Γιατί κανείς από τους ανθρώπους που πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν τον τόπο δεν μπαίνει στον πολιτικό στίβο;
Παλιότερα είχα γράψει, πως η χώρα μας δεν αποτελεί ούτε το κέντρο του κόσμου, αλλά ούτε και ένα εξωτικό νησί μακριά από τον κόσμο. Είμαστε -είτε το θέλουμε αυτό είτε όχι- μέρος του Συστήματος, που αυτό σημαίνει ότι συμπαρασυρόμαστε κι εμείς από τις διεθνείς εξελίξεις. Οπότε, αν παραμείνουμε προσηλωμένοι και προσανατολισμένοι μόνο μέσα στα στενά όρια της πατρίδας μας, τότε θα συμβεί να αγόμαστε και να φερόμαστε όπως θα μας κατευθύνουν τα χειραγωγημένα «μέσα» και οι διάφορες πολιτικές μαριονέτες.
Είναι γεγονός, πως το διαδίκτυο έχει συμβάλει τα μέγιστα στο να αφυπνιστεί μεγάλο μέρος του κόσμου, αλλά πιστεύω, πως πολύ απέχουμε ακόμη από το να θεωρηθούμε εναρμονισμένοι με αυτό που αποκαλούμε ρεαλισμό.
Όσο θα κατευθύνουν αυτόν τον λαό οι άμεσες ανάγκες και οι παρορμήσεις, και όσο αυτά θα αποτελούν τα κριτήρια, βάση των οποίων θα εκλέγονται οι αντιπρόσωποι του λαού στην Βουλή, τόσο θα αποτελούμε ως χώρα αντικείμενο εκμετάλλευσης και λεηλασίας.
Κάπου διάβασα, πως το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών κρίθηκε από την παρακολούθηση κάποιων τηλεοπτικών «τσαντιριών» και κάποιας «αρβύλας», και πιστεύω, πως η διαπίστωση αυτή δεν απέχει και τόσο πολύ από την πραγματικότητα.
Υπάρχει αλήθεια σοβαρός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα, που να πιστεύει, ότι το πολιτικό προσωπικό που εκλέχτηκε χθές, είναι ικανό να αντιπροσωπεύσει τον λαό στο κοινοβούλιο και ότι έχει τα προσόντα να ρυθμίσει τις εξελίξεις;
Δεν προκαλεί απορία το ότι οι Έλληνες αυτοί, που έχουν πραγματικά τα προσόντα να κάνουν κάτι, μένουν στα μετόπισθεν; Στην αφάνεια;
Τι να φταίει άραγε; Μήπως δεν είναι πατριώτες; Μήπως δεν τους νοιάζει το αύριο, το μέλλον αυτού του τόπου; Είμαι βέβαιος πως δεν είναι τίποτα απ’ αυτά η αιτία της σιωπής.
Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί μάλλον, στην ικανότητα του λαού να αντιληφθεί.
Κανείς από τους ανθρώπους που πραγματικά «μπορεί» δεν θα μπει στον πολιτικό στίβο, για να αγωνιστεί να δείχνει τα άστρα, σε ανθρώπους, που έχουν μάθει να εστιάζουν μόνο στο δάχτυλο…
Κάποιοι θριαμβολογούν σήμερα, και μιλούν για δήθεν «ετυμηγορία του λαού έναντι των διεφθαρμένων πολιτικών του δικομματισμού», χωρίς να λαμβάνουν όμως υπόψη, πως το αποτέλεσμα των εκλογών μπορεί να προέκυψε για τους ίδιους ακριβώς λόγους που ήρθε στην εξουσία το 2009 ο «Bravo Yorgo”, με το «λεφτά υπάρχουν». Προφανώς παραβλέπουν, πως και αυτή τη φορά ο λαός ακολούθησε το …καρότο. Το «καρότο» των υποσχέσεων και της δήθεν ανατροπής…
Ποια είναι όμως σήμερα η οδυνηρή πραγματικότητα;
Η πραγματικότητα είναι, πως ο ανώριμος λαός μας έπεσε για μια ακόμη φορά θύμα των διεθνών εξελίξεων. Για μια ακόμη φορά παραμυθιάστηκε και ακολούθησε, σαν αγέλη, το ρεύμα του ποταμού…
Που οδηγεί όμως αυτό το ρεύμα;
Οδηγεί απευθείας στην αγκαλιά της Νέας Τάξης Πραγμάτων!
Μια Τάξη Πραγμάτων, που θέλει να απαλλαγεί οριστικά από τα παραδοσιακά συστήματα διακυβέρνησης, χρησιμοποιώντας για τον σκοπό αυτό τις ίδιες τις λαϊκές μάζες.
Πόσοι έχουν καταλάβει πως δεν είναι ο λαός αυτός που ανάτρεψε τον περασμένο χρόνο τους καλά εδραιωμένους ηγέτες στην Βόρεια Αφρική, με τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη», και πως δεν ήταν επίσης λαϊκή η δυναμική πίσω από το φουτουριστικό «κίνημα των αγανακτισμένων» καθώς και το «occupy wall street»;
Δεν είναι σίγουρα ευχάριστο να διαπιστώνει κανείς εκ των υστέρων ότι έχει χειραγωγηθεί η απόφασή του. Πολύ χειρότερο όμως είναι, να έχει αυτό συμβεί, και να μη θέλει να το παραδεχτεί.
Τότε το μόνο που απομένει σε αυτόν που τολμά να το φανερώσει είναι, να παραμείνει σιωπηλός.
Και έτσι ίσως εξηγείται και η σιωπή των αξίων στον τόπο μας!
***
