Γράφει ο Αιας
Επίδειξη πυγμής από το Σαμαρά, υπό τον φόβο της χιονοστιβάδας των αντιδράσεων, αλλά και σαφές μήνυμα προς την κοινωνία να σκύψει το κεφάλι και να υπομείνει τα σκληρά μνημονιακά μέτρα.
Σαμαρικότερος του Σαμαρά, ο Βενιζέλος, ολοκληρώνει τη συντηρητική-αντιδραστική μετάλλαξη
του ΠΑΣΟΚ. Πλην της επικρότησης της επαχθούς απόφασης της επίταξης επιχειρεί να πυροδοτήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, να φέρει σε αντιπαράθεση τους απεργούς με το επιβατικό κοινό.
του ΠΑΣΟΚ. Πλην της επικρότησης της επαχθούς απόφασης της επίταξης επιχειρεί να πυροδοτήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, να φέρει σε αντιπαράθεση τους απεργούς με το επιβατικό κοινό.
«Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» ο Κουβέλης, …διαφωνεί με την πολιτική επιστράτευση, αλλά συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση, τροφοδοτώντας την πολιτική ξετσιπωσιά.
Γνωρίζουν οι συγκυβερνώντες ότι, χωρίς κοινωνική συναίνεση την εξουσία τους, για τον οικονομικό εξανδραποδισμό όλων των εργαζόμενων στρωμάτων του ελληνικού πληθυσμού, μπορούν να επιβάλλουν μόνο με διατάγματα, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και επιστρατεύσεις. Τρέμουν το ντόμινο των διεκδικήσεων. Μήπως η αυταρχικότητα και αδιαλλαξία τους ξυπνήσει τα αλληλέγγυα αισθήματα των εργαζομένων. Αλλωστε, μέσα σε μια απεργία υποκρύπτονται πολλά απρόσμενα. Κυρίως η θρυαλλίδα που ουδείς γνωρίζει πότε θα σπάσει!…
«Η πολιτική της όξυνσης, που επέλεξε η κυβέρνηση, αντί του διαλόγου και της επίλυσης των εργασιακών – θεσμικών προβλημάτων των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, αποτελεί απειλή για την συνοχή του κοινωνικού ιστού και οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς», επισημαίνει η Λούκα Κατσέλη.
Υ.Γ. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη μόνο ως καρικατούρα μπορεί να αποτυπωθεί και όχι ως κυβέρνηση με πυγμή. Αν διέθετε πυγμή, αυτή θα έπρεπε κατ αρχάς να είχαν αισθανθεί οι τοκογλύφοι δανειστές
