Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ
Πιο κοντά στον μηχανισμό βοήθειας Ε.Ε. - ΔΝΤ ήρθε η Ελλάδα μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας, ανοίγοντας έτσι την «κερκόπορτα» για την είσοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ευρωζώνη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η κυβέρνηση με τις διαρροές για την αμφισβήτηση του μηχανισμού το μόνο που κατάφερε στην ουσία ήταν το αναμενόμενο. Δηλαδή να δημιουργηθεί μια χιονοστιβάδα γεγονότων που καθιστούν σχεδόν αναπόφευκτη τη χρήση του. Είναι ενδεικτικό ότι μετά τη συμφωνία της 25ης Μαρτίου το κόστος δανεισμού για το Δημόσιο είχε υποχωρήσει στο 6,2%, ενώ το «ξόρκι» του μηχανισμού από την κυβέρνηση το εκτόξευσε στο 7,5%.
Το τέλος της διαδρομής, που ξεκίνησε από την περασμένη Τρίτη 6 Απριλίου, πιθανότατα καταλήγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μια που αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συμφωνίας των Ευρωπαίων ηγετών. Τα ερωτήματα που έχουν προκύψει στη διαδρομή αυτή, για όσους την έχουν παρακολουθήσει στενά, είναι πολυδιάστατα. Και τούτο γιατί από την έκβαση που θα έχει η «ελληνική τραγωδία», όπως την αποκαλούν τα ξένα μέσα ενημέρωσης, θα κριθεί εν πολλοίς η συνοχή της ευρωζώνης.
Τα γεωστρατηγικά υπέρτερα των κερδών
Κατά συνέπεια, τα «στοιχήματα» που παίζονται σε Ευρώπη και ΗΠΑ δεν συνδέονται απλώς με οικονομικά οφέλη που αποκομίζουν όλο αυτό το διάστημα κάποια τεράστια επενδυτικά κεφάλαια που ποντάρουν στην πτώση του ευρώ και την άνοδο του δολαρίου ή στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Τα συμφέροντα είναι πρωτίστως «γεωστρατηγικά» και απορρέουν από την ενεργό συμμετοχή που θα αποκτήσουν οι ΗΠΑ μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην «καρδιά» της Ευρώπης, την ευρωζώνη. Η σθεναρή «αντίσταση», την οποία κρατάει προς το παρόν μόνος ο πρόεδρος του ΕΚΤ Ζ. Κλ. Τρισέ, στην ενεργοποίηση του μηχανισμού, άρα στην ενεργό εμπλοκή του ΔΝΤ στην ευρωζώνη, δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά σε λόγους γοήτρου.
* Η επίκληση ενός νέου μηχανισμού στήριξης χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ από κυβερνητικούς κύκλους («Ε», 2/4) αποτελεί τελικά ένα «επικοινωνιακό σφάλμα», το οποίο κλιμακώθηκε με τα γνωστά αποτελέσματα ή αντανακλά πραγματικά τη βούληση της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τον μηχανισμό. Η στάση της, όπως γίνεται πλέον αντιληπτό από τις δηλώσεις Πεταλωτή και Παπακωνσταντίνου, έχει μεταστραφεί απ' αυτή που είχε διατυπωθεί μετά την επίτευξη της συμφωνίας. Ετσι, από το ότι «Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει χρήση του μηχανισμού» αφού απλώς επεδίωκε να «υπάρχει ένα όπλο επάνω στο τραπέζι», διολισθήσαμε υπό την πίεση της προηγούμενης εβδομάδας στο «προς το παρόν».
* Ερωτήματα προκαλεί επίσης και η μεγάλη καθυστέρηση με την οποία το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε σε επίσημη διάψευση του επίμαχου δημοσιεύματος του «Market News». Την περασμένη Τρίτη, παρ' όλο που ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου είχε γίνει δέκτης αλλεπάλληλων αιτημάτων να προχωρήσει σε επίσημη διάψευση, το έπραξε το απόγευμα, μολονότι που η αγορά βρισκόταν στα πρόθυρα κατάρρευσης υπό το κράτος πανικού.
* Εκτός όμως από τα παραπάνω, τα οποία θα μπορούσαν να αποδοθούν σε λανθασμένους χειρισμούς (όπως για παράδειγμα ήταν και ο ατυχής χαρακτηρισμός περί «Τιτανικού»), ερωτήματα εγείρονται για τον ρόλο που έχει διαδραματίσει το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου σε ανύποπτο χρόνο είχε αναφερθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φροντίζοντας ωστόσο στη συνέχεια να περιορίσει τη συμμετοχή του σε τεχνικά θέματα. Επίσης, ερωτήματα προκαλούν και οι εκλεκτικές συγγένειες του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τον αμερικανικό παράγοντα.
Κυρίως δε όταν πρόκειται για άτομα που φαίρονται να διοργανώνουν δείπνα κερδοσκόπων. Οπως για παράδειγμα ο Στ. Ζαββός, στο σπίτι του οποίου (σύμφωνα με δημοσίευμα της «Παρασκευής +13» την 1η Ιανουαρίου) ο πρωθυπουργός έκανε ρεβεγιόν το βράδυ των Χριστουγέννων. Ο ίδιος ο επιχειρηματίας, ο οποίος είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Zeus Capital που δραστηριοποιείται στα Βαλκάνια και πρόεδρος του Harvard Business School Club στην Ελλάδα, εμφανίζεται, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Wall Street» της 27ης Φεβρουαρίου 2010, να διοργανώνει δείπνο κερδοσκόπων στην «καρδιά» του Μανχάταν.
Σε αυτό μετείχαν μεταξύ άλλων ο Τζ. Σόρος (ο οποίος είναι και κουμπάρος του) αλλά και ο περίφημος διαχειριστής επενδύσεων Τζ. Πόλσον, ο οποίος έχει ποντάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
