Τίποτα! Τὸ ἀπόλυτον ΤΙΠΟΤΑ!
Στηρίζουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, κρατῶντας τὰ προσχήματα, τὶς περισσότερες φορές, ἀλλὰ ὅλα ἀποσκοποῦν στὸ ἕνα:
τὴν διασφάλισι καὶ τὴν διαιώνιση τοῦς καθεστῶτος τους.
Ψέμμα, ψέμμα, ψέμμα…
Μίαν ἀλήθεια, μία εἰλικρινὴ θέσι, μίαν ἔντιμη τοποθέτησι ΠΟΤΕ! Κάποιο μυστικὸ πάντα στὸ πίσω μέρος τοῦ (ἀνυπάρκτου τὶς περισσότερες φορές) μυαλοῦ τους.
Αὐτὰ τὰ ἀνεπαρκὴ κατακάθια μᾶς κυβερνοῦν.
Ἀποφασίζουν γιὰ θέματα ἐθνικά, ἠθικά, πεπαιδευτικά, κοινωνικά, οἰκονομικά, πολιτικά…
Τὰ ΤΙΠΟΤΑ ἀποφασίζουν!
Γιά ποιόν;
Γιά ἐμᾶς;
Καί ποιός τούς ἀνεβοκατεβάζει;
Μήπως ἐμεῖς;
Σύμφωνοι, ἔχουμε ἀρχίσει καὶ ξυπνᾶμε. Λίγο διακρίνουμε… Λίγο ἀντιλαμβανόμαστε.
Ἀλλά πῶς φεύγει κάποιος ἀπό τό ΤΙΠΟΤΑ γιά νά πάῃ στό ΟΛΟΝ;
Ἢ θά πρέπῃ νά περάσουμε ἀπό λιγότερο ΤΙΠΟΤΑ σταδιακῶς, κι ἐὰν φανοῦμε τυχεροί, κάαααααααποτε, τότε ἴσως νά μᾶς ἔλθῃ κάτι λίγο ἀπό τό ΟΛΟΝ;
Τό ΤΙΠΟΤΑ πῶς ἀντιμετωπίζεται;
Ποιό εἶναι τό ἀντίθετόν του;
Πῶς καταφέρνει κάποιος νά τό ξεπεράσῃ καί νά φθάσῃ στό ΟΛΟΝ;
Τί σημαίνει ΟΛΟΝ; Μήπως σημαίνει εὐδαιμονία; Ἡρεμία; Ζωή;
Ὁ Σωκράτης μιλοῦσε γιὰ τὸν εἰδικό, τόν εἰδήμονα καὶ τὸν ἐπαΐοντα. Ἐμεῖς γιατί συζητᾶμε; Μήπως γιά μερικά ἀκόμη ΤΙΠΟΤΑ;
Βαρέθηκα νὰ ζῶ μὲ τὰ ΤΙΠΟΤΑ!
Βαρέθηκα!
Θέλω τὸ ΟΛΟΝ!!!
Καὶ τὸ πιστεύω τόσο πολύ, ποὺ θέλω δὲν θέλω, μπορῶ δὲν μπορῶ, ἀντέχω δὲν ἀντέχω, θὰ τὸ φέρω.
Ἂς παραμερίσουν λοιπὸν ὅσοι ἔχουν ἀντιρρήσεις.
Δὲν κάνω διάλογο πλέον.
Ἀξιώνω τὸ ΟΛΟΝ!
Καὶ εἶμαι ἀπολύτως βεβαία, πὼς μαζύ μὲ ἐμένα, εἶναι ἐκατομμύρια ἐκεῖ ἔξω ποὺ ΑΞΙΩΝΟΥΝ, ὅπως κι ἐγώ, τὸ ἕνα καὶ μοναδικόν ΟΛΟΝ!
Γιὰ αὐτὸ γεννήθηκα, γιὰ αὐτὸ ὐπάρχω καὶ γιὰ αὐτὸ εἶμαι ἕτοιμη νὰ θυσιάσω τὰ πάντα πρὸ κειμένου νὰ τὸ ἀποκτήσουμε.
Σκεφθεῖτε…
Ἀποφασῖστε…
Ξεκινῆστε…
Φιλονόη.
