Τα καλά της φόρεσε η Σιάτιστα για τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, με τους καβαλάρηδες να αναβιώνουν για μία ακόμη φορά το πολύ όμορφο αυτό έθιμο, αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα χιλιάδων επισκεπτών που κορυφώθηκε με τη μεγάλη παρέλαση των καβαλάρηδων στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Στο έθιμο συμμετέχουν παρέες καβαλάρηδων, η κάθε μία με διαφορετική στολή-ενδυμασία, όλες, όμως, με τον ίδιο σκοπό και προορισμό. Το προσκύνημα της εικόνας της Παναγίας στο Μοναστήρι του Μικροκάστρου. Οι καβαλάρηδες το πρωί του Δεκαπενταύγουστου με στολισμένα άλογα, συγκεντρώνονται και όλοι μαζί, διατηρώντας την παράδοση, φτάνουν στο μοναστήρι της Παναγίας, όπου γίνεται το προσκύνημα και η περιφορά της θαυματουργής Εικόνας.
Στην επιστροφή γίνεται μία στάση στην Εκκλησία του Προφήτη Ηλία (Μικρόκαστρο) και στον αύλειο χώρο της εκκλησίας πραγματοποιείται ένα μικρό γλέντι με φαγητό, ποτό και χορό.
Το μεσημέρι, οι καβαλάρηδες επιστρέφουν στη Σιάτιστα. Τότε, ξεκινάει η παρέλαση αλόγων και καβαλάρηδων από την περιοχή των Λ.Η.Β. Κάθε παρέα περνάει χωριστά με τη συνοδεία χάλκινων, ενώ οι αρχές και πλήθος κόσμου είναι συγκεντρωμένοι στις πλατείες, για να τους υποδεχτούν.
Ακολουθεί γλέντι, χορός από τους καβαλάρηδες, πρώτα στις πλατείες της Σιάτιστας και, κατόπιν στα σπίτια που γιορτάζουν, μέχρι τις πρωινές ώρες.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τότε, η ημέρα της Παναγίας, 15 Αυγούστου, έδινε τη δυνατότητα στους σκλαβωμένους να ζήσουν μία μέρα ελευθερίας, καθώς άγραφο προνόμιο φαίνεται είχε δοθεί από τους Τούρκους.
Από όλη τη Δυτική Μακεδονία προσέρχονταν Προσκυνητές καβάλα στα άλογα να τιμήσουν τη Θεοτόκο και να πάρουν από αυτή ευλογία και δύναμη. Ήταν, όμως, και ένας τρόπος συνεύρεσης και επικοινωνίας των Ελλήνων της γύρω περιοχής, έχοντας, έτσι, το προνόμιο να συζητήσουν θέματα, σχετικά με την Εθνική υπόθεση.
Στο έθιμο συμμετέχουν παρέες καβαλάρηδων, η κάθε μία με διαφορετική στολή-ενδυμασία, όλες, όμως, με τον ίδιο σκοπό και προορισμό. Το προσκύνημα της εικόνας της Παναγίας στο Μοναστήρι του Μικροκάστρου. Οι καβαλάρηδες το πρωί του Δεκαπενταύγουστου με στολισμένα άλογα, συγκεντρώνονται και όλοι μαζί, διατηρώντας την παράδοση, φτάνουν στο μοναστήρι της Παναγίας, όπου γίνεται το προσκύνημα και η περιφορά της θαυματουργής Εικόνας.
Στην επιστροφή γίνεται μία στάση στην Εκκλησία του Προφήτη Ηλία (Μικρόκαστρο) και στον αύλειο χώρο της εκκλησίας πραγματοποιείται ένα μικρό γλέντι με φαγητό, ποτό και χορό.
Το μεσημέρι, οι καβαλάρηδες επιστρέφουν στη Σιάτιστα. Τότε, ξεκινάει η παρέλαση αλόγων και καβαλάρηδων από την περιοχή των Λ.Η.Β. Κάθε παρέα περνάει χωριστά με τη συνοδεία χάλκινων, ενώ οι αρχές και πλήθος κόσμου είναι συγκεντρωμένοι στις πλατείες, για να τους υποδεχτούν.
Ακολουθεί γλέντι, χορός από τους καβαλάρηδες, πρώτα στις πλατείες της Σιάτιστας και, κατόπιν στα σπίτια που γιορτάζουν, μέχρι τις πρωινές ώρες.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τότε, η ημέρα της Παναγίας, 15 Αυγούστου, έδινε τη δυνατότητα στους σκλαβωμένους να ζήσουν μία μέρα ελευθερίας, καθώς άγραφο προνόμιο φαίνεται είχε δοθεί από τους Τούρκους.
Από όλη τη Δυτική Μακεδονία προσέρχονταν Προσκυνητές καβάλα στα άλογα να τιμήσουν τη Θεοτόκο και να πάρουν από αυτή ευλογία και δύναμη. Ήταν, όμως, και ένας τρόπος συνεύρεσης και επικοινωνίας των Ελλήνων της γύρω περιοχής, έχοντας, έτσι, το προνόμιο να συζητήσουν θέματα, σχετικά με την Εθνική υπόθεση.
http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_7751.html
