλά και φυσικά και ο πολιτικός.
Ίσως σε παλιότερες δεκαετίες με καγκελάριους τον Helmut Schmidt, Helmut Kohl και νωρίτερα τον Willy Brandt υπήρχε ένα άνοιγμα της Γερμανίας στην Ευρώπη. Ήταν η γενιά των πολιτικών που έζησε τις επιπτώσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτοί οι ηγέτες μεγάλωσαν παρέα με ανθρώπους που λίγα χρόνια πριν ζητωκραυγάζανε υπέρ του Αδόλφου Χίτλερ. Από την άλλη πλευρά υπήρχαν Γάλλοι πολιτικοί όπως ο Francois Mitterand, ο Giscard ‘d Estaing, ο στο Λουξεμβούργο γεννημένος Γάλλο-Γερμανός Robert Schuman και πολλοί άλλοι.
Όλοι αυτοί είχαν ζωντανές μνήμες από το αποτέλεσμα τόσο πραγματικών όσο και κοινωνικών πολέμων. Είχαν εμπεδώσει ότι μια δημοκρατία λειτουργεί μονάχα σε κοινωνίες που προστατεύουν τις μειονότητές τους από την εκμετάλλευση και καταπίεση ισχυρότερων. Αυτή η σκέψη μάλιστα ήταν, μετά από ομιλία του Winston Churchill το 1946, το έναυσμα για την ίδρυση μιας Ευρωπαϊκής κοινότητας.
Το 1988 στο Ανόβερο με αφορμή τη σύσκεψη κορυφής της ΕΕ έπεσε η εξής πρόταση “κάθε Γερμανικό Μάρκο που δίνεται για κάποιο σκοπό στην Ευρώπη είναι επένδυση για το μέλλον. Αυτό είναι η φιλοσοφία μας. Δε μπορεί να λειτουργεί μια κοινότητα με γνώμονα τον πλουτισμό των πλουσίων και την πτώχευση των φτωχών.”
Αυτή η έκφραση δεν έπεσε από το στόμα Αριστερού αλλά ήταν το “πιστεύω” του συντηρητικού χριστιανοδημοκράτη Helmut Kohl.
Έχω αναλύσει αυτή την εξέλιξη σ’ ένα πρόσφατο βιβλίο μου. Σήμερα αντίθετα έχουμε μια άκρως εσωστρεφή Γερμανία η οποία κυβερνάται με γνώμονα το πολιτικό κόστος. Ο καθένας νοιάζεται απλά και μόνο για την προσωπική του τσέπη και τον άμεσο περίγυρό του. Όχι, δεν ενδιαφέρει “τους Γερμανούς” αν η Ελλάδα ανατινάζεται, αν καίγεται η Συρία, αν έχουμε νεκρούς στην Κωνσταντινούπολη ή αν η Κύπρος τιμωρείται άδικα.Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι άρτος και θεάματα.
Αν λοιπόν γεμίζει η πλατεία Συντάγματος με 100.000 κόσμο, αν έχουμε μολότοφ ή αν γίνει κάτι άλλο πιο ακραίο. Φανταστείτε ότι δεν υπάρχει καθόλου ενδιαφέρον για την δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου. Εννοείται πως δεν πιστεύω ότι “όλοι οι Γερμανοί” σκέφτονται έτσι, αλλά σίγουρα είναι μεγάλη μερίδα τόσο των πολιτών όσο και του δικού μας, δημοσιογραφικού χώρου. Στο τέλος και τα ΜΜΕ εξαρτώνται μέσα σ αυτό τον φαύλο κύκλο από τα θεάματα που προσφέρουν και όχι από την ουσία.
>Γιατί η Bild και άλλα γερμανικά MME αγάπησαν ξαφνικά τον Σαμαρά;
Έχετε την εντύπωση ότι η Bild αγαπάει; Νομίζω ότι και εμείς από την πλευρά μας διαβάζουμε στα Γερμανικά ΜΜΕ μονάχα ό,τι μας συμφέρει.
Δείτε τι έγραψε η Bild πριν σχεδόν τέσσερις μήνεςhttp://www.bild.de/politik/inland/sigmar-gabriel/gabriel-zofft-sich-mit-wagenknecht-29212548.bild.html.
Σε ανάλυση της εποχής της κατάρρευσης της Βαϊμάρης έπεσαν παραλληλισμοί με την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.
Εκεί η αριστερή Sarah Wagenknecht έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για μια στροφή φτωχευμένων Ευρωπαίων προς τα άκρα δεξιά και την κατάλυση της δημοκρατίας ενώ ο σοσιαλδημοκρατικός πρόεδρος Sigmar Gabriel έθεσε στο τραπέζι ότι δεν σώνεται ούτε η Ελλάδα ούτε φυσικά οι Ελληνικές τράπεζες παρά μόνο αν το ευρώ είναι μπλεγμένο με το Γερμανικό τραπεζικό σύστημα. Ένας συνωμολόγος αν έπιανε αυτό το άρθρο της Bild θα ανακάλυπτε ότι ο Gabriel παραδέχεται για τον ίδιο τον πατέρα του, ότι αυτός υπήρχε φανατικός οπαδός του ναζισμού ως τον θάνατό του, το 2012. Μη γελιόμαστε όμως, οι οπαδοί του ναζισμού πάντα υπήρχαν στη Γερμανία αλλά και ανάμεσά μας. Φαίνονται σε περιόδους πλήρης απαξίωσης δημοκρατικών θεσμών. Ναζισμός σημαίνει, ως πολιτική φιλοσοφία, έναν εθνικιστικό, εσωστρεφή σοσιαλισμό σε συνδυασμό με την απαξίωση κάθε ξένου στοιχείου.
Ούτε η Bild ούτε κανένα άλλο ΜΜΕ δεν “αγαπάει”. Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι άλλο, προσπαθούμε στα ΜΜΕ μας να έχουμε μια ισορροπία ειδήσεων. Λίγο κάτι δραματικό, λίγο κάτι σκανδαλώδες, κάτι πικάντικο και κάτι ευχάριστο. Σ’ αυτά τα πλαίσια μια βλέπουμε τα καλά και μια τα αρνητικά της κάθε εξέλιξης. Το τελικό πράσινο φως για μια είδηση έρχεται από τον εκάστοτε αρχισυντάκτη. Στη τελική αυτός αποφασίζει τι μπαίνει και τι όχι.
Αυτό δεν είναι ούτε αγάπη, ούτε πολιτική σκοπιμότητα ούτε συνωμοσία – είναι απλά marketing, concept. Για τον μέσο αναγνώστη της Γερμανίας η Ελλάδα είναι εξίσου μακριά όπως η Ρωσία. Δείτε πόσο η ίδια η Bild, μια διαπομπεύει και μια υμνεί τον Putin και θα σας λυθούν οι απορίες.
>Υπάρχει περίπτωση η Μέρκελ να βγει δεύτερη στις εκλογές;
Όχι. Προς το παρόν δε φαίνεται καμία τέτοια περίπτωση. Το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι αν η κυρία Μέρκελ κυβερνήσει σε συνασπισμό με τους Φιλελεύθερους ή με τους Πράσινους ή αν στη τελική έχουμε πάλι έναν συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.Ελπίζει μάταια όποιος νομίζει ότι οι Γερμανικές εκλογές θα αλλάξουν την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας. Υπάρχει σχεδόν σαν άγραφος νόμος μια διακομματική συνέχεια σ’ αυτούς τους άξονες πολιτικής.
Στα εβδομήντα μεταπολεμικά έτη υπήρχαν μονάχα δυο δραματικές αλλαγές. Το άνοιγμα προς το ανατολικό μπλοκ στη δεκαετία του 1970 με καγκελάριο τον Willy Brandt και επίσης η αλλαγή της Γερμανίας από φιλοευρωπαϊκή δύναμη στην εσωστρέφεια με την Gerhard Schröder, αρχές του 2000. Αυτή την εσωστρέφεια πληρώνει τώρα η Ευρώπη και όχι μόνο τα αποτελέσματα διαφθοράς. Βλέπετε από τα τελευταία δημοσιεύματα για τον πρόεδρο της Bayern και προσωπικό φίλο της καγκελαρίας, Ulli Hoeneß, ότι και στην Γερμανία υπάρχουν και βασιλεύουν φοροφυγάδες. Ίσως ενδιαφέρει ο ρόλος του Focus σ’ αυτό το σκάνδαλο. Το περιοδικό ξεσκέπασε τη φοροδιαφυγή και αντιμετωπίζει τώρα μηνύσεις για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Πιστεύω ότι είναι νωπές οι μνήμες από τους Γερμανούς υπουργούς και βουλευτές που πιάστηκαν με λογοκλοπή στα διδακτορικά τους. Αυτές τις εβδομάδες σε όλα τα Γερμανικά ΜΜΕ αναλύεται πώς οι πολιτικοί της Βαυαρίας βόλεψαν συγγενείς και φίλους με ακριβοπληρωμένα πόστα. Είναι λάθος να πιστεύουν και να αυτόταπεινώνονται οι Έλληνες ως διεφθαρμένοι. Δεν τα τρώμε όλοι μαζί – ούτε στη Γερμανία ούτε στην Ελλάδα. Τα πληρώνουμε όλοι μαζί,.
>Υπάρχουν άνεργοι στην Γερμανία; Μπορείτε να μας πείτε τι σημαίνει να είσαι Γερμανός και να ζεις με το επίδομα πρόνοιας; Περιγράψτε μας την καθημερινότητα ενός Γερμανού πολίτη που βρίσκεται σ΄αυτή τη θέση.
Σαφώς και υπάρχουν άνεργοι. Υπάρχει μια στρατιά ανέργων και νεόπτωχων. Μιλάμε για δέκα εκατομμύρια Γερμανούς σε σύνολο ογδόντα εκατομμυρίων κατοίκων που εξαρτούνται από την κοινωνική πρόνοια. Αν αναλογιστεί κανείς ότι μέσα σ’ αυτά τα δέκα εκατομμύρια υπάρχουν αμέτρητοι εργαζόμενοι που παρά την πλήρη εργασία τους δε λαμβάνουν αμοιβή επαρκή για την επιβίωση, γίνεται τρομακτικό το νούμερο.
Δε το θεωρείς και οικονομική υπερδύναμη αυτό. Η Γερμανία ζει το μνημόνιο από της αρχές του 2000. Ήταν έργο του σοσιαλδημοκράτη Gerhard Schröder. Η Μέρκελ απλά απολαμβάνει τους καρπούς αυτής της πολιτικής. Για τον πολίτη όμως υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί. Αφ’ ενός μεν εξασφαλίζεται η επιβίωσή του. Αφ’ ετέρου δε ο πολίτης που λαμβάνει κοινωνική πρόνοια οφείλει να ρευστοποιήσει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία. Πρόκειται στη θεωρία για την ίδια πράξη του δράματος που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα. Με μια σημαντική διαφορά, στην Ελλάδα για τους φτωχούς δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια αλλά μόνο κοινωνικός Καιάδας.
Το απάνθρωπο αυτό σχέδιο είναι έργο του τέως μάνατζερ της Volkswagen, Peter Hartz, και φέρει το όνομά του. Η κοινωνική πρόνοια της Γερμανίας είναι γνωστή ως Hartz IV. Ό ίδιος ο Hartz, συνδικαλιστής και μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, έχασε όλα τα αξιώματα του το 2007 όταν αποδείχτηκε ότι διέπραξε διαφθορά και υπεξαίρεση χρημάτων. Oι μεταρρυθμίσεις του ωστόσο υπάρχουν ακόμα. Περιλαμβάνουν την κατάλυση εργασιακών δικαιωμάτων και την εισαγωγή τής επί ενοικίαση εργασίας. Πως λοιπόν να λυπηθεί ένας Γερμανός πολίτης που τα ζει όλα αυτά τον Έλληνα; Σκεφτείτε ότι ο Γερμανός δεν έχει ιδέα ότι σε αντίθεση με εκεί, εδώ δεν υπάρχει το κοινωνικό δίχτυ για κάλυψη της διατήρησης της επιβίωσης. Ως σχέδιο όμως το νομικό πλαίσιο του Harz εξασφάλισε την σχετική υπεροχή της Γερμανίας σ’ αυτό που ονομάζουμε ανταγωνιστικότητα. Το αφήνω έτσι, γιατί άμα συνεχίσουμε εδώ την ανάλυση θα φτάσουμε στο σημείο να θέσουμε θεμελιώδη ερωτήματα για το ίδιο μας το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης.
>Γιατί ο Σόιμπλε σταμάτησε να μιλά για τους Ελληνες ολιγάρχες;
Ο Schäuble αντιμετωπίζει αυτό τον καιρό τον προεκλογικό του αγώνα. Φαντάζομαι ότι γνωρίζει άριστα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ουσιαστική πρόοδος. Υπάρχει πληθώρα προβλημάτων στην ίδια την Γερμανία και οφείλει να ασχοληθεί και μ αυτά.
>Γιατί η Μέρκελ αδιαφορεί για το αν έχει γίνει εκ μέρους των ελληνικών αρχών ουσιαστικός έλεγχος στη λίστα Λαγκάρντ; Γιατί πιστεύετε ότι ανέχεται να μην έχει πάρει το ελληνικό κράτος ούτε ένα ευρώ από τους φοροφυγάδες της λίστας;
Για εμάς στην Ελλάδα η λίστα Lagard είναι ένα μεγάλο θέμα. Για την Γερμανίδα καγκελάριο απλά ένα νούμερο πιθανών κρατικών εσόδων. Όσο αυτά καλύπτονται από αλλού δεν έχει κανένα λόγο να μπει σε λεπτομέρειες. Δεν την αφορά και επίσης υπάρχει ο κίνδυνος να ακούσει ακόμα πιο πολύ ότι ανακατεύεται στα εσωτερικά άλλης χώρας.
>Υπάρχει περίπτωση μετά τις γερμανικές εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα να μας δώσουν μια κλωτσιά και να μας πετάξουν έξω από το ευρώ;
Προσωπικά δε πιστεύω ότι θα πετάξει η Ευρωζώνη κάποιο κράτος εκτός Ευρώ. Αυτό θα ήταν τραγικό για την εξέλιξη όλης της Ευρωζώνης και θα έφερνε σε κάθε περίπτωση ένα ντόμινο. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι η Γερμανία έχει Plan B. Στην Γερμανία αναλύουν τα αρχιτεκτονικά λάθη της Ευρωζώνης ενώ εμείς κάνουμε απογραφές επί απογραφών. Πριν τρία χρόνια θα υπήρχε οικονομικός σεισμός αν η Γερμανία σκεφτόταν να φύγει από το νόμισμα. Ήταν μπλεγμένο όλο της το τραπεζικό σύστημα. Σήμερα βλέπουμε ότι η Deutsche Bank κατάφερε με διάφορα κόλπα να καλύψει την επικίνδυνη έκθεσή της σε τοξικά ομόλογα τόσο της Ευρωζώνης όσο και των Αμερικανικών τραπεζών. Τι θέλω να πω; Ότι πριν πετάξει κανείς την Ελλάδα έξω η Γερμανία θα φύγει πρώτη. Τίθεται το ερώτημα τι θα κάνουν όλοι οι άλλοι που μετά από χρόνια θυσιών στήριξαν το κοινό νόμισμα; Εναλλακτικά μπορεί βάσει της νέας φιλοσοφίας του bail in να ζήσουμε κουρέματα τραπεζικών λογαριασμών σ΄όλη την ΕΕ, πλην των κρατών που έχουν σταθεροποιήσει το τραπεζικό τους σύστημα. Σ’ αυτά τα κράτη ανήκει αναμφισβήτητα η Γερμανία.
>Με το ρεπορτάζ σας γκρεμίσατε το επικοινωνιακό success story της κυβέρνησης κι ενός ΙΚΑ που δεν έχει λεφτά για τις συντάξεις και εφευρίσκει δικαιολογίες. Εχετε την αίσθηση ότι και οι 17 εκατ. τουρίστες είναι απλά επικοινωνιακό τρικ;
Δεν αισθάνομαι ότι η περιγραφή της καθημερινότητας που ζει ο Έλληνας πολίτης είναι πράξη που γκρεμίζει κάτι. Η παραγγελία του περιοδικού ήταν ένα άρθρο για τη ζωή στην Ελλάδα και την επιβεβαίωση ή όχι των θριαμβευτικών πολιτικών λόγων. Τίποτε περισσότερο. Έτσι και με βάση τις αρχές δημοσιογραφίας απλά πήρα τους δρόμους και κατέγραψα ό,τι είδα.
Το λεγόμενο success story ωστόσο δε το βρήκα ούτε στα σαλόνια επενδυτών και φυσικά όχι στις ουρές του ΙΚΑ, στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, στα μάρκετ της γειτονιάς και στα πεζοδρόμια. Επίσης δεν είδα καμία εργασία στην Ολυμπία Οδό. Αν εκεί υπάρχουν εργάτες τότε σε λίγο θα εξάγουμε τον αόρατο μανδύα του Harry Potter.
Αντιλαμβάνομαι ωστόσο ότι χρειάζεται αισιοδοξία για να υπάρξει νέο ξεκίνημα της οικονομίας. Πώς να γίνει αυτό με ένα τραπεζικό σύστημα- ζόμπι δε μπορώ να αντιληφθώ. Η ίσως επιτυχής ανακεφαλαίωση τραπεζών δεν δείχνει να έχει δώσει καμία ώθηση στην πραγματική οικονομία. Έχει χρεώσει όμως το σύνολό της με δισεκατομμύρια χρέη και τόκους.
Επίσης δε μου βγαίνει ο λογαριασμός αν αναλογιστώ ότι ένας Έλληνας επενδυτής χρεώνεται για την ρευστότητά του -αν και εφ όσον την λαμβάνει- τον ίδιο τόκο όπως ένας Γερμανός πολίτης για την πιστωτική κάρτα του.
Από τα πρώτα μαθήματα στις οικονομικές σχολές είναι ότι δε μπορεί να σταθεί επένδυση της οποίας τα κέρδη είναι χαμηλότερα από τους τόκους που πληρώνει. Επίσης αναρωτιέμαι που είναι οι μεταρρυθμίσεις στη γραφειοκρατία όταν εκατομμύρια φορολογούμενοι πρέπει είτε να τρέξουν αυτοπροσώπως στην τράπεζα για μια βεβαίωση τόκων ή ως συνταξιούχοι να μάθουν το διαδίκτυο για να αποκτήσουν βεβαίωση συντάξεων.
Ο εξωτερικός παρατηρητής αντιλαμβάνεται την εικόνα ενός δημοσίου που με σχεδόν αμείωτη δύναμη προσωπικού νεκρώνεται στη λειτουργία και αναγκάζει τον ίδιο τον πολίτη αλλά και τον επενδυτή να αντικαταστήσει το κράτος όταν ταυτόχρονα συρρικνώνεται δραματικά ο ιδιωτικός τομέας. Πείτε μου εσείς με ποιο οικονομικό μοντέλο μπορεί αυτή η τακτική να φέρει καρπούς. Στην παρούσα φάση όμως μια συρρίκνωση του δημοσίου τομέα θα μας φέρει άλλη μια στρατιά ανέργων. Δε βγαίνει! Με όποια κυβέρνηση στην εξουσία δεν είναι δυνατές οι μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο κοινού νομίσματος, δηλαδή χωρίς πληθωριστική εκτύπωση χρημάτων, όταν δεν υπάρχει χρήμα στην πραγματική οικονομία.
Όσον αφορά τώρα τους τουρίστες. Δε μπορώ να έχω πλήρη εικόνα. Αλλά δειγματοληπτικά με τυχαίες ερωτήσεις σε ξενοδόχους, ταξιτζήδες, εστιατόρια αλλά και σε τουριστικά γραφεία Ελλάδας και Γερμανίας μου φαίνονται σα να έχουν την ίδια ιδιότητα με τους εργάτες της Ολυμπίας οδού. Το δεύτερο που άκουσα αυτές τις μέρες στο ρεπορτάζ ήταν “και πρέπει να δούμε ποιας ποιότητας τουρίστες είναι”. Κάντε έναν γύρο στις αμέτρητες πια προσωρινές και μάλλον παράνομες πιάτσες ταξί και δείτε πως διαπραγματεύονται τουρίστες για να ρίξουν την τιμή. Έχω δει αρκετές φορές να δέχεται ο τελευταίος μιας ουράς ταξί να μεταφέρει τους τουρίστες με τρία ευρώ αντί για την ελάχιστη χρέωση ή το αντίτιμο του ταξίμετρου. Ρωτήστε μετά τον οδηγό αν βγαίνει οικονομικά μ’ αυτό και θα σας απαντήσει συνήθως αρνητικά αναφέροντας όμως την ανάγκη του για χαράτσια, δόσεις δανείων κ.τ.λ.
Μακάρι να διαψευστώ σ’ όλα αυτά – το εύχομαι.
Read more

ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ

Σενάριο εκλογικού αιφνιδιασμού το φθινόπωρο διακινεί το Μέγαρο Μαξίμου προκαλώντας την πολιτική αστάθεια την οποία, επισήμως, ξορκίζει...

της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΠΑΝΟΥ

Σύμφωνα με τις διαρροές συνεργατών του πρωθυπουργού, στο τραπέζι του κ. Αντώνη Σαμαρά υπάρχει εισήγηση για συνολικό πολιτικό ξεκαθάρισμα μέσω της κάλπης μετά το σχηματισμό της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης το Σεπτέμβριο. Το εκλογικό δίλημμα θα κατασκευαστεί στη βάση της κυοφορούμενης νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που ήδη αναγγέλθηκε, με τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι η εποχή των μνημονίων τελειώνει και ότι το "κούρεμα" δεν θα θα φέρει άλλα μέτρα. 

Το σκεπτικό όσων προτείνουν την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες στηρίζεται στα παρακάτω σημεία:...

-Η ενδοκυβερνητική ένταση που εκδηλώθηκε με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έχει συστημικά χαρακτηριστικά και για το λόγο αυτό θα έχει συνέχεια. Η διαρκής συρρίκνωση του ενδιάμεσου χώρου μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζει τους κυβερνητικούς εταίρους να επανεξετάσουν τη στρατηγική του "ναι σε όλα" και να διεκδικήσουν περισσότερο χώρο παίρνοντας εκ των πραγμάτων αποστάσεις από τον πρωθυπουργό. Το σενάριο των πρόωρων εκλογών λειτουργεί και ως προειδοποίηση προς τους Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη να μην τραβήξουν άλλο το σκοινί γιατί μπορεί να σπάσει και να βρεθούν αντιμέτωποι με τα χαμηλά ποσοστά που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις.

-Η επόμενη σοβαρή δοκιμασία για την κυβέρνηση έχει να κάνει με τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Η Τρόικα έχει δώσει παράταση ως το τέλος του έτους αλλά ζητά τις λίστες με τους οργανισμούς και τους αριθμούς των υπαλλήλων που θα αποχωρήσουν από τον καθένα. Η καυτή πατάτα βρίσκεται στα χέρια του Αντ. Μανιτάκη, αλλά δεν είναι καθόλου αυτονόητη η πειθαρχία στο εσωτερικό των κοινοβουλευτικών ομάδων της συμπολίτευσης. 

-Παρά τη θεωρία του success story, είναι προφανές ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα προκύψει χρηματοδοτικό κενό και αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί νέο δάνειο ή σοβαρές διευκολύνσεις στην αποπληρωμή (μακρά περίοδος χάριτος, μηδενισμός επιτοκίων κ.ο.κ). Οι αποφάσεις θα ληφθούν αφού ολοκληρωθεί ο έλεγχος από την Τρόικα το Σεπτέμβριο και σε συνάρτηση με τις υπόλοιπες εξελίξεις στην ευρωζώνη. Σε κάθε περίπτωση, ένα νέο "πακέτο", όπως και αν διαμορφωθεί αυτό, την ώρα που ο προσανατολισμός είναι να μπει τέλος στα προγράμματα οικονομικής στήριξης θα έχει πολύ σκληρό τίμημα. 

-Η συζήτηση για το "κούρεμα" με συμμετοχή των δημόσιων/θεσμικών πιστωτών (ΕΚΤ, κράτη μέλη, κεντρικές τράπεζες) μετατέθηκε για μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, παρά την πίεση του ΔΝΤ για άμεση παρέμβαση, ακριβώς επειδή αποτελεί ταμπού για τις χώρες του Βορρά. Το να πληρώσει ο Γερμανός φορολογούμενος για τα ελληνικά ελλείμματα και χρέη είναι μια εξέλιξη που έχει δαιμονοποιηθεί από την ίδια την κυβέρνηση Μέρκελ που αναγκαστικά θα προωθήσει αυτή την επιλογή γιατί διαφορετικά το ελληνικό πρόγραμμα θα ναυαγήσει και επισήμως. Με βάση την κοινή λογική, είναι αδύνατο να γίνει νέα απομείωση χρέους ως δώρο, χωρίς δηλαδή πολύ σκληρό αντίτιμο. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο καμία άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο. 

Το καλύτερο σενάριο για την Ελλάδα θα ήταν να γίνει μία ρύθμιση που να αφορά όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου με παρεμφερείς όρους. 
-Από τις Βρυξέλλες έχει διαμηνυθεί στην Αθήνα ότι δεν είναι επιθυμητές εθνικές εκλογές κατά το διάστημα που μια χώρα ασκεί την προεδρία της ΕΕ. Εχει, δηλαδή, μεταφερθεί η σύσταση να αποφευχθούν τριπλές κάλπες το Μάιο του 2014 (ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές, εθνικές) καθώς η προεδρία της ΕΕ θα είναι ελληνική από τον Ιανουάριο του 2014 και για ένα εξάμηνο. 

-Η Νέα Δημοκρατία προσδοκά ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο θα φέρει εσωκομματικές αναταράξεις τις οποίες θα αξιοποιήσει πολιτικά/επικοινωνιακά για να αποδυναμώσει όσο μπορεί τον βασικό της αντίπαλο. Επίσης, στη Συγγρού αντιλαμβάνονται ότι στην πορεία του χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ανακάμψει, ειδικά όσο δεν ανακάμπτει η οικονομία, παρά τις αισιόδοξες κυβερνητικές εκτιμήσεις ότι πλησιάζουμε στον κήπο με τα ρόδα. 

-Εάν γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν θα έχουν κανένα περιθώριο να ανακτήσουν δυνάμεις ούτε θα υπάρχει χρόνος για σοβαρές διεργασίες προς την κατεύθυνση της ανασύνθεσης του χώρου της κεντροαριστεράς, επομένως θα διευκολυνθούν οι διαρροές προς τη ΝΔ. 

-Η εκτίμηση που κυριαρχεί στο Μαξίμου είναι ότι η αύξηση του τουρισμού και τα μπάνια του λαού θα βελτιώσουν τη συλλογική ψυχολογία και επομένως το momentum θα είναι κατάλληλο. 

Το εκλογικό σενάριο που επεξεργάζονται στο Μέγαρο Μαξίμου έχει γκρίζα σημεία: 
-Είναι αυτονόητο ότι θα ασκηθούν σοβαρές πιέσεις από την πλευρά των εταίρων και πιστωτών προκειμένου να μην ανοίξει ένας νέος κύκλος πολιτικής αστάθειας με αβέβαιη έκβαση. Μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ότι ο πρωθυπουργός είναι επιρρεπής στις εξωτερικές πιέσεις. 

-Με ποιους θα κυβερνήσει η ΝΔ, εάν -όπως ελπίζουν οι επιτελείς του Α. Σαμαρά- κερδίσει τις εκλογές; Με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ που θα έχουν, το πιθανότερο, σημαντικά λιγότερους βουλευτές από όσους έχουν σήμερα; Η υπάρχουν και άλλες ανομολόγητες σκέψεις;
ΠΗΓΗ
Μοντάζ - Γρέκι
Read more

Πέρα στο θολό ποτάμι...

Read more

Η νόσος της δημοκρατίας


Σε μέρες που ι περισσότεροι στον τόπο μας δεν βλέπουν παρά μονάχα την οικονομική αιμορραγία μιας δεινά τραυματισμένης κοινωνίας, ενώ προιόντος του χρόνου και παρά τα επικοινωνιακά “τερτίπια” της κυβέρνησης , η ελπίδα αποδεικνύεται η τροφή μιας αυταπάτης που δεν προσδέχεται ο λογισμός, μολονότι η καρδιά τη λαχταρά γιατί απόκαμε να συγκομίζει τον άνεμο, οξύνεται η κρίση της δημοκρατίας.

Του Στέλιου Συρμόγλου 

Και στο ερώτημα αν έχουμε δημοκρατία στην Ελλάδα, βρισκόμαστε μπροστά στην οδυνηρή διαπίστωση ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα νοσεί. Και δημοκρατία δεν έχουμε όταν με ολέθριες πολιτικές εξαφανίζεται το κοινωνικό κράτος, βάναυσα προσβάλλεται η εθνική αξιοπρέπεια, εγκαταλείπονται επί της ουσίας τα εθνικά ζητήματα και μάλιστα “περίτεχνα” καλύπτονται ενέργειες που εξαχρειώνουν το εθνικό εύρος της χώρας.

Δημοκρατία δεν έχουμε όταν ανερμάτιστοι και αρκετοί αργυρώνητοι πολιτικοί, ενώ προσπαθούν να δώσουν μαθήματα δημοκρατίας εντός και εκτός Βουλής, ουσιαστικά καταλύουν κάθε κανόνα της και κάθε έννοια της Συνταγματικής τάξης, όπως επιχειρείται μονίμως στο Κοινοβούλιο με το “στήσιμο” κακότεχνων παραστάσεων για το θέμα της λίστας Λαγκάρντ, τη ψήφιση νομοσχεδίων που δεν διαβάζουν οι αβούλευτοι βουλευτές, τη ψήφιση πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και την προώθηση τροπολογιών που εξυπηρετούν ευκαιριακά συμφέροντα.

Δημοκρατία δεν έχουμε όταν οι ίδιοι πολιτικοί συμβάλλουν τα μέγιστα με λόγια και μεθοδευμένες πράξεις, ώστε να ενσπείρουν διχόνοια και να ορθώσουν διλήμματα στην κοινωνία, για να τη διχάσουν και να την απονευρώσουν…Οταν καταβάλλουν επίμονες προσπάθειες, και εν πολλοίς το επιτυγχάνουν, να εθίσουν τους πολίτες, ιδιαίτερα τους δυσπραγούντες, στη λογική του “αν αντιδράσεις, όλα θα τα χάσεις…”, δημιουργώντας έτσι ανασφάλεια στις διάφορες κοινωνικές ομάδες.

Ε, λοιπόν, δεν έχουμε δημοκρατία στην Ελλάδα! Η ιδεολγική πίστη στην εποχή μας δεν είναι υπόθεση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Προσλαμβάνει πρακτικές μορφές που αποτελούν την απόδειξη της ύπαρξης της πίστης. Εσωτερικό ζήτημα είναι να βρεί κάθε λαός τη μορφή της δημοκρατίας, που θα του επιτρέψει να εξελιχθεί πρός την ενότητα του περιεχομένου της δημοκρατίας. Η δημοκρατία είναι συνήθως μια εύθραστη έννοια και βρίσκεται συχνά εν κινδύνω. Και πράγματι, ενώπιον των κινδύνων που διαγράφει το μέλλον και που η πείρα του παρόντος καθιστά βαρύτερους, η ελευθερία δεν πρέπει να υποταχθεί στο δίλημμα: ολοκληρωτισμός και τρομοκρατία από τη μια μεριά ή ονομαστική, αδύναμη, παρηκμασμένη δημοκρατία από την άλλη.

Υποτασσόμενοι σ’ αυτό το δίλημμα μοιάζουμε τους γιατρούς που διαφωνούντες ως πρός τη διάγνωση της ασθένειας και την ακολουθητέα θεραπευτική αγωγή, για έναν βαριά άρρωστο άνθρωπο, συμφωνούν να περιμένουν την αυτοψία για να εξακριβώσουν τίνος η άποψη ήταν σωστή! Η αληθινή πολιτική που είναι πρώτα επιστήμη και ύστερα τέχνη, αποβλέπει σ’ αυτό ακριβώς, στην άρση των διλημμάτων.

Η κύρια νόσος της σύγχρονης δημοκρατίας είναι η έλλειψη αποδοτικότητας και παραγωγής πολιτικής. Και στις λεγόμενες “σταθερές δημοκρατίες”, η αποδοτικότητα δεν είναι κανόνας. Νόσος είναι και η απάθεια των μαζών. Νόσος συγχρόνως και θρυαλλίς. Στην πραγματική δημοκρατία δεν κυβερνούν τους λαούς οι αριθμοί, αλλά η ψυχή. Οπως δε η πολιτική δημοκρατία δεν μπορεί σήμερα να αδιαφορήσει για τον οικονομικό παράγοντα, έτσι και ο τελευταίος αυτός είναι ανίκανος να λυτρωθεί από τον κοινωνικό. Και ο κοινωνικός παράγοντας, συναρτώμενος με τα ψυχολογικά υπόβαθρα της κοινωνικής ζωής και με βαθύτερα ρεύματα που κινούν τις μάζες, επαναφέρει στη βασική του πήγη τον ποταμό της δημοκρατίας στην πολιτική.

Πολιτική όμως δεν είναι γραφτοδιφική ερμηνεία των Συνταγματικών μηχανισμών και η εκμετάλλευση των νομικών κειμένων. Είναι η αναζήτηση των συνθηκών ζωής του λαού, η επιδίωξη των καλύτερων θεσμών, η προσαρμογή πρός το ρεύμα της ιστορίας και η σύνθεση των ιδιοτυπιών ενός λαού σε διεθνές πλαίσιο. Για ποιες πολιτικές τέτοιες, για ποιους πολιτκούς με έρμα ευθύνης και για ποια δημοκρατία μιλάμε στην Ελλάδα;

Πηγή FreePen
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1.html
Read more

"Στημένο το σκηνικό απο τον Στρατό στη Τουρκία", μεταδίδει το ABC Australia! "Στόχος είναι η...Ελλάδα!"

Απίστευτο το ρεπορτάζ του αυστραλέζικου καναλιού, αναλύει με εκπληκτικό τρόπο τα γεγονότα στη Τουρκία!

Αλισον Μάδερς και Ντέιβιντ Κοβάλσκι
"Στόχος είναι η Ελλάδα και ο ενεργειακός της πλούτος", απάντησε ο Ντέιβιντ Κοβάλσκι, απεσταλμένος του ABC Australia στη Κων/πολη, σε ερώτηση της Αλισον Μαδερς, κεντρικής παρουσιάστριας του δελτίου ειδήσεων του σταθμού! 

Αναλυτικά, το ρεπορτάζ του Κοβάλσκι έχει ως εξής:

"Απο πολλά μέτρα μακρυά μυρίζει οτι το σκηνικό που λάμβάνει χώρα απο προχτές το βράδυ, μυρίζει προβοκάτσια του Στρατού προς τη κυβέρνηση Ερτογάν! Πηγές που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, αναφέρουν οτι οι λόγοι που έχει στηθεί αυτό το σκηνικό, είναι να αναγκάσουν σε παραίτηση τη κυβέρνηση οι στρατιωτικοί, για να μπορέσουν έτσι να επανακτήσουν τον έλεγχο της χώρας, να αναδείξουν δικούς τους ανθρώπους στα κυβερνητικά πόστα και να βρούν την αφορμή που επιθυμούν, ούτως ώστε να επιτεθούν άμεσα και γρήγορα στην Ελλάδα, με σκοπό να αλλάξουν το στάτους στο Αιγαίο και να ελέγξουν τον ενεργειακό της πλούτο!

Είναι γνωστό οτι οι στρατιωτικοί έχουν υποστεί τεράστια πλήγματα κατά τη διακυβέρνηση της χώρας απο τον ισλαμιστή Ερτογάν. Τον θεωρούν άμεσα υπέυθυνο για την απώλεια του ελέγχου της χώρας και παραβάτη της παρακαταθήκης του Κεμάλ Ατατούρκ, που θέτει ως εγγυητή τον Στρατό για το πολίτευμα της χώρας και την εξωτερική της πολιτική. Είναι επίσης γνωστό σε όλο το πολιτικό φάσμα της Τουρκίας, οτι ο Ρατζίπ Ερτογάν ονειρεύται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τον εαυτό του ως πρώτο Σουλτάνο μετά τον Αμντουλ Χαμίτ πριν 100 χρόνια και έπρεπε να βάλει το άκρως διεφθαρμένο πλέον Στρατό στην άκρη για να εκλπηρώσει το όραμά του. Ομως, οι στρατιωτικοί τον περιμένουν στη γωνία κυριολεκτικά, έχοντας, όπως λένε σχετικές πηγές, το δικαίωμα ακόμη και της πραξικοπηματικής ανατροπής του, για να επαναφέρουν το προηγούμενο πολιτικό στάτους. Δηλαδή τη περίφημη "Θεματοφυλακή" του Στρατού, έναντι του "απαγορευμένου" ισλαμισμού απο τον Πατέρα των Τούρκων"!

Ο στόχος όμως είναι άλλος. Οι στρατιωτικοί θεωρούν τον Ερτογάν ως ...ανίκανο να χειριστεί επαρκώς τα θέματα που αφορούν τη κατάσταση στα εξωτερικά της χώρας και ως άτολμο στο να προχωρήσει δυναμικά στη διεκδίκηση των δικαίων της και των συμφερόντων της. Εδώ φυσικά υποννοείται οτι ο Ερτογάν δεν τολμάει να τα βάλει ανοιχτά με τους Ελληνες διεκδικώντας αυτό που η Τουρκία θεωρεί αποκλειστικά δικό της, δηλαδή τον φερόμενο ως τεράστιο ενεργειακό πλούτο ο οποίος κρύβεται στα σπλάχνα της Ανατολικής Μεσογείου και της θάλασσας του Αιγαίου! Προσπαθούν να βρούν εναγωνίως την αφορμή για να τον ανατρέψουν, να επαναφέρουν και πάλι το προηγούμενο πολιτικό στάτους και να εφαρμόσουν το σχέδιο "Βαριοπούλα", το οποίο μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και τον ανοιχτό πόλεμο με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Τα επεισόδια που συντελούνται εδώ στη Κων/πολη, τη "μητέρα" (όπως τη χαρακτηρίζει ο Κοβάλσκι) του δυτικού προσανατολισμού και της κοσμικότητας της Τουρκίας, δεν θεωρούνται τυχαία. Δεν εξεγείρεται έτσι ο κόσμος, με ...απλά την αιτία της...καταστροφής του περιβάλλοντος ή την απαγόρευση του αλκοόλ. Εδώ το τοπίο θυμίζει έντονα "Λαική Επανάσταση", η οποία είναι φανερό οτι δεν είναι απλώς αυθόρμητη. Κάποιοι κινούν τα νήματα. Ούτε έιναι τυχαία η παρέμβαση του Αρχηγού του Στρατού οτι ...εάν δε σταματήσουν άμεσα οι δολοφονικές επιθέσεις της Αστυνομίας εναντίον των διαδηλωτών, θα υπάρξει στρατιωτική παρέμβαση υπέρ των!

Οπως και να έχει το πράγμα, η επόμενη μέρα στη Τουρκία δεν θα ε'ίναι καθόλου ίδια με τη προηγούμενη και θα έχει το μέτρο εκείνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε όλη τη μουσουλμανική Μέση Ανατολή..."

Παρέμβαση του...Μπρούς Γουίλις!

Ανθρωποι με σημαντική επιρροή στις ΗΠΑ και στην παγκόσμια κοινότητα και την ικανότητα νε επικοινωνήσουν με ισχυρό τρόπο το μήνυμά τους, όπως ο διάσημος ηθοποιός του Μπρους Γουίλις, ανακαλύπτουν ξαφνικά το πραγματικό πρόσωπο της τουρκικής "δημοκρατίας".

Η οποία "δημοκρατία" σκοτώνει διαδηλωτές γιατί διαμαρτύρονται για την ανέγερση ενός εμπορικού συγκροτήματος κι ενός ξενοδοχείου στην περιοχή της πλατείας Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη.

Σημειώνεται ότι πέρα από την αστυνομία η οποια έκανε χρήση πραγματικών πυρών, βολές εκτελέστηκαν και από ... ελεύθερους σκοπευτές τους οποίους η τουρκική κυβέρνηση είχε αναπτύξει περιμετρικά της πλατείας Ταξίμ!

Ο διάσημος Αμερικανός ηθοποιός Μπρους Γουίλις μαθαίνοντας για την σφαγή των διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ, έπσευσε να εκφράσει την υποστήριξή του στους Τούρκους πολίτες.

«Πρέπει όλοι να γνωρίζουν. Ο Τύπος στην Τουρκία δεν λειτουργεί. Ο κόσμος πεθαίνει στους δρόμους, η Τουρκία υποφέρει», έγραψε στο tweet του ο αστέρας του Χόλιγουντ, προσκαλώντας τους followers του να αναπαράγουν την είδηση.

Σε πλήρη σύγχιση ο Ερτογάν, μαίνονται οι οδομαχίες!

Την ίδια στιγμή ο Ρ.Τ.Ερντογάν παραμένει ασυγκίνητος από τους νεκρούς και τους τραυματίες και δηλώνει ότι τα έργα ανάπλασης της πλατείας Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη θα συνεχιστούν παρά τις αντιδράσεις. Αντιδράσεις, βέβαια, οι οποίες υποκρύπτουν πέρα από τις "οικολογικές" ανησυχίες και άλλα πράγματα: Η ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας απαγόρευσε ακόμα και το αλκοόλ...

Αν και σημείωσε ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να διαδηλώνουν στη χώρα, ο κ. Ερντογάν υποστήριξε ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κάνει κατάληψη και να προκαλεί εντάσεις«υποστηρίζοντας ότι το κάνει επειδή κόβονται κάποια δέντρα».

Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα Ζαμάν, ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε πως ήταν λάθος η εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυνομία και ζήτησε την διερεύνηση της υπόθεσης από τον υπουργό Εσωτερικών.

«Ήταν λάθος η χρήση σπρέι πιπεριού από την αστυνομία. Οκ. Διέταξα έρευνα από τον υπουργό Εσωτερικών. Ήταν υπερβολικό», είπε.

Δηλαδή το μόνο που τον πείραξε από την σφαγή ήταν η χρήση ... σπρέι πιπεριού. To ότι τοποθέτησε ελεύθερους σκοπευτές και κτυπούσαν το πλήθος σα να έκαναν σκοποβολή στο ... λούνα-παρκ, δεν το θεώρησε σημαντικό.

Ας τα βλέπουν και ας τα αναλύουν αυτά οι δικοί μας. Γιατί καταδεικνύει την σκληρότητα και μέχρι ποίου σημείου μπορεί να φτάσει ο Ρ.Τ.Ερντογάν για να εφαρμόσει αυτό που πιστεύει σωστό.

Στη συνέχεια κάλεσε τη χώρα να δει «Τα παιχνίδια που κάποιοι παίζουν στην Τουρκία». Δηλαδή υπαινίσσεται προσπάθεια αποσταθεροποίησης!.
http://pirinoslogios.blogspot.gr/2013/06/abc-australia-stimeno-skiniko-apo-tourkia.html
Read more