φωτογραφία
Χμμμ…
Ἕνα σοβαρὸ ἐρώτημα, ποὺ ἔχει τεθεῖ πολλὲς φορὲς σὲ διάφορες συζητήσεις, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀφορᾷ στοὺς παθιασμένους ἀνθρώπους. Κατὰ βάσιν μᾶς ἀρέσουν οἱ συνάνθρωποί μας ποὺ ζοῦν μὲ πάθος κάθε του στιγμή. Τοὺς ζηλεύουμε, τοὺς θαυμάζουμε, τοὺς ἀκολουθοῦμε καὶ συχνὰ πυκνά, τοὺς ἐρωτευόμαστε!
Ἀλλά εἶναι ἡ σωστή λέξις πού τούς χαρακτηρίζει αὐτή ἤ ὄχι;
Τὸ νὰ μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὴν κάθε μας στιγμή, σὰν νὰ εἶναι ἡ τελευταία μας, εἶναι τὸ μέγιστον δῶρο ποὺ μποροῦμε νὰ προσφέρουμε στὸν ἑαυτόν μας καὶ στοὺς γύρω μας. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν λέγεται πάθος! Κακῶς τὸ ἀποκαλοῦμε ἔτσι.
Αὐτὸ λέγεται Ἔρως!
Αὐτὸ λέγεται Ἔρως!
Δὲν εἶναι ἀπαραίτητον νὰ ἀφορᾷ σὲ κάποιο πρόσωπο αὐτὴ ἡ κατάστασις.
Ὀφείλουμε καὶ πρέπει νὰ ἀφορᾷ στὰ πάντα!
Στὸν ὕπνο μας, στὸν ξύπνιο μας, στὴν διατροφή μας, στὴν ἐργασία μας, στὶς φιλικές μας συναναστοφές, στὴν οἰκογένειά μας, στὴν χαλάρωσί μας, στὶς ἐρωτικές μας στιγμές…
Τὸ νὰ ζῶ κάθε στιγμὴ σὰν νὰ εἶναι ἡ τελευταία μου εἶναι κάτι μαγικό!
Δυστυχῶς ὅμως, τὸ λησμονοῦμε…
Ὄχι διότι δὲν τὸ γνωρίζουμε, ἀλλὰ διότι ἐπιτρέπουμε στοὺς ἐξωγενεῖς παράγοντες νὰ μᾶς ἐπηρεάζουν τόσο πολύ, ὥς τὲ τελικῶς νὰ χάνουμε τὴν οὐσία.
Ὀφείλουμε καὶ πρέπει νὰ ἀφορᾷ στὰ πάντα!
Στὸν ὕπνο μας, στὸν ξύπνιο μας, στὴν διατροφή μας, στὴν ἐργασία μας, στὶς φιλικές μας συναναστοφές, στὴν οἰκογένειά μας, στὴν χαλάρωσί μας, στὶς ἐρωτικές μας στιγμές…
Τὸ νὰ ζῶ κάθε στιγμὴ σὰν νὰ εἶναι ἡ τελευταία μου εἶναι κάτι μαγικό!
Δυστυχῶς ὅμως, τὸ λησμονοῦμε…
Ὄχι διότι δὲν τὸ γνωρίζουμε, ἀλλὰ διότι ἐπιτρέπουμε στοὺς ἐξωγενεῖς παράγοντες νὰ μᾶς ἐπηρεάζουν τόσο πολύ, ὥς τὲ τελικῶς νὰ χάνουμε τὴν οὐσία.
Ἡ λέξις πάθος ὅμως προέρχεται ἐκ τοῦ ῥήματος πάσχω. Δῆλα δὴ αὐτὸς ποὺ ἔχει πάθη, κάπου ὑποφέρει. Κάπου πάσχει.
Πάθος εἶναι τὰ χαρτιά, οἱ σαρκικὲς ἐξαρτήσεις, τὸ τσιγάρο, τὸ ἀλκοόλ, τὰ ναρκωτικά, ἡ τηλεόρασις, ἡ ἀνάγκη μας νὰ ἀκολουθοῦμε κάποιον, ἡ ἀνικανότης μας νὰ αὐτοπεπαιδευθοῦμε, ἡ ἀπουσία αὐτοσεβασμοῦ, ἡ βία, ἡ θεοκρατικὴ θεώρησις, ἡ λατρεία τοῦ χρήματος, ἡ ἀνάγκη γιὰ ἐξουσία…. Ἀκόμη καὶ ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὴν Πατρίδα μας, κάποιες φορὲς ἴσως νὰ μεταμορφωθῇ σὲ πάθος!!!
Γενικῶς τὰ πάθη δηλώνουν ξεκάθαρα παθήσεις.
Καὶ σίγουρα τέτοιους ἀνθρώπους δὲν τοὺς θέλουμε στὴν ζωή μας.
Ἀκόμη κι ὅταν τοὺς ἔχουμε μᾶς κουράζουν, μᾶς καταδυναστεύουν… Κάποιες φορὲς μᾶς κάνουν κακό…. Κι ἄλλες, λιγότερες εὐτυχῶς, μᾶς καταστρέφουν….
Γενικῶς τὰ πάθη δηλώνουν ξεκάθαρα παθήσεις.
Καὶ σίγουρα τέτοιους ἀνθρώπους δὲν τοὺς θέλουμε στὴν ζωή μας.
Ἀκόμη κι ὅταν τοὺς ἔχουμε μᾶς κουράζουν, μᾶς καταδυναστεύουν… Κάποιες φορὲς μᾶς κάνουν κακό…. Κι ἄλλες, λιγότερες εὐτυχῶς, μᾶς καταστρέφουν….
Οἱ παθιασμένοι λοιπὸν ἄνθρωποι ἔχουν ἀγκαλιάσει κάτι σάπιο, ἐθισμένοι στὴν μπόχα του, καὶ περιστρέφονται γύρω του, δίχως νὰ ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ξεκολλήσουν. Αὐτὸ μεγαλώνει τὴν ἐξάρτησιν καθημερινῶς.
Ἀφῆστε δὲ ποὺ ὅσο συχνότερα ἐπαναλαμβάνουν τὶς βουτιές τους, στὰ ὄσα τοὺς καταστρέφουν, τόσο περισσότερες ἐνοχὲς αἰσθάνονται. (Ἄς θυμηθοῦμε τοὺς ἀλκοολικούς, ποὺ ὅταν ξεμεθύσουν ὑπόσχονται κι ὀρκίζονται μὲ …πάθος πὼς θὰ τὸ κόψουν τὸ ῥημάδι! Ἔως τὸ βράδυ ὅμως τὸ ἔχουν ξεχάσει!)
Ἀναγνωρίζουν, στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων, πὼς εἶναι ἀδύναμοι… Κι ὅταν κάποιος αἰσθάνεται ἀδύναμος, τότε γίνεται ἐπιρρεπής… (Μόνιμος δικαιολογία!!!) Βάλλεται εὔκολα ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν του καὶ συχνά γίνεται ἐπιθετικός. Ἄλλες φορὲς πάλι γίνεται βάρος γιὰ τοὺς γύρω του… Κι ἄλλες φορὲς σκορπᾶ τὸν θάνατο… Ἔτσι… Διότι εἶναι παθιασμένος!
Σὲ κάθε περίπτωσιν αὐτὸ τὸ ὄν αὐτοκαταστρέφεται κι ἐὰν τοῦ ἐπιτραπῇ, καταστρέφει καὶ τοὺς γύρω του!
Ἀφῆστε δὲ ποὺ ὅσο συχνότερα ἐπαναλαμβάνουν τὶς βουτιές τους, στὰ ὄσα τοὺς καταστρέφουν, τόσο περισσότερες ἐνοχὲς αἰσθάνονται. (Ἄς θυμηθοῦμε τοὺς ἀλκοολικούς, ποὺ ὅταν ξεμεθύσουν ὑπόσχονται κι ὀρκίζονται μὲ …πάθος πὼς θὰ τὸ κόψουν τὸ ῥημάδι! Ἔως τὸ βράδυ ὅμως τὸ ἔχουν ξεχάσει!)
Ἀναγνωρίζουν, στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων, πὼς εἶναι ἀδύναμοι… Κι ὅταν κάποιος αἰσθάνεται ἀδύναμος, τότε γίνεται ἐπιρρεπής… (Μόνιμος δικαιολογία!!!) Βάλλεται εὔκολα ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν του καὶ συχνά γίνεται ἐπιθετικός. Ἄλλες φορὲς πάλι γίνεται βάρος γιὰ τοὺς γύρω του… Κι ἄλλες φορὲς σκορπᾶ τὸν θάνατο… Ἔτσι… Διότι εἶναι παθιασμένος!
Σὲ κάθε περίπτωσιν αὐτὸ τὸ ὄν αὐτοκαταστρέφεται κι ἐὰν τοῦ ἐπιτραπῇ, καταστρέφει καὶ τοὺς γύρω του!
Καὶ φθάνω στὸ ζητούμενον.
Τί εἶναι αὐτό πού αἰσθανόμαστε γιά τήν Ἑλλάδα;
Πάθος ἤ Ἔρως;
Πάθος ἤ Ἔρως;
Ἐὰν εἶναι Ἔρως, κανένα θέμα. Θὰ τὰ καταφέρουμε!
Διότι στὸν Ἔρωτα δὲν γνωρίζεις τὴν ἐπομένη ἡμέρα. Μόνον αἰσθάνεσαι, ἀπολαμβάνεις, δίδεις καὶ μοιράζεσαι.
Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ ἀνακαλύπτεις καὶ περισσότερα, στραβὰ ἤ ἴσια, κι ἀποφασίζεις γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἐξακολουθήσῃς νὰ τὸν βιώνῃς, ἤ ὄχι….
Οὐδέποτε γνωρίζεις ἐκ τῶν προτέρων τὸ πῶς θὰ ἐξελιχθῇ! Μπαίνεις στὸ «ταξείδι», δίχως ἀποσκευές, καὶ πᾶς…. Κι ὅπου πάει…
Αὐτὸ ὅμως ὅταν εἶναι καθαρός, ἀμόλυντος, δίχως πάθη…. Σπανιότατον καὶ δυστυχῶς, εἶδος πρὸς ἐξαφάνισιν!
Διότι στὸν Ἔρωτα δὲν γνωρίζεις τὴν ἐπομένη ἡμέρα. Μόνον αἰσθάνεσαι, ἀπολαμβάνεις, δίδεις καὶ μοιράζεσαι.
Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ ἀνακαλύπτεις καὶ περισσότερα, στραβὰ ἤ ἴσια, κι ἀποφασίζεις γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἐξακολουθήσῃς νὰ τὸν βιώνῃς, ἤ ὄχι….
Οὐδέποτε γνωρίζεις ἐκ τῶν προτέρων τὸ πῶς θὰ ἐξελιχθῇ! Μπαίνεις στὸ «ταξείδι», δίχως ἀποσκευές, καὶ πᾶς…. Κι ὅπου πάει…
Αὐτὸ ὅμως ὅταν εἶναι καθαρός, ἀμόλυντος, δίχως πάθη…. Σπανιότατον καὶ δυστυχῶς, εἶδος πρὸς ἐξαφάνισιν!
Ἐάν ὅμως εἶναι πάθος; Τότε μήπως θά πρέπῃ νά σταματήσουμε ἐδῶ;
Νά μήν συνεχίσουμε;
Διότι ἐὰν εἶναι πάθος, ἐὰν ἔχουμε ἀγκαλιάσει κάτι ποὺ ἔχουμε δημιουργήσει μέσα στὸ μυαλό μας, καὶ συνήθως δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, τότε μήπως πρέπει νά ἀναθεωρήσουμε στάσιν, θέσιν καί πλεύσιν;
Νά μήν συνεχίσουμε;
Διότι ἐὰν εἶναι πάθος, ἐὰν ἔχουμε ἀγκαλιάσει κάτι ποὺ ἔχουμε δημιουργήσει μέσα στὸ μυαλό μας, καὶ συνήθως δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, τότε μήπως πρέπει νά ἀναθεωρήσουμε στάσιν, θέσιν καί πλεύσιν;
Ἀντιλαμβάνομαι πὼς σὰν ἔννοιες εἶναι κάπως …περιπεπλεγμένες.
Ἄλλως τέ, μέσα ἀπὸ τοὺς τόσους αἰῶνες σκλαβιᾶς, εἶναι ἀπολύτως σίγουρο πὼς ὅλοι μας κάπου πάσχουμε.
Θὰ ἦταν παράλογον νὰ ἀξιώνουμε ἀπὸ τοὺς γύρω μας κάτι ποὺ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἔως τώρα ἐπιτύχει.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ εἶναι τὸ ἐὰν θέλουμε…
Θέλουμε νά μετατρέψουμε τά πάθη μας σέ Ἔρωτα;
Ἀξίζει νά τό κάνουμε;
Κι ἐάν ναί, τότε γιατί ὄχι ἀπό ΤΩΡΑ;
Ἄλλως τέ, μέσα ἀπὸ τοὺς τόσους αἰῶνες σκλαβιᾶς, εἶναι ἀπολύτως σίγουρο πὼς ὅλοι μας κάπου πάσχουμε.
Θὰ ἦταν παράλογον νὰ ἀξιώνουμε ἀπὸ τοὺς γύρω μας κάτι ποὺ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἔως τώρα ἐπιτύχει.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ εἶναι τὸ ἐὰν θέλουμε…
Θέλουμε νά μετατρέψουμε τά πάθη μας σέ Ἔρωτα;
Ἀξίζει νά τό κάνουμε;
Κι ἐάν ναί, τότε γιατί ὄχι ἀπό ΤΩΡΑ;
Υ.Γ. Βαδίζω ἀν
