Η Ελλάδα παρακολουθεί ανήσυχη μεν , αμήχανη δε τα όσα συμβαίνουν στην Συρία σε αντίθεση με την Τουρκία που προσπαθεί με πάθος να προκαλέσει την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Η Αθήνα σε τέτοιες περιπτώσεις κάνει πάντα το “καλό παιδί” επαναλαμβάνοντας περίπου ως “παπαγάλος” τις θέσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών. Έτσι και στην περίπτωση της Συρίας πολύ γρήγορα , καταδίκασε το καθεστώς Άσαντ και ζήτησε την πτώση του. Η ένοπλη σύγκρουση όμως που τράβηξε σε βάθος χρόνου απέδειξε ότι και αυτοί που θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ δεν είναι πολύ καλύτεροι. Και είναι αλήθεια ότι τώρα τελευταία ακόμη και η Δύση έχει αρχίσει να εκφράζει μεγάλο προβληματισμό γι΄αυτό που έρχεται να ρίξει τον Άσαντ. Το θεωρούν ακόμη πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο. Κάποιοι το θεωρούν “θανάσιμο κίνδυνο” για την Δύση.
Μόλις προχθές η Κάρλα Ντελ Πόντε, γνωστή από τις σκληρές θέσεις της εναντίον των Σέρβων στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, αποκάλυψε ότι είναι οι λεγόμενοι “αντάρτες” που κάνουν χρήση αερίου σαρίν στη Συρία! Λίγες ώρες μετά από τις αποκαλύψεις της δόθηκαν στην δημοσιότητα οι φρικτές φωτογραφίες με πτώματα αμάχων, μεταξύ των οποίων πολλών παιδιών. Φρικαλεότητες τις οποίες όλα τα δυτικά ΜΜΕ απέδωσαν σε δυνάμεις του καθεστώτος.
Θέλει πραγματικά η Ελλάδα την πτώση Άσαντ τώρα; Ή για να είμαστε πιο ακριβείς αφού αυτό μοιάζει αναπόφευκτο, ξέρει πως θέλει να είναι η επόμενη μέρα στη Συρία, μια χώρα στην “γειτονιά” μας. Ότι γίνεται εκεί μας επηρεάζει και ας χρειάστηκε δυστυχώς η τραγική ιστορία της απαγωγής των ορθόδοξων ιερέων για να το καταλάβουμε.
Έχει καταλάβει η Αθήνα ποιοι είναι αυτοί που μάχονται τον Άσαντ; Και θέλει πραγματικά να τους δει στην εξουσία;
Πριν από λίγους μήνες το Onalert είχε δημοσιεύσει μια εξαιρετική ανάλυση του Bahar Kimyongür, συγγραφέα του Syriana, la conquête continue, Ed. Couleur Livres et Investig'action, 2011 απόφοιτου της σχολή Ιστορίας και Αρχαιολογίας της τέχνης, του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου των Βρυξελλών. Ο Bahar Kimyongür αποτέλεσε το αντικείμενο του ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης, ως ένας από τους πρώτους κατηγορούμενους που διώκονταν με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο επειδή μεταφραζε από τα τουρκικά στα γαλλικά τα δελτία τύπου του DHKP-C, μια επαναστατική οργάνωση που θεωρείται τρομοκρατική από το τουρκικό καθεστώς και περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τους Δίδυμους Πύργους. Παραπέμφθηκε σε δίκη με βάση τη νομοθεσία κατά της τρομοκρατίας του Βελγίου, καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό τον Φεβρουάριο του 2006 και στο Εφετείο το Νοέμβριο του 2006,και αθωώθηκε το 2007 και το 2009, μετά τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις που ανέτρεπαν τις προηγούμενες .
Ως προς αυτό, τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται μέχρι εμετού στα εγκλήματα που αποδίδονται στα συριακά στρατεύματα, κάποιες φορές με το δίκιο τους, αλλά πολλές φορές άδικα. Διότι, όσον αφορά τη σκληρότητα, ο ASL δεν συμπεριφέρεται και πολύ καλύτερα. Μόνο κάποιοι λίγοι δημοσιογράφοι, όπως ο Ολλανδός Jan Eikelboom, τολμούν να δείξουν και την άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή ένα σαδιστικό και αισχρό ASL.
Ακόμα και η ανταποκρίτρια του Spiegel στη Βηρυτό, Ulrike Putz, θίγει τη φήμη του ASL. Σε συνέντευξή της που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του εβδομαδιαίου γερμανικού περιοδικού, η Ulrike Putz αναφέρεται στην ύπαρξη μιας "ταξιαρχίας δημίων" που έχουν αναλάβει το έργο της εκτέλεσης των εχθρών της εξέγερσης της συνοικίας της Homs, Baba Amr, που εξεγέρθηκε, και την οποία επανακατέλαβε ο συριακός στρατός. Ένας από αυτούς σε συνέντευξη του στο Der Spiegel αποδίδει στη ταξιαρχία του 200 με 250 εκτελέσεις, σχεδόν το 3% του συνολικού αριθμού των θυμάτων του εμφυλίου πολέμου της Συρίας, πέρυσι.
Όσον αφορά τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, χρειάστηκε να περιμένουμε τη μοιραία ημερομηνία της 20ης Μαρτίου 2012 μέχρι που μια γνωστή μη-κυβερνητική οργάνωση, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,που σημαίνει "Φύλακας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να αναγνωρίσει επιτέλους τα βασανιστήρια ,τις εκτελέσεις και τους ακρωτηριασμούς που διαπράττουν ένοπλες ομάδες που αντιτίθενται στο καθεστώς της Συρίας. Μετά από 11 μήνες τρομοκρατίας των εξεγερμένων. Την κατάλληλη στιγμή για τον αλάθητο "φρουρό"! "Sah Al Naum", όπως λένε στα αραβικά σε κάποιον που ξυπνάει.
Τώρα, σχετικά με άλλες πληροφορίες, που αμαυρώνουν ακόμη περισσότερο τη φήμη αυτού του ελεύθερου συριακού στρατού και των υποστηρικτών του ατλαντιστών. Σύμφωνα με στρατιωτικές και διπλωματικές πηγές, ο ASL, αυτός ο στρατός των λεγόμενων "λιποτακτών", έχει έλλειψη πραγματικών στρατιωτικών. Για να αντιμετωπίσει αυτή την έλλειψη στρατιωτικών, ο ASL επιστράτευσε σαλαφίτες, χωρίς ιδιαίτερες ευγένειες. Μιλάμε για το τάγμα "Αλ Φαρούκ," του ASL, το οποίο έγινε διάσημο για τις απαγωγές πολιτικών μηχανικών και ιρανών προσκυνητών, για τις μεθόδους βασανιστηρίων που εφάρμοζε και τις εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες.
Η δυσκολία στρατολόγησης στρατιωτών του τακτικού στρατού μετά από όλα αυτά είναι απολύτως λογική, δεδομένου ότι ένας λιποτάκτης είναι εξ ορισμού κάποιος που εγκαταλείπει τον αγώνα. Λιποτακτώ σημαίνει ότι εγκαταλείπω το πεδίο της μάχης. Στην περίπτωση της Συρίας, πολλοί λιποτάκτες εγκαταλείπουν τη χώρα και ζουν σαν πρόσφυγες στο εξωτερικό. Η δυτική προπαγάνδα πολέμου υποστηρίζει ότι εάν αυτοί εγκαταλείπουν το στρατό ή δεν παρουσιάζονται στο στρατό όταν τους καλούν να υπηρετήσουν, αυτό το κάνουν επειδή αρνούνται να σκοτώσουν ειρηνικούς διαδηλωτές. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι νεοσύλλεκτοι φοβούνται να σκοτώσουν όπως και να σκοτωθούν”.
Τα όσα αναφέρει στην ανάλυσή του πρέπει να προβληματίσουν. Όχι, δεν έχουμε την αφέλεια να πιστεύυμε ότι η Ελλάδα μπορεί να επιβάλλει λύση στη Συρία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να "παπαγαλίζει" όσα οι "μεγάλοι" λένε. Πρέπει να έχει δική της άποψη και φωνή και όπου μπορεί να παρέμβει. Η χωρίς δεύτερη σκέψη στήριξη των αντικαθεστωτικών δεν φαίνεται να δικαιώνεται.
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6152.html
