Από τον Στέλιο Κούλογλου
Η χθεσινή εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού σε ύψη που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο, προδιαγράφουν μια παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης και της πολιτικής που ακολούθησε μέχρι σήμερα, της Ευρωπαικής Ενωσης αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης.
Τις προηγούμενες εβδομάδες σύσσωμη η κυβερνητική μηχανή δούλεψε για να αποσπάσει την υποστήριξη της ΕΕ προς την Ελλάδα, αυτό το περίφημο πιστόλι που θα βρισκόταν πάνω στο τραπέζι, έστω κι αν δεν χρησιμοποιείτο ποτέ. Αποδεικνύεται τελικώς ότι παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες, το όπλο ήταν άσφαιρο-καλύτερα δεν υπήρξε ποτέ: οι περίφημες αγορές αγνόησαν επιδεικτικά την τελική απόφαση της Συνόδου Κορυφής ήδη από την πρώτη μέρα, γεγονός που αποτελεί κόλαφο για την μια Ευρώπη που μόλις δέκα χρόνια πριν φιλοδοξούσε να αποτελέσει την νέα οικονομική και πολιτική δύναμη του πλανήτη.
Για την Ελλάδα που καλείται πλέον να δανειστεί με τοκογλυφικά επιτόκια , το αξιέξοδο είναι πλήρες. Κάθε νέο δάνειο που μοιάζει απαραίτητο για να πληρωθούν οι τρέχουσες ανάγκες, υποθηκεύει ακόμη περισσότερο την χώρα και τους ανθρώπους της. Οι λύσεις που διαφαίνονται είναι μετρημένες στα δάχτυλα: είτε η Αθήνα θα ξεκινήσει διαδικασίες ενεργοποίησης του έκτακτου μηχανισμού βοήθειας, που αποφασίστηκε πρόσφατα στις Βρυξέλλες. Αλλά ακόμη και αν ο πολύ ασαφής μηχανισμός τελικά λειτουργήσει, η ενεργοποίηση του ισοδυναμεί ουσιαστικά με ομολογία ανικανότητας και χρωκοπίας , που μεσοπρόθεσμα θα φέρει την Ελλάδα σε ακόμη πιο δυσχερή θέση. Η, δεύτερο σενάριο, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προσφύγει για φθηνότερο δάνειο κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το πολιτικό κόστος θα ήταν μεγάλο για την κυβέρνηση και, το σημαντικότερο, οι χώρες που έμπλεξαν τα προηγούμενα χρόνια με το ΔΝΤ το έχουν πληρώσει πολύ ακριβά.
Για την απόδραση από τον φαύλο κύκλο υπερχρέωση-νέος δανεισμός για την ικανοποίηση των χρεών-περισσότερη υπερχρέωση, η στάση πληρωμής του εξωτερικού χρέους διαμορφώνεται σταδιακά ως η μοναδική λύση. Η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της και για να βοηθηθεί για αυτό έχει ένα πολύ ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της σε ευρωπαικό επίπεδο: αν απειλήσει ότι θα πτωχεύσει ή και πτωχεύσει πραγματικά,όλοκληρη η ΕΕ κινδυνεύει να διαλυθεί. Αν η ΕΕ αρνηθεί να βοηθήσει, με πραγματικά όπλα και όχι με νεροπίστολα, η κυβέρνηση πρέπει μόνη της να καλέσει τους δανειστές της χώρας για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και θα είναι υποχρεωμένη να αποχωρήσει -προσωρινά τουλάχιστον-από την ζώνη του ευρώ, ώστε να μπορέσει να διαμορφώσει κάποιους όρους ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης για την καρκινοβατούσα οικονομία της.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια τέτοια κίνηση εμπεριέχει μεγάλους κινδύνους, από την κατάρρευση της ευρωζώνης μέχρι ένα πολιτικό και οικονομικό χάος, ανάλογο με της Αργεντινής εννέα χρόνια πριν. Αλλά για την κατάρρευση της ευρωζώνης ευθύνεται ο γερμανικός εγωισμός και οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί της Μέρκελ πολύ περισσότερο από την Ελλάδα. Οσο για τον κίνδυνο πολιτικού και οικονομικού χάους αυτός ήδη διαφαίνεται στον ορίζοντα , ως μοιραία εξέλιξη. Τουλάχιστον στην περίπτωση της στάσης πληρωμής θα αποτελεί μια από τις πιθανότητες ενός σενάριου το οποίο η χώρα θα έχει συνειδητά επιλέξει και του οποίου ίσως τελικώς καταφέρει να ελέγξει τις σοβαρές συνέπειες.
kourdistoportokali.gr
