Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣ
Εμείς που γεννηθήκαμε μετά το 1950, μεγαλώσαμε πιτσιρικάδες μέσα στην φτώχεια, χωρίς φραπέδες, κινητά, ιντερνέτ και σία. Φτώχεια υπήρχε σε όλες τις πόλεις , η μάνα μας έπλενε σε σκάφη, το μαγείρεμα γινότανε σε γκαζιέρα, το μπάνιο γινότανε στο πλυσταριό, μια φόρα την βδομάδα κινηματογράφο, από νωρίς να δούμε και τα επίκαιρα, ζεστασιά από ξυλόσομπες, τώρα τις θυμηθήκαμε ξανά, τα εμβόλια γινόντουσαν στα πολυϊατρεία, σήμερα τα παιδιά δεν
εμβολιάζονται, τα πολυϊατρεία κλείνουν, συσσίτια στα σχολεία με κονσέρβες, φρούτων ή ένα κομμάτι κίτρινο τυρί, αλλά πάνω από όλα υπήρχε ένα πιάτο φαΐ , αυτό που αρχίζει και λείπει σήμερα στην χώρα του ευρώ, αλλά και κάθε Κυριακή το τραπέζι είχε κρέας, άσχετα αν ήταν κατεψυγμένο, μοσχάρι , κύμας , αρνάκι Αργεντινής και φυσικά μέσα την βδομάδα δεν έλλειπαν τα φασόλια το σπανακόρυζο κ.λ.π. Αν όμως τολμούσες να διαμαρτυρηθείς τότε η μάνα έλεγε το κλασσικό . Δεν έζησε κατοχή διαφορετικά δεν θα μίλαγες. Και τι να πεις ; Τίποτα. Έτρωγες και έκανες και τον σταυρό σου που το είχες.
Σήμερα; Σήμερα γυρίζουμε πίσω, άλλα θα έλεγα ακόμη πιο πίσω. Ο κόσμος ψάχνει στα σκουπίδια για ένα πιάτο φαΐ. Τα μικρά παιδιά μένουν χωρίς εμβόλια, πάνε νηστικά στα σχολεία , η δυστυχία πλανάτε παντού. Η γκρίνια στα σπίτια είναι στην ημερήσια διάταξη αλλά ο καλοπληρωμένος υπ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ αναγγέλλει θριαμβευτικά, ότι θα δίνουμε ένα τόστ, φρούτο , γάλα να πολεμήσουμε τον υποσιτισμό! Ναι, τα λέει με υπερηφάνεια και δεν ντρέπεται καθόλου, που αυτοί γυρίζουν την χώρα σε συνθήκες φτώχειας, όχι του 1950, αλλά της κατοχής, πανηγυρίζουν διότι πολέμανε την πείνα.
Η Ελλάδα, του ισχυρού ευρώ , η Ελλάδα της ανάπτυξης, γυρίζει γοργά σε τραγικές καταστάσεις ,καταστάσεις που θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες. Ο Έλληνας ξενιτεύεται όπως τότε, διότι εδώ δεν έχει τύχη, διότι πλέον δεν ισχύει ούτε αυτό που είπε ο τραγικός ΓΑΠ. Κάθε σπίτι και ένας εργαζόμενος είναι ο στόχος μας! Αλλά είναι ελεύθερος και πληρώνετε από εσένα.
Εμείς όμως; Εμείς κάθε βράδυ βλέπουμε, τα στημένα κανάλια, να μας τρομοκρατούν και να μας λένε, ότι αν διαμαρτυρηθείς, δεν θα έχεις να φας, φάρμακα κ.λ.π. Η τηλεοπτική τρομοκρατία σε όλο το μεγαλείο. Από κοντά δε φέρνουν και τους διαφόρους βουλευτές , αυτοί και αν είναι βολεμένοι, να μας πουν ότι το δικό μας επίπεδο ζωής, όχι το δικό τους, πρέπει να πέσει και άλλο για να σωθούμε και να έλθει η ανάπτυξη.
Με 1500000 ανέργους, όλοι μαζί, διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν κυκλοφορεί το ΜΕΤΡΟ! Ναι και οι άνεργοι ενοχλούνται γι αυτό, αλλά να διαμαρτυρηθούν, γιατί είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι, καταφεύγουν στα συσσίτια, δεν κάνουν τίποτα, γιατί; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Γυρίζουμε σε κατοχικές εποχές γοργά . Η αδιαφορία τσακίζει κοκάλα. Αγοράζεις τις φυλλάδες, που σου δίνουν κουπόνια για Σ/Μ , βενζίνα , αλλά και συνταγές για φαγητό!
Η εγκληματικότητα στα ύψη , οι ληστείες σε έξαρση, αλλά εμείς βαθιά κομματικοποιημένοι, περιμένουμε αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το χάλι να μας σώσουν. Αλλά ρε φίλε . Άμα πας στο συνεργείο και πάρεις το αυτοκίνητο σου χωρίς φρένα, θα ξαναπάς; Φυσικά όχι, αλλά το κόμμα και ξερό ψωμί δεν το αλλάζεις.
Εμείς που γεννηθήκαμε μετά το 1950, ζήσαμε φτώχεια, αλλά είχαμε χαμόγελο, ελπίδα, ότι κάτι καλύτερο θα έλθει. Σήμερα εσύ τι περιμένεις; Έχεις χάσει το χαμόγελο, την έλπιδα, αλλά βλέπει ΜΠΑΜΠΗΔΕΣ , ΤΡΕΜΕΣ, ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ, ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΥΣ, ΛΟΜΒΕΡΔΟΥΣ,ΨΑΡΙΑΝΟΥΣ , να σε βρίζουν άλλα διαμαρτύρεσαι για τον απεργό και όχι για αυτόν που τον έβγαλε στο δρόμο.
Αν συνεχίσεις να είσαι προκλητικά αδιάφορος, ετοιμάσου για κατοχή την οποία φέρνει ξανά η όχι η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ αλλά η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ, με σύμμαχο εσένα , άθελα σου φυσικά, διότι ακόμη και τώρα ελπίζεις ότι ο χρεοκοπημένος πολιτικός θα σε σώσει.
εμβολιάζονται, τα πολυϊατρεία κλείνουν, συσσίτια στα σχολεία με κονσέρβες, φρούτων ή ένα κομμάτι κίτρινο τυρί, αλλά πάνω από όλα υπήρχε ένα πιάτο φαΐ , αυτό που αρχίζει και λείπει σήμερα στην χώρα του ευρώ, αλλά και κάθε Κυριακή το τραπέζι είχε κρέας, άσχετα αν ήταν κατεψυγμένο, μοσχάρι , κύμας , αρνάκι Αργεντινής και φυσικά μέσα την βδομάδα δεν έλλειπαν τα φασόλια το σπανακόρυζο κ.λ.π. Αν όμως τολμούσες να διαμαρτυρηθείς τότε η μάνα έλεγε το κλασσικό . Δεν έζησε κατοχή διαφορετικά δεν θα μίλαγες. Και τι να πεις ; Τίποτα. Έτρωγες και έκανες και τον σταυρό σου που το είχες.
Σήμερα; Σήμερα γυρίζουμε πίσω, άλλα θα έλεγα ακόμη πιο πίσω. Ο κόσμος ψάχνει στα σκουπίδια για ένα πιάτο φαΐ. Τα μικρά παιδιά μένουν χωρίς εμβόλια, πάνε νηστικά στα σχολεία , η δυστυχία πλανάτε παντού. Η γκρίνια στα σπίτια είναι στην ημερήσια διάταξη αλλά ο καλοπληρωμένος υπ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ αναγγέλλει θριαμβευτικά, ότι θα δίνουμε ένα τόστ, φρούτο , γάλα να πολεμήσουμε τον υποσιτισμό! Ναι, τα λέει με υπερηφάνεια και δεν ντρέπεται καθόλου, που αυτοί γυρίζουν την χώρα σε συνθήκες φτώχειας, όχι του 1950, αλλά της κατοχής, πανηγυρίζουν διότι πολέμανε την πείνα.
Η Ελλάδα, του ισχυρού ευρώ , η Ελλάδα της ανάπτυξης, γυρίζει γοργά σε τραγικές καταστάσεις ,καταστάσεις που θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες. Ο Έλληνας ξενιτεύεται όπως τότε, διότι εδώ δεν έχει τύχη, διότι πλέον δεν ισχύει ούτε αυτό που είπε ο τραγικός ΓΑΠ. Κάθε σπίτι και ένας εργαζόμενος είναι ο στόχος μας! Αλλά είναι ελεύθερος και πληρώνετε από εσένα.
Εμείς όμως; Εμείς κάθε βράδυ βλέπουμε, τα στημένα κανάλια, να μας τρομοκρατούν και να μας λένε, ότι αν διαμαρτυρηθείς, δεν θα έχεις να φας, φάρμακα κ.λ.π. Η τηλεοπτική τρομοκρατία σε όλο το μεγαλείο. Από κοντά δε φέρνουν και τους διαφόρους βουλευτές , αυτοί και αν είναι βολεμένοι, να μας πουν ότι το δικό μας επίπεδο ζωής, όχι το δικό τους, πρέπει να πέσει και άλλο για να σωθούμε και να έλθει η ανάπτυξη.
Με 1500000 ανέργους, όλοι μαζί, διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν κυκλοφορεί το ΜΕΤΡΟ! Ναι και οι άνεργοι ενοχλούνται γι αυτό, αλλά να διαμαρτυρηθούν, γιατί είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι, καταφεύγουν στα συσσίτια, δεν κάνουν τίποτα, γιατί; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Γυρίζουμε σε κατοχικές εποχές γοργά . Η αδιαφορία τσακίζει κοκάλα. Αγοράζεις τις φυλλάδες, που σου δίνουν κουπόνια για Σ/Μ , βενζίνα , αλλά και συνταγές για φαγητό!
Η εγκληματικότητα στα ύψη , οι ληστείες σε έξαρση, αλλά εμείς βαθιά κομματικοποιημένοι, περιμένουμε αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το χάλι να μας σώσουν. Αλλά ρε φίλε . Άμα πας στο συνεργείο και πάρεις το αυτοκίνητο σου χωρίς φρένα, θα ξαναπάς; Φυσικά όχι, αλλά το κόμμα και ξερό ψωμί δεν το αλλάζεις.
Εμείς που γεννηθήκαμε μετά το 1950, ζήσαμε φτώχεια, αλλά είχαμε χαμόγελο, ελπίδα, ότι κάτι καλύτερο θα έλθει. Σήμερα εσύ τι περιμένεις; Έχεις χάσει το χαμόγελο, την έλπιδα, αλλά βλέπει ΜΠΑΜΠΗΔΕΣ , ΤΡΕΜΕΣ, ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ, ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΥΣ, ΛΟΜΒΕΡΔΟΥΣ,ΨΑΡΙΑΝΟΥΣ , να σε βρίζουν άλλα διαμαρτύρεσαι για τον απεργό και όχι για αυτόν που τον έβγαλε στο δρόμο.
Αν συνεχίσεις να είσαι προκλητικά αδιάφορος, ετοιμάσου για κατοχή την οποία φέρνει ξανά η όχι η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ αλλά η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ, με σύμμαχο εσένα , άθελα σου φυσικά, διότι ακόμη και τώρα ελπίζεις ότι ο χρεοκοπημένος πολιτικός θα σε σώσει.
Υ.Γ. Θα το ξαναπώ. Όσο πλακωνόμαστε μεταξύ μας, τόσο οι ΣΤΟΥΡΝΑΡΗΔΕΣ θα χειρότεροι, τυρανικοί.
