Τον Αύγουστο του 2010 είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τον τίτλο: «ΚΙΤΣ: Η φαιά «αισθητική» της αγοράς».
Προσδίδαμε στο κιτς και την «ιδιότητα» του φαιόμετρου: του μέτρο που καταγράφει τις διακυμάνσεις και το βαθμό του φασισμού της καθεστωτικής πολιτικής και των πολιτικών της. Πολλά από τα παραδείγματα του κειμένου ήταν παρμένα από τη συγκυρία και τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα εκείνης της περιόδου.
Σήμερα το «φαιόμετρο» του ΚΙΤΣ έχει σπάσει όλα «θερμόμετρα» και πάρει παρανοϊκές διαστάσεις ΟΛΩΝ των διαστροφών: Από πολιτικές και δημοσιογραφικές μέχρι ψυχολογικές…
Σήμερα έχουμε και το ΚΙΤΣ της παρακρατικής Χρυσής Αυγής,αλλά και τα θεατρικά παιχνίδια του ΚΙΤΣ που παίζει το φασιστικό καθεστώς και τα «δημοκρατικά» του κόμματα με το «σκιάχτρο» που δημιούργησαν (τους λόγους τους έχουμε αναλύσει σε πολλά κείμενα).
Έχουμε και το ΚΙΤΣ των πραξικοπημάτων της δωσίλογης κυβέρνησης και των ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΝ: Φυσικά και τις αποτυπώσεις του και σε νέα πρόσωπα, καθώς και σε πιο φρενοβλαβή μοτίβα των ΜΜΕ…
Έχουμε και το ΚΙΤΣ των εργατοπατέρων. Πάντα το είχαμε, αλλά σήμερα «ρέει» πιο ορμητικά στο ποτάμι της «Φαιάς Πανούκλας»…
Το ίδιο πιο χειμαρρώδες έχει γίνει και το ΚΙΤΣ της «αριστεράς» του κεφαλαίου και της «ξύλινης» γλώσσας του ΚΚΕ…
Ξεχάσαμε και το ΚΙΤΣ των δημοτικών αρχόντων, το οποίο νοσηρά απαστράπτει σήμερα, ιδιαίτερα των διαβόητων δημάρχων: Καμίνη και Μπουτάρη…
ΟΛΕΣ οι διαστροφές του ΚΙΤΣ, σήμερα βρίσκονται σε έξαρση:Ακριβώς γιατί η βάση του ΚΙΤΣ βρίσκεται σε παροξυσμό: Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ του 4ου Ράιχ και των δωσίλογων ανδρεικέλων του…
Με αυτές τις παρατηρήσεις αναδημοσιεύουμε το παλιό μας κείμενο, τη βάση, κατά την άποψή μας, ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, των όσων ζούμε: Σε επίπεδο ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ…
ΚΙΤΣ: Η φαιά «αισθητική» της αγοράς
Έχει πάρει τέτοιες τερατώδεις διαστάσεις σήμερα η μόλυνση της καπιταλιστικής αγοράς σε όλες τις πολυεδρικές της διαστάσεις (οικονομική, πολιτική, δημοσιογραφική, ηθική κ.λπ) που νιώθεις να τσούζουνε τα μάτια σου και να βουίζουνε τα αυτιά σου, καθώς και πνιγηρή δύσπνοια και ναυτία.
Η «αισθητική» αυτής της μόλυνσης είναι σημαντικό στοιχείο έρευνας και πολύ αποκαλυπτικό. Η αγορά και τα υποπροϊόντα της, η μόλυνση, τα κόπρανά της και η ανοησία έχουν και την ανάλογη αισθητική.
Περιεχόμενο και μορφή είναι αλληλένδετα. Μια μεγάλη ιδέα αποτυπώνεται και αισθητικά ωραία. Η ανοησία, η χυδαιότητα και γενικά κάθε μολυσματική κατάσταση έχουν και την ανάλογη αισθητική. Το να επιχειρήσεις να αποκρύψεις και να λουστράρεις τη μόλυνση με ωραία φόρμα είναι η αυθάδεια της κακογουστιάς.
Αυτήν την αυθάδη αποκορύφωση του κιτς ζούμε σήμερα στη νεοταξική εποχή της ισοπέδωσης των πάντων. Η υποκουλτούρα αποτελεί τη θεότητα της πλανητικής αγοράς, αλλά και το ΕΡΓΑΛΕΙΟακρωτηριασμού των λαών, καταρράκωσης και ισοπέδωσης των κοινωνιών.
Η «αισθητική» του ασύδοτου και αχαλίνωτου αγοραίου «πολιτισμού», δηλαδή η φρενοβλαβής κακογουστιά της μολυσματικής υποκουλτούρας και ανοησίας, δεν αποτελεί απλώς το σήμα κατατεθέν αυτού του κόσμου, του καπιταλιστικού κόσμου, αλλά και τη «χοάνη» πολτοποίησης και ισοπέδωσης των πάντων:Ανθρώπων και ιδεών, της Ιστορίας, της σκέψης, των παραδόσεων, της αγωνιστικής μνήμης, των μεγάλων δημιουργημάτων του ανθρωπίνου πνεύματος, των ηθικών αξιών, κάθε συλλογικής συνείδησης…
Αυτό φαίνεται πιο ευδιάκριτα στο καθεστώς αυτού του αγοραίου καπιταλιστικού κόσμου, στην πολιτική των κομμάτων του καθεστώτος, στους πολιτικούς υπηρέτες και στα προπαγανδιστικά φερέφωνα του καθεστώτος και των κομμάτων του (ΜΜΕ).
Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι το «Μουσείο» της φρενοβλαβούς κακογουστιάς είναι τα ΜΜΕ:Αυτά αποτελούν σήμερα το τελετουργικό υπερθέαμα του κιτς, τα λαρύγγια της νεοταξικής κακογουστιάς και μόλυνσης.
Θα μπορούσαμε, ακόμα να προσδώσουμε στο κιτς και την «ιδιότητα» του φαιόμετρου: το μέτρο που καταγράφει τις διακυμάνσεις και το βαθμό του φασισμού της καθεστωτικής πολιτικής και των πολιτικών της.
Ο Καρατζαφέρης, ο Άδωνις, ο Πάγκαλος, καθώς και άλλοι κλόουν της πολιτικής μας ζωής αποτελούν απλώς τις ακραίες κακόγουστες γκριμάτσες.
Δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτά τα «πολιτικά κόπρανα» αν ολόκληρη η πολιτική του καθεστώτος και οι πολιτικοί του δεν ήταν παραγωγοί και έμποροι της μόλυνσης και της ανοησίας, αν δεν ήταν εστίες και σημαιοφόροι του κιτς.
Το ίδιο δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν τα ποικίλα κόπρανα των καναλιών, αυτή η αποκρουστική υποκουλτούρα της χυδαιότητας και της πορνείας των μεσημεριανών (κυρίως) εκπομπών, αν το σύνολο των ΜΜΕ, με τους τηλε-στάρ επικεφαλής, δεν αποτελούσαν τις κεντρικές εστίες παραγωγής και κατανάλωσης της μόλυνσης, συνακόλουθα και του κιτς.
Φυσικά μην πιστέψουμε ότι η κακογουστιά είναι «προσωπικό ελάττωμα», μια προσωπική διαστροφή. Υπάρχουν πολλά άτομα με καλό γούστο που κυλίστηκαν στη λάσπη του κιτς.
Τα πρόσωπα διαμορφώνουν και τις ιδέες τους και την αισθητική τους ανάλογα με τον τρόπο ζωής τους και με το τι υπηρετούν.
Το κιτς βρίσκεται μέσα στο μεδούλι του καπιταλιστικού συστήματος: στην κυρίαρχη αγορά και την κερδοσκοπική απληστία της.
Κάθε εξουσία είναι οργανικά δεμένη με το κιτς. Κολυμπάει μέσα στην κακογουστιά, όπως το ψάρι μέσα στο νερό.
Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός είναι πιο οι γνωστές φόρμες του κιτς.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι βαθύτερο από αυτό. Είναι η οργανική έχθρα της εξουσίας προς κάθε ιδέα και κάθε τι το ωραίο.
Οι Ιδέες, η Ομορφιά, η Τέχνη υπάρχουν μόνο όταν βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με τις νόρμες της εξουσίας.
Εξουσία και Ομορφιά (Ιδέες, Τέχνη) είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Η πολιτική εξουσία δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την Ομορφιά γιατί απειλείται θανάσιμα, νιώθει τρόμο μπροστά στην Ομορφιά.
Εδώ βρίσκεται η ρίζα της κακογουστιάς κάθε εξουσίας: Οικονομικής, πολιτικής, δημοσιογραφικής κ.λπ…
Σήμερα που αυτές οι εξουσίες είναι βαθιά μολυσμένες από τη σήψη και παρακμή του συστήματος και ολοκληρωτικά υποταγμένες στις διεθνείς μαφίες του χρήματος, η κακογουστιά παίρνει και τις ανάλογες αποκρουστικές και θηριώδεις διαστάσεις. Τις διαστάσεις του υπερθεάματος της Νέας Εποχής, της πλανητικής βαρβαρότητας.
Γι’ αυτό και οι δωσίλογοι και γενίτσαροι αυτής της Νέας Εποχής παράγουν τόσο πηχτά κύματα κακογουστιάς και ανοησίας.
