Το Δέντρο με τις πεταλούδες

Μέσα σε δάσος βρέθηκα κι αντάμωσα το Δέντρο,
Δέντρο πεταλουδόδεντρο, ξέχωρα απ’ όλα τ’ άλλα,
απ’ τον κορμό του διάλεξα ν’ αγγίξω από το κέντρο
μια πεταλούδα νιόφερτη που ΄χε στα μάτια στάλα

Στα χείλη μου την έσταξε και μέθυσα απ’ το θρήνο
καθώς αχνοανέμιζε τα εβένινα φτερά,
γιγάντια για ένα κορμί λεπτόσαρκο σαν κρίνο,
που σήκωνε το βάρος του σιωπώντας θλιβερά

«Πως το μπορείς τη ρώτησα κι αγόγγυστα κρατάς
μ’ ένα κορμάκι αδύναμο φτερά τόσο μεγάλα;»
Κι εκείνη μ’ αποκρίθηκε: «αυτά μην τα ρωτάς…

όσοι με ψάξουν και γευτούν την ακριβή μου στάλα,
ξέρουν πως λέγομαι ψυχή κι αυτός είν’ ο σεβντάς
με τα φτερά μου ν’ ανεβώ του ουρανού τη σκάλα»

Ειρήνη Λαρδούτσου- Κούρτη

Εκπαιδευτικός