Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε πριν από λίγο, ότι η Τουρκία απέστειλε ρηματική διακοίνωση στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε απάντηση της ελληνικής ρηματικής διακοίνωσης της 20ης Φεβρουαρίου 2013.
Η τουρκική ρηματική διακοίνωση, επαναλαμβάνει τις γνωστές απόψεις της, και αντικρούει τις ελληνικές θέσεις, όπως έχουν διατυπωθεί στο κείμενο που εστάλη στο Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.
Αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, κατά παράβαση του άρθρου 121 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο σύμφωνα με τη διεθνή νομολογία έχει εθιμικό, άρα υποχρεωτικό, χαρακτήρα που δεσμεύει όλες τις χώρες της Διεθνούς Κοινότητας.
H ελληνική κυβέρνηση, θα διασφαλίσει όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας όπως αυτά απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών με αφορμή την τουρκική ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ με την οποία αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Μετά και από αυτή την… εξέλιξη, δίκαια αναρωτιόμαστε τι ακριβώς συζήτησε και συμφώνησε ο Αντώνης Σαμαράς με τον τούρκο πρωθυπουργό κατά την επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη.
Ουσιαστικά, η Τουρκία ακυρώνει το σύνολο των δικαιωμάτων της Ελλάδας, διαγράφοντας από την πλευρά της το διεθνές δίκαιο. Γιατί όμως προβαίνει σε μία τέτοια ενέργεια η Άγκυρα; Επιδιώκει να υφαρπάξει μέρος του Αιγαίου και της Ελληνικής ΑΟΖ ή μήπως παίζει το παιχνίδι κάποιας άλλης χώρας, ασκώντας στην ουσία πίεση προς την Αθήνα, μη αναγνωρίζοντας τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Ανατολικό Αιγαίο και την ΑΟΖ;
Πρόκειται, μήπως, για μία άμεση απάντηση που αφορά τις επιδιώξεις της Μόσχας προς την Ελληνική (και Κυπριακή) ενέργεια; Ή μήπως υπήρξε κάποια συμφωνία στην Κωνσταντινούπολη, μέσω της οποίας «διαγνώσθηκε» δυνατότητα άσκησης πίεσης προς την αδύναμη πολιτικά και οικονομικά Αθήνα;
Μετά και από την συγκεκριμένη επίδειξη δύναμης της Τουρκίας στον ΟΗΕ, καθίσταται σαφές πως ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι σε θέση να προωθήσει επαρκώς τα Ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα. Και, ίσως και αυτός ακριβώς να είναι ο από τούδε και στο εξής λόγος συνέχισης της παραμονής του στο Μέγαρο Μαξίμου…
