Φράσεις που έπαψαν να ακούγονται πλέον στις συζητήσεις μας... Μέχρι πριν τρία χρόνια, τις χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά.
Σήμερα έχουν εξαφανιστεί από την καθημερινότητά μας.
-Γέμισα την... δεξαμενή πετρέλαιο για όλο τον χειμώνα.
-Που να βρεις τέτοια ώρα ταξί.
-Με πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο σπιτιού.
-Φούλαρα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου.
-Σήμερα ο προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.
-Ήμουνα για ψώνια στα μαγαζιά. -Σήμερα στην δουλειά μας έδωσαν το ετήσιο μπόνους.
-Μου ήρθε το εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή!
-Βρήκα δουλειά!
-Το ΜΕΓΚΑ είναι το πιο έγκυρο κανάλι!
-Προτιμήσαμε να πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.
-Άνοιξα λογαριασμό καταθέσεων, στην τράπεζα.
-Ευτυχώς στην Αθήνα δεν έχουμε άστεγους, όπως έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
-Άσε, κερνάω εγώ σήμερα.
-Αν κόψεις λεφτά από τον Έλληνα θα ξεσηκωθεί.
-Κανείς δεν θα το τολμήσει να του περικόψει μισθό και επιδόματα, γιατί θα γίνει χαμός.
-Είναι ατίθασος ο Έλληνας. Και υπερήφανος.
-Έγραψα το παιδί στο ιδιωτικό σχολείο, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το χορό.
-Έχω πάντα φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρείς χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση ανάγκη.
-Καλές δουλειές! (σε εγκαίνια μαγαζιού).
-Πάω κάθε μέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο. (δύο στα δύο) Τι να το κάνω το ποδήλατο;
-Μα δεν βλέπεις ότι το γάλα έχει λήξει. Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.
-Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου; (σε ανυποψίαστα παιδάκια)
-Σου έχω αφήσει λεφτά για να για να πληρώσεις το ΤΕΒΕ.
-Πετάξου ως το φαρμακείο για να πάρεις το φάρμακο που πρέπει.
-Με καλύπτει η συλλογική σύμβαση εργασίας.
-Θα λείψουμε για τριήμερο.
- Ήμουνα σε συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη. Ήταν πολλοί επώνυμοι εκεί. Είδαμε και τον Μανώλη Καψή.
-Χαθήκαμε τι έγινε;
-Έχω πολύ δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.
-Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση.
-Τι να πουν και οι Ισπανοί με 20% ανεργία;
-Βρήκε και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον νιόπαντρο ανιψιό)
-Σε δύο χρόνια βγαίνω στην σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου)
-Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. (Η ειρωνεία εδώ και για την πολλή δουλειά αλλά και για τον αφέντη)
Και... Είστε τυχεροί παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή...
* Mοντάζ "Το Γρέκι"
