Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα «αγόρι» με μεγάλα αυτιά. Λευκές τρίχες βόσκαν σκόρπιες στο κεφάλι του, προσεκτικά ψαλιδισμένο μουστάκι κρεμόταν κάτω από τη στρογγυλή του μύτη, ελάχιστα επάνω απ τα μεγάλα στραβά του δόντια.
Θλιβερή φάτσα είχε ο Γιώργος, τόσο που για να δώσει λίγη ομορφιά στην μούρη του ο,τι είχε να πει το έλεγε με φόντο το Καστελόριζο!
Μιλούσε με ακαταλαβίστικα ελληνικά γεγονός που δεν τον εμπόδιζε να συνεννοείται με φίλους στις πλαγιές του Ερυμάνθου στο ορεινό Καλέντζι και συμφοιτητές στα έδρανα της
βουλής.
βουλής.
Αρχηγό της φυλής τον επέλεξαν για ένα φεγγάρι τσούρμο καλόπιστων συμπολιτών του και αμέσως τους κήρυξε τον πόλεμο, σκορπώντας τον πανικό παντού! Απελπισμένοι οι πολίτες για την προδοσία , πηδούσαν από τα μπαλκόνια , κρεμιόνταν στο σύνταγμα, 3.000 αγαπημένα πρόσωπα χάθηκαν με τη μια..γενοκτονία, χωρίς να πέσει ντουφέκια!
Έφυγε από τη χώρα μετά την ανείπωτη αυτή καταστροφή .Ο μακελάρης ήταν μοναδικός!!
Ψαγμένοι ψυχολόγοι , επιστήμονες κάθε ειδικότητας από όλη την Ευρώπη και την Αμερική τον καλούσαν (επί αμοιβής) προκειμένου να αναλύσουν την τρελή επικίνδυνη σκέψη του, να αποτρέψουν ήθελαν οτιδήποτε παρόμοιο γεννηθεί στον τόπο τους, έγινε και μάθημα στο Χάρβαρντ …!
Χαραγμένο το όνομα του θα ζει για πάντα στα μνήματα, δίπλα στα ονόματα των φρικτά αυτοχειρων συμπολιτών «ηθικός αυτουργός, Γιώργος και Σια…»
