Αξιότιμε κύριε πρόεδρε,
Νιώθω την ανάγκη να σας απευθύνω την επιστολή αυτή μέσα από τη μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αλλά και την έντονη ανησυχία που προκαλούν, σε κάθε εχέφρονα πολίτη αυτού του βασανισμένου Τόπου, τα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίσθηκαν τη μεγάλη μέρα της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου, της Επετείου του κορυφαίου «ΟΧΙ», της οποίας προηγήθηκε το επαίσχυντο «ΝΑΙ» της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στη χρεωκοπία της Χώρας.
Πριν απ’ όλα μια αναγκαία διευκρίνιση. Βεβαίως και είναι καταδικαστέα η ισοπέδωση των πάντων και ιδίως η απαξίωση των θεσμών. Πολύ περισσότερο είναι καταδικαστέα, ως υπονομευτική για τη Δημοκρατία και το Πολίτευμα, η επίθεση εναντίον του θεσμού και του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πλην όμως θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η γενικευμένη και συλλογική αντίδραση ανά την Ελλάδα οφείλεται στη δράση κάποιων κατευθυνόμενων, κομματικών ή άλλων, μειοψηφιών. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά στην έναρξη μιας πρωτόγνωρης και εξαιρετικά επικίνδυνης κοινωνικής έκρηξης. Υπό τέτοιες συνθήκες το κοινωνικό σύνολο, κυρίως δε οι χωρίς ελπίδα εξαθλιωμένοι συμπολίτες μας εξεγείρονται χωρίς όρια και χωρίς δυνατότητα διάκρισης, όταν μάλιστα ωθούνται τεχνιέντως προς αυτή την κατεύθυνση από έντρομους πολιτικούς, ιδιοτελείς οικονομικούς παράγοντες και διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που ευνοούν τη δημιουργία ενός καταστροφικού κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού.
Το πώς φθάσαμε ως εδώ είναι πια ορατό δια γυμνού πολιτικού οφθαλμού. Γι’ αυτό δεν θα πλατυάσω. Αρκούμαι να διαπιστώσω αυτό που καθένας στο βάθος αντιλαμβάνεται με ψύχραιμη σκέψη: Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν πήρε τυχαία το «δαχτυλίδι» του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τον κ. Κ. Σημίτη. Ήταν, για κάποιους γνωστούς και μη εξαιρετέους κύκλους, ντόπιους και ξένους, ο «κατάλληλος» μοχλός για να υπονομευθεί με κάθε ανίερο μέσο ο κ. Κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του, που «ενοχλούσαν» σφόδρα τους κύκλους αυτούς και τα συμφέροντά τους. Ήταν επίσης ο «κατάλληλος» και «πρόθυμος» να διασύρει ανερυθρίαστα διεθνώς την Ελλάδα. Και ακόμη περισσότερο ήταν ο «κατάλληλος», ο «πρόθυμος» και ο αδίστακτος για να οδηγηθεί η Χώρα και η οικονομία της στο δόκανο του ΔΝΤ και της Τρόικας και, τελικώς, στην πτώχευση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμη και για τους κινδύνους που αφορούν τον εθνικό μας κορμό. Και μακάρι να διαψευσθώ.
Κύριε Πρόεδρε,
Μέσα από αυτή την τραγική συγκυρία αρχίζει όμως η δική σας ευθύνη και, εφόσον πραγματικά το επιδιώκετε, η δική σας καταξίωση. Με εφόδιο τη διαδρομή σας και την πολιτική ιστορία σας έχετε ένα διπλό χρέος να εκπληρώσετε:
Το πρώτο χρέος είναι να ανοίξετε άμεσα το δρόμο στον Ελληνικό Λαό να δώσει διέξοδο στο σημερινό αδιέξοδο μέσα από την ετυμηγορία του. Ρητά και κατηγορηματικά να πείτε στον κ. Γ Παπανδρέου και τη θλιβερή ακολουθία του «ως εδώ και μη παρέκει. Εκλογές εδώ και τώρα»! Είσθε ο μόνος που μπορεί, με θεσμικούς όρους, να σύρει την καταρρέουσα Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου σε εκλογές. Ξέρω ότι
κάποιοι στο περιβάλλον σας –αυτοί οι γνωστοί πολιτικοί ασπάλακες, παλιοί και νέοι, που έχουν ως μόνο μέλημα την προσωπική διαδρομή και αναρρίχησή τους με κάθε μέσο- επιχειρούν να σας πείσουν να μείνετε στα μετόπισθεν. Είναι οι ίδιοι που υπονομεύουν, με τα λόγια τους και με τη συμπεριφορά τους, την προοπτική αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας είτε διότι έχουν πραγματικά τρομάξει λόγω της εγνωσμένης ανικανότητάς τους είτε διότι, ως υποδειγματικοί καιροσκόποι, ανοίγουν το δρόμο μόνο για τη δική τους πολιτική επιβίωση και ανέλιξη. Ιδίως μέσα από θρυλούμενες «συμμαχικές» κυβερνήσεις, τόσο προσφιλείς στους διαπλεκόμενους οικονομικούς κύκλους, με τους οποίους χρόνια τώρα συναγελάζονται και οι οποίοι τους στηρίζουν με κάθε τρόπο.
Σας λένε: «Πως θα τα καταφέρεις μέσα σ’ αυτή την κρίση και έκρηξη;» Να είστε βέβαιος ότι όσοι σας διοχετεύουν αυτό το «φόβο» έχουν δύο σκοπιμότητες: Πρώτα-πρώτα φοβούνται εσάς, διότι όταν δείξετε τις δυνατότητές σας θα πάψουν να τρέφουν τις δικές τους «ηγετικές» φιλοδοξίες και μωροφιλοδοξίες. Και δεύτερον φοβούνται την επάνοδο της Νέας Δημοκρατίας και την αναγέννησή της, ακριβώς επειδή οι περισσότεροι από τους απερίγραπτους αυτούς νεοδελφίνους αισθάνονταν, αισθάνονται και θα αισθάνονται ξένοι προς την Παράταξη. Πάρτε λοιπόν την τύχη του Τόπου στα χέρια σας. Όσοι σας γνωρίζουν ξέρουν καλά ότι θα τα καταφέρετε, όπως άλλωστε μια ζωή ονειρευόσαστε και ετοιμάζατε, με όρους μοναχικού βίου, την επάνοδό σας. Δείξτε τους ότι «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται». Και ακόμη στους έμφοβους του περιγύρου σας –που ξέρουν ότι δεν έχουν τα κότσια να μετέχουν σε μία Κυβέρνηση Σαμαρά υπό τόσο δύσκολες συνθήκες- πείτε καθαρά και ξάστερα από τώρα ότι δεν υπολογίζετε σ’ αυτούς. Στην πολιτική, ιδίως σήμερα, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Το δεύτερο χρέος είναι να υπερασπισθείτε την ιστορία και τα θετικά της Νέας Δημοκρατίας. Και ιδίως του προκατόχου σας κ. Κ. Καραμανλή. Όχι πως δεν έκαναν λάθη. Μόνο που τα λάθη τους αφορούσαν ασήμαντες προσωπικές πτυχές τυχάρπαστων που βρέθηκαν κοντά στον κ. Κ. Καραμανλή. Τα λάθη αυτά δεν έβλαψαν τον Τόπο. Αντίθετα, ο κ. Κ. Καραμανλής έκανε το παν για να υπερασπισθεί τον Τόπο και το Λαό μας. Και αυτό αρχίζει να φαίνεται καθαρά τώρα που αποκαλύπτονται και οι σκευωροί και οι σκευωρίες περί δήθεν σκανδάλων. Γι’ αυτό και οι κάθε είδους εξωνημένοι υπονομευτές του «ανησυχούν» και τρέχουν να ισοπεδώσουν τους πάντες και τα πάντα. Αυτή τη μεγάλη κληρονομιά μην την απεμπολήσετε όπως θέλουν κάποιοι ανίκανοι και αδίστακτοι δίπλα σας. Όχι μόνο γιατί θα ήταν άδικο ιστορικά. Αλλά κυρίως γιατί οι μεγάλες Παρατάξεις, όπως η Νέα Δημοκρατία, έχουν όχι μόνο παρόν και μέλλον αλλά και μεγάλη ιστορία. Και αυτή η ιστορία είναι το θεμέλιο και το εφαλτήριο για την πορεία τους. Χωρίς την ιστορία της, με τα μεγάλα θετικά που εμπεριέχει, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να πάει μπροστά. Αυτό το ξέρουν καλά οι εντός των κόλπων σας «νεωτεριστές». Και γι’ αυτό σας προτρέπουν να γυρίσετε τη πλάτη στο παρελθόν της Παράταξης. Ακριβώς γιατί δεν θέλουν ούτε το καλό της ούτε το καλό σας, αλλά ούτε το καλό του Τόπου. Και αυτό είναι το πιο θλιβερό αλλά και το υπονομευτικό για τον αγώνα σας.
Το χρέος υπεράσπισης των θετικών πεπραγμένων της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή αποτελεί και χρέος απέναντι στην ιστορία του Τόπου. Διότι κάποιοι –τους ξέρουμε όλοι, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο- επιχειρούν να εξισώσουν τους πάντες και τα πάντα ως προς τις ευθύνες για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Δεν πρέπει να τους περάσει. Απλή σύγκριση του 2009 και του 2011, ως προς τις συντεταγμένες της οικονομίας μας και τις συνθήκες διαβίωσης του Λαού μας, δείχνουν ότι οι δύο χρονικές περίοδοι δεν έχουν καμία, απολύτως , σύγκριση. Ο κ. Κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του χειρίσθηκαν με ευθύνη και συνείδηση, την κρίση, παρόλο μάλιστα που είχαν να κάνουν με την ύπουλη και εθνικώς υπονομευτική τακτική του κ. Γ. Παπανδρέου. Η χρεωκοπία της Ελλάδας και η κοινωνική έκρηξη που αυτή προκαλεί είναι έργο Γ. Παπανδρέου. Αποκλειστικώς δικό του. Αν δεν γίνει φανερή αυτή η μεγάλη αλήθεια, η εξομοίωση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ θα λειτουργήσει ως «πέμπτη φάλαγγα» και για την μελλοντική Κυβέρνηση Α. Σαμαρά αλλά και για τον Τόπο. Τους μόνους που θα εξυπηρετήσει είναι τα ανδρείκελα που θα στήσει η πολύμορφη διαπλοκή για να κυβερνήσουν την Ελλάδα και να υπηρετήσουν πειθήνια τα συμφέροντά τους μέσα από «συμμαχικές» κυβερνήσεις, στην πραγματικότητα κυβερνήσεις κουρελού.
Κύριε Πρόεδρε,
Με λίγα λόγια, μην αφήσετε να σας κόψουν το δρόμο για τη σωτηρία του Τόπου. Μη διστάσετε να αναλάβετε τις ευθύνες που έρχονται. Και γιατί μέσα από τις ευθύνες αυτές θα δείξετε και θα αποδείξετε τις εγνωσμένες ικανότητές σας. Και γιατί το οφείλετε στην Ελλάδα, τώρα που ψάχνει για το αποκούμπι που θα τη στηρίξει για να μη βυθισθεί κι άλλο στην παρακμή. Την παρακμή που δρομολόγησαν οι εχθροί της και την διεκπεραίωσαν και τη διεκπεραιώνουν σήμερα τα φερέφωνά τους, πολιτικά, οικονομικά και επικοινωνιακά. Δείξτε τους ότι δεν τους υπολογίζετε και πολύ περισσότερο δεν τους φοβάστε. Τα πήλινα πόδια τους έχουν εδώ και καιρό συντριβεί. Δείξτε τους ότι η χυδαία παράσταση που χρόνια τώρα παίζουν στον Ελληνικό Λαό έχει τελειώσει. Και το μπουλούκι των κομπάρσων της διαπλοκής –«ηθοποιοί», «σκηνοθέτες» και παντοειδείς «τεχνικοί»- μαζί με τους «θεατρώνες» έχουν παραδοθεί οριστικά στη λαϊκή χλεύη και καταδίκη.
Μετά τιμής
ένας αγωνιών πολίτης
Νιώθω την ανάγκη να σας απευθύνω την επιστολή αυτή μέσα από τη μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αλλά και την έντονη ανησυχία που προκαλούν, σε κάθε εχέφρονα πολίτη αυτού του βασανισμένου Τόπου, τα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίσθηκαν τη μεγάλη μέρα της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου, της Επετείου του κορυφαίου «ΟΧΙ», της οποίας προηγήθηκε το επαίσχυντο «ΝΑΙ» της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στη χρεωκοπία της Χώρας.
Πριν απ’ όλα μια αναγκαία διευκρίνιση. Βεβαίως και είναι καταδικαστέα η ισοπέδωση των πάντων και ιδίως η απαξίωση των θεσμών. Πολύ περισσότερο είναι καταδικαστέα, ως υπονομευτική για τη Δημοκρατία και το Πολίτευμα, η επίθεση εναντίον του θεσμού και του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πλην όμως θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η γενικευμένη και συλλογική αντίδραση ανά την Ελλάδα οφείλεται στη δράση κάποιων κατευθυνόμενων, κομματικών ή άλλων, μειοψηφιών. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά στην έναρξη μιας πρωτόγνωρης και εξαιρετικά επικίνδυνης κοινωνικής έκρηξης. Υπό τέτοιες συνθήκες το κοινωνικό σύνολο, κυρίως δε οι χωρίς ελπίδα εξαθλιωμένοι συμπολίτες μας εξεγείρονται χωρίς όρια και χωρίς δυνατότητα διάκρισης, όταν μάλιστα ωθούνται τεχνιέντως προς αυτή την κατεύθυνση από έντρομους πολιτικούς, ιδιοτελείς οικονομικούς παράγοντες και διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που ευνοούν τη δημιουργία ενός καταστροφικού κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού.
Το πώς φθάσαμε ως εδώ είναι πια ορατό δια γυμνού πολιτικού οφθαλμού. Γι’ αυτό δεν θα πλατυάσω. Αρκούμαι να διαπιστώσω αυτό που καθένας στο βάθος αντιλαμβάνεται με ψύχραιμη σκέψη: Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν πήρε τυχαία το «δαχτυλίδι» του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τον κ. Κ. Σημίτη. Ήταν, για κάποιους γνωστούς και μη εξαιρετέους κύκλους, ντόπιους και ξένους, ο «κατάλληλος» μοχλός για να υπονομευθεί με κάθε ανίερο μέσο ο κ. Κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του, που «ενοχλούσαν» σφόδρα τους κύκλους αυτούς και τα συμφέροντά τους. Ήταν επίσης ο «κατάλληλος» και «πρόθυμος» να διασύρει ανερυθρίαστα διεθνώς την Ελλάδα. Και ακόμη περισσότερο ήταν ο «κατάλληλος», ο «πρόθυμος» και ο αδίστακτος για να οδηγηθεί η Χώρα και η οικονομία της στο δόκανο του ΔΝΤ και της Τρόικας και, τελικώς, στην πτώχευση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμη και για τους κινδύνους που αφορούν τον εθνικό μας κορμό. Και μακάρι να διαψευσθώ.
Κύριε Πρόεδρε,
Μέσα από αυτή την τραγική συγκυρία αρχίζει όμως η δική σας ευθύνη και, εφόσον πραγματικά το επιδιώκετε, η δική σας καταξίωση. Με εφόδιο τη διαδρομή σας και την πολιτική ιστορία σας έχετε ένα διπλό χρέος να εκπληρώσετε:
Το πρώτο χρέος είναι να ανοίξετε άμεσα το δρόμο στον Ελληνικό Λαό να δώσει διέξοδο στο σημερινό αδιέξοδο μέσα από την ετυμηγορία του. Ρητά και κατηγορηματικά να πείτε στον κ. Γ Παπανδρέου και τη θλιβερή ακολουθία του «ως εδώ και μη παρέκει. Εκλογές εδώ και τώρα»! Είσθε ο μόνος που μπορεί, με θεσμικούς όρους, να σύρει την καταρρέουσα Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου σε εκλογές. Ξέρω ότι
κάποιοι στο περιβάλλον σας –αυτοί οι γνωστοί πολιτικοί ασπάλακες, παλιοί και νέοι, που έχουν ως μόνο μέλημα την προσωπική διαδρομή και αναρρίχησή τους με κάθε μέσο- επιχειρούν να σας πείσουν να μείνετε στα μετόπισθεν. Είναι οι ίδιοι που υπονομεύουν, με τα λόγια τους και με τη συμπεριφορά τους, την προοπτική αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας είτε διότι έχουν πραγματικά τρομάξει λόγω της εγνωσμένης ανικανότητάς τους είτε διότι, ως υποδειγματικοί καιροσκόποι, ανοίγουν το δρόμο μόνο για τη δική τους πολιτική επιβίωση και ανέλιξη. Ιδίως μέσα από θρυλούμενες «συμμαχικές» κυβερνήσεις, τόσο προσφιλείς στους διαπλεκόμενους οικονομικούς κύκλους, με τους οποίους χρόνια τώρα συναγελάζονται και οι οποίοι τους στηρίζουν με κάθε τρόπο.
Σας λένε: «Πως θα τα καταφέρεις μέσα σ’ αυτή την κρίση και έκρηξη;» Να είστε βέβαιος ότι όσοι σας διοχετεύουν αυτό το «φόβο» έχουν δύο σκοπιμότητες: Πρώτα-πρώτα φοβούνται εσάς, διότι όταν δείξετε τις δυνατότητές σας θα πάψουν να τρέφουν τις δικές τους «ηγετικές» φιλοδοξίες και μωροφιλοδοξίες. Και δεύτερον φοβούνται την επάνοδο της Νέας Δημοκρατίας και την αναγέννησή της, ακριβώς επειδή οι περισσότεροι από τους απερίγραπτους αυτούς νεοδελφίνους αισθάνονταν, αισθάνονται και θα αισθάνονται ξένοι προς την Παράταξη. Πάρτε λοιπόν την τύχη του Τόπου στα χέρια σας. Όσοι σας γνωρίζουν ξέρουν καλά ότι θα τα καταφέρετε, όπως άλλωστε μια ζωή ονειρευόσαστε και ετοιμάζατε, με όρους μοναχικού βίου, την επάνοδό σας. Δείξτε τους ότι «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται». Και ακόμη στους έμφοβους του περιγύρου σας –που ξέρουν ότι δεν έχουν τα κότσια να μετέχουν σε μία Κυβέρνηση Σαμαρά υπό τόσο δύσκολες συνθήκες- πείτε καθαρά και ξάστερα από τώρα ότι δεν υπολογίζετε σ’ αυτούς. Στην πολιτική, ιδίως σήμερα, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Το δεύτερο χρέος είναι να υπερασπισθείτε την ιστορία και τα θετικά της Νέας Δημοκρατίας. Και ιδίως του προκατόχου σας κ. Κ. Καραμανλή. Όχι πως δεν έκαναν λάθη. Μόνο που τα λάθη τους αφορούσαν ασήμαντες προσωπικές πτυχές τυχάρπαστων που βρέθηκαν κοντά στον κ. Κ. Καραμανλή. Τα λάθη αυτά δεν έβλαψαν τον Τόπο. Αντίθετα, ο κ. Κ. Καραμανλής έκανε το παν για να υπερασπισθεί τον Τόπο και το Λαό μας. Και αυτό αρχίζει να φαίνεται καθαρά τώρα που αποκαλύπτονται και οι σκευωροί και οι σκευωρίες περί δήθεν σκανδάλων. Γι’ αυτό και οι κάθε είδους εξωνημένοι υπονομευτές του «ανησυχούν» και τρέχουν να ισοπεδώσουν τους πάντες και τα πάντα. Αυτή τη μεγάλη κληρονομιά μην την απεμπολήσετε όπως θέλουν κάποιοι ανίκανοι και αδίστακτοι δίπλα σας. Όχι μόνο γιατί θα ήταν άδικο ιστορικά. Αλλά κυρίως γιατί οι μεγάλες Παρατάξεις, όπως η Νέα Δημοκρατία, έχουν όχι μόνο παρόν και μέλλον αλλά και μεγάλη ιστορία. Και αυτή η ιστορία είναι το θεμέλιο και το εφαλτήριο για την πορεία τους. Χωρίς την ιστορία της, με τα μεγάλα θετικά που εμπεριέχει, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να πάει μπροστά. Αυτό το ξέρουν καλά οι εντός των κόλπων σας «νεωτεριστές». Και γι’ αυτό σας προτρέπουν να γυρίσετε τη πλάτη στο παρελθόν της Παράταξης. Ακριβώς γιατί δεν θέλουν ούτε το καλό της ούτε το καλό σας, αλλά ούτε το καλό του Τόπου. Και αυτό είναι το πιο θλιβερό αλλά και το υπονομευτικό για τον αγώνα σας.
Το χρέος υπεράσπισης των θετικών πεπραγμένων της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή αποτελεί και χρέος απέναντι στην ιστορία του Τόπου. Διότι κάποιοι –τους ξέρουμε όλοι, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο- επιχειρούν να εξισώσουν τους πάντες και τα πάντα ως προς τις ευθύνες για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Δεν πρέπει να τους περάσει. Απλή σύγκριση του 2009 και του 2011, ως προς τις συντεταγμένες της οικονομίας μας και τις συνθήκες διαβίωσης του Λαού μας, δείχνουν ότι οι δύο χρονικές περίοδοι δεν έχουν καμία, απολύτως , σύγκριση. Ο κ. Κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του χειρίσθηκαν με ευθύνη και συνείδηση, την κρίση, παρόλο μάλιστα που είχαν να κάνουν με την ύπουλη και εθνικώς υπονομευτική τακτική του κ. Γ. Παπανδρέου. Η χρεωκοπία της Ελλάδας και η κοινωνική έκρηξη που αυτή προκαλεί είναι έργο Γ. Παπανδρέου. Αποκλειστικώς δικό του. Αν δεν γίνει φανερή αυτή η μεγάλη αλήθεια, η εξομοίωση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ θα λειτουργήσει ως «πέμπτη φάλαγγα» και για την μελλοντική Κυβέρνηση Α. Σαμαρά αλλά και για τον Τόπο. Τους μόνους που θα εξυπηρετήσει είναι τα ανδρείκελα που θα στήσει η πολύμορφη διαπλοκή για να κυβερνήσουν την Ελλάδα και να υπηρετήσουν πειθήνια τα συμφέροντά τους μέσα από «συμμαχικές» κυβερνήσεις, στην πραγματικότητα κυβερνήσεις κουρελού.
Κύριε Πρόεδρε,
Με λίγα λόγια, μην αφήσετε να σας κόψουν το δρόμο για τη σωτηρία του Τόπου. Μη διστάσετε να αναλάβετε τις ευθύνες που έρχονται. Και γιατί μέσα από τις ευθύνες αυτές θα δείξετε και θα αποδείξετε τις εγνωσμένες ικανότητές σας. Και γιατί το οφείλετε στην Ελλάδα, τώρα που ψάχνει για το αποκούμπι που θα τη στηρίξει για να μη βυθισθεί κι άλλο στην παρακμή. Την παρακμή που δρομολόγησαν οι εχθροί της και την διεκπεραίωσαν και τη διεκπεραιώνουν σήμερα τα φερέφωνά τους, πολιτικά, οικονομικά και επικοινωνιακά. Δείξτε τους ότι δεν τους υπολογίζετε και πολύ περισσότερο δεν τους φοβάστε. Τα πήλινα πόδια τους έχουν εδώ και καιρό συντριβεί. Δείξτε τους ότι η χυδαία παράσταση που χρόνια τώρα παίζουν στον Ελληνικό Λαό έχει τελειώσει. Και το μπουλούκι των κομπάρσων της διαπλοκής –«ηθοποιοί», «σκηνοθέτες» και παντοειδείς «τεχνικοί»- μαζί με τους «θεατρώνες» έχουν παραδοθεί οριστικά στη λαϊκή χλεύη και καταδίκη.
Μετά τιμής
ένας αγωνιών πολίτης
Πηγή: http://skathari.net/2011/10/30/epistoli-pros-ton-proedro-tis-neas-dimokratias-k-antoni-samara-15617/#ixzz1cHOtLj43
