Γράφει ο Μακεδών
Έχω τη γνώμη ότι θα καταστεί ανεπιτυχής η προσπάθεια των κομμάτων, να εμφανισθεί το καθένα ότι «νίκησε» κατατροπώντας τον αντίπαλο. Και τούτο επειδή η γενική αίσθηση είναι πως δευτερεύον στοιχείο για τους πολιτικούς αποτελεί η βελτίωση της άσχημης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα -σε όλους τους τομείς-, ενώ το πρωτεύον για τον καθένα, είναι πως θα σωθεί ο ίδιος.
Κι εδώ φαίνεται η ανοησία -που επαναλαμβάνεται σε κάθε ευκαιρία ως… σοφία- ότι δήθεν οι Έλληνες προ του κινδύνου ενώνονται. Τι άλλο παρά «κίνδυνο» για την ύπαρξή μας ως οργανωμένη κοινωνία αποτελεί η σημερινή κρίση, για να αποφασίσουμε να ενωθούμε και να την αντιμετωπίσουμε από κοινού; Η ένωση, δυστυχώς, επέρχεται μόνον όταν υπάρχει εθνική ηγεσία. Και σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες, απουσιάζει. Ή μάλλον, συμβαίνει το αντίστροφο. Επειδή απουσιάζει η εθνική ηγεσία, διερχόμαστε δύσκολες ώρες.
Τι συνέβη κατά την ψηφοφορία για τα όσα συνέβησαν περί την λίστα Λαγκάρντ; Παρά τη συμφωνία που υπήρξε το μεσημέρι για τέσσερις κάλπες και ένα ψηφοδέλτιο ανά πρόσωπο, λίγο πριν από την έναρξη της διαδικασίας για την ψηφοφορία επί της σύστασης προανακριτικής, εμφανίστηκε νέα εμπλοκή. Υπήρξε αίτημα για εκτύπωση νέων ψηφοδελτίων από τους μεν -αλλιώς «η διαδικασία οδηγείται σε φιάσκο», ενώ οι δε τόνιζαν ότι τα ψηφοδέλτια είναι βάσει του κανονισμού της Βουλής.
Πέρα από το ποιος έχει δίκαιο ή όχι, ρωτά ο κάθε πολίτης, πώς συμβαίνει να συμφωνούν το μεσημέρι και να διαφωνούν μετά από λίγες ώρες; Και ευτυχώς που διεκόπη η διαδικασία, γιατί η εικόνα που παρουσίαζε το Κοινοβούλιο ήταν κυριολεκτικά αστεία (όπως έγραψε η Voria.gr), προκειμένου να υπάρξει νέα διαβούλευση μεταξύ των εκπροσώπων των κομμάτων.
Μετά από επτά ώρες καθυστέρηση, η ψηφοφορία, που τελικά, μετά κόπων και βασάνων, ολοκληρώθηκε τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Αυτό άραγε σημαίνει, ότι τώρα θα αναλάβει η Επιτροπή που θα ορισθεί, και οι εκπρόσωποί μας θα ρίξουν το βάρος τους στην αντιμετώπιση των κρίσιμων ζητημάτων; Αποκλείεται. Αφορμές για ομιλίες «μπαλκονιών» πάντα υπάρχουν. Κι αν δεν υπάρχουν, δημιουργούνται.
Δεν μπορεί να υπάρξει θετική έκβαση, προκειμένου να περιορισθούν τα δεινά μας, αφού δεν υπάρχει η βούληση από πλευράς των πολιτικών για κάτι τέτοιο. Είναι ολοφάνερη η προσπάθεια του καθενός να ενεργήσει έτσι ώστε να αποκτήσει πολιτικά οφέλη. Επί τρία χρόνια σχεδόν, ελάχιστες ήσαν οι θετικές ενέργειες. Αναλωθήκαμε σε ατέρμονες διαδικαστικές συζητήσεις, σε αλληλοκατηγορίες, σε υπαναχωρήσεις και σε πλείστα όσα, που μόνο αισιοδοξία δεν μας γεμίζουν.
Θα σταθώ σε δύο σημεία μόνο, που δείχνουν πως και οι βουλευτές του κάθε κόμματος, δεν συμφωνούν με τις αποφάσεις των ηγεσιών τους (πώς θα συμφωνήσουμε εμείς;). Το πρώτο είναι, πως ο κ. Βενιζέλος έλαβε λιγότερες καταδικαστικές ψήφους από το σύνολο των αντιπολιτευομένων βουλευτών.
Και το δεύτερο είναι η διαφοροποίηση του Κ. Καραμανλή έναντι της απόφασης του κ. Α. Σαμαρά, να ρίξουν οι βουλευτές της Ν.Δ. ψηφοδέλτιο μόνον στην πρώτη κάλπη που αφορούσε τον κ. Παπακωνσταντίνου. Μάλιστα, το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, ο κ. Χ. Λαζαρίδης, ψηφίζοντας δεύτερος στη σειρά (ως βουλευτής Επικρατείας) έριξε επιδεικτικά (λίγο θεατρικά, θα έλεγα) το ψηφοδέλτιό του στην κάλπη του κ. Παπακωνσταντίνου, ώστε να δουν οι βουλευτές της Ν.Δ. και να πράξουν ανάλογα. Το ίδιο έπραξε και ο κ. Σαμαράς.
Αντίθετα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Kαραμανλής αρνήθηκε να ακολουθήσει το παράδειγμα του κ. Α. Σαμαρά και ψήφισε και στις τέσσερις έδρες, δείχνοντας ότι "έχει ιδία άποψη" για την τριάδα που "αθώωσε" ο Α. Σαμαράς. Τον ακολούθησαν 88 βουλευτές, σε αντίθεση με την γραμμή του κ. Α. Σαμαρά, στην οποία υπάκουσαν 32. Η Συγγρού καλείται να βγάλει τα συμπεράσματά της.
Νικητές δεν είναι αυτοί που με στόμφο το τονίζουν. Νικητής είναι ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος βγαίνει αλώβητος και μάλιστα με την άγνοια του κινδύνο που τον διακρίνει (επειδή δεν αντιλαμβάνεται ή επειδή ισχυρές πλάτες;), είναι και τιμητής.
Πηγή: Βόρεια
