Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότερο δείχνουν να αποκλίνουν τα κράτη της Ευρωζώνης, παρά να συγκλίνουν. Όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει σε συνθήκες οικονομικής κρίσης όπου θα ανέμενε κανείς μεγαλύτερη προσέγγιση και αλληλοστήριξη, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο θολά. Από πολλούς κορυφαίους Ευρωπαίους αναλυτές και διανοητές διαπιστώνεται μια εξαπλούμενη με ταχύτατους ρυθμούς εχθρότητα μεταξύ λαών της Ευρώπης. Κυρίως μεταξύ Βορρά – Νότου
Η αίσθηση της προδοσίας των προσδοκιών των αφυδατωμένων οικονομικά λαών του Νότου γιακοινό ισχυρό ευρωπαϊκό οικοδόμημα, για Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών, έρχεται σε αντίθεση με την απροθυμία των χωρών του Βορρά οι οποίες δεν επιθυμούν να αναδιανείμουν τα πλούτη που κέρδισαν προς τις χώρες του Νότου των οποίων τους λαούς θεωρούν τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Αυτή η διογκούμενη εχθρότητα ενισχύεται και από την απροκάλυπτη βούληση της Γερμανίας για γερμανική κυριαρχία στην ΕΕ, μέσω της επιβολής της δημοσιονομικής «καθαρότητας» στους «ακάθαρτους» λαούς του Νότου. .
«Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το ευρώ θα αποτύχει γιατί δεν είναι έτοιμες είτε οι χώρες που χρωστούν να κάνουν ηρωικές μεταρρυθμίσεις είτε οι χώρες που δανείζουν να κάνουν ηρωικές μεταφορές χρημάτων»γράφει στη γερμανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» ο αρθρογράφος της Γιαν Ρος.
Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, αν κάτι σημαντικό δεν συμβεί ώστε να ανακόψει αυτό το διογκούμενο κλίμα εχθρότητας, τότε καλύτερα είναι να διαλυθεί το ταχύτερο η Ευρωζώνη και να λυθούν ομαλά οι διαφορές μεταξύ των κρατών που την συναποτελούν, πριν τα πράγματα ξεφύγουν πέρα από κάθε έλεγχο.
Πέτρος Χασάπης
