Ο μαίτρ του κοινωνικού αυτοματισμού, Γιάννης Ραγκούσης, φαίνεται πως ζει και βασιλεύει ακόμα στο Μαξίμου! Και αν βρεθεί πάλι ένας Λυμπερόπουλος, τι γίνεται;
Από την Σοφία Τ.
Και είναι ο χρόνος, η στιγμή όπου θα είναι πιο εύκολο να στρέψει την κοινωνία, ενάντια στους εργαζομένους!
Έτσι στην τριετία που διανύσαμε υπό την οικονομική κατοχή της τρόικας, λιμενεργάτες, φορτηγατζήδες, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και εσχάτως οι καθηγητές περάσανε από την κλίνη του Προκρούστη και γεύτηκαν τι σημαίνει κοινωνικός κατακερματισμός, διχόνοια, αποσυσπείρωση!
Και ενώ το σήριαλ επαναλαμβάνει τις σκηνές του, μυαλό δε βάζουμε…
Συνεχίζουμε άβουλοι και μοιραίοι να παίζουμε το παιχνίδι τους και να αφηνόμαστε στη λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα σε αυτή τη χώρα!
Η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης που λειτούργησε συστημικά, απεμπολώντας το βασικό χαρακτηριστικό του που είναι η πολιτική έξω από τα όρια της κομματικής λογικής και της χρήσης της ενασχόλησης με τα κοινά για προσωπικά οφέλη, έχει γίνει το καλύτερο επιχείρημα αυτών που μέχρι το 2009 χάιδευαν τα αυτιά των εργαζομένων και τους χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν, αρκεί να μπορούσαν να παρέμβουν στο κυβερνητικό έργο, αν χτυπούσε τα δικά τους συμφέροντα!
Έτσι οι Ψυχαρομπομπολάδες με την αριστεροσύνη που τους διακρίνει από τιμητές των ‘αγώνων”, έγιναν αίφνης τιμητές της … κοινωνίας και του κοινωνικού καλού!
Ξέχασαν μόνο να αναφερθούν στις τρισάθλιες συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών, στις αυτοκτονίες, στην κατάθλιψη, στον υποσιτισμό των παιδιών…
Ξέχασαν να φωτογραφήσουν τους χιλιάδες αστέγους των Αθηνών …
Ξέχασαν επίσης να μας πούνε ότι με την πολιτική που ασκείται σκοτώνεται ο λαός, διακυβεύεται ο ελληνισμός, χάνεται η ψυχή μας…
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ…
Έτσι στην τριετία που διανύσαμε υπό την οικονομική κατοχή της τρόικας, λιμενεργάτες, φορτηγατζήδες, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και εσχάτως οι καθηγητές περάσανε από την κλίνη του Προκρούστη και γεύτηκαν τι σημαίνει κοινωνικός κατακερματισμός, διχόνοια, αποσυσπείρωση!
Και ενώ το σήριαλ επαναλαμβάνει τις σκηνές του, μυαλό δε βάζουμε…
Η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης που λειτούργησε συστημικά, απεμπολώντας το βασικό χαρακτηριστικό του που είναι η πολιτική έξω από τα όρια της κομματικής λογικής και της χρήσης της ενασχόλησης με τα κοινά για προσωπικά οφέλη, έχει γίνει το καλύτερο επιχείρημα αυτών που μέχρι το 2009 χάιδευαν τα αυτιά των εργαζομένων και τους χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν, αρκεί να μπορούσαν να παρέμβουν στο κυβερνητικό έργο, αν χτυπούσε τα δικά τους συμφέροντα!
Έτσι οι Ψυχαρομπομπολάδες με την αριστεροσύνη που τους διακρίνει από τιμητές των ‘αγώνων”, έγιναν αίφνης τιμητές της … κοινωνίας και του κοινωνικού καλού!
Ξέχασαν μόνο να αναφερθούν στις τρισάθλιες συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών, στις αυτοκτονίες, στην κατάθλιψη, στον υποσιτισμό των παιδιών…
Ξέχασαν να φωτογραφήσουν τους χιλιάδες αστέγους των Αθηνών …
Ξέχασαν επίσης να μας πούνε ότι με την πολιτική που ασκείται σκοτώνεται ο λαός, διακυβεύεται ο ελληνισμός, χάνεται η ψυχή μας…
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ…
