Βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο του νομισματικού πολέμου!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Βασίλης Τσεκούρας
Στενεύουν τα περιθώρια για την Άγκελα Μέρκελ και τους χειρισμούς της στο μέτωπο της κρίσης. Οι πιέσεις γίνονται ολοένα και εντονότερες, ενώ βλέπει την κυριαρχία της στο εξωτερικό να χάνεται, ενόψει και των γερμανικών εκλογών.
Ας πάρουμε τα πράγματα από το τέλος! Σήμερα η γερμανίδα καγκελάριος πήρε τηλέφωνο τον Ιάπωνα πρωθυπουργό, έναν φιλελεύθερο πολιτικό από τον οποίο πολλοί περίμεναν μια διαφορετική διαχείριση της οικονομίας. Αντιθέτως όμως, αποφάσισε να κάνει την πλέον επιθετική οικονομική πολιτική, δίνοντας το «ελεύθερο» στην Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας να προκρίνει μια πιο χαλαρή νομισματική πολιτική. Πως μεταφράζεται αυτό; Να έχει σχεδόν τις εξουσίες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και πλέον όλων των υπόλοιπων σημαντικών κεντρικών τραπεζών της υφηλίου. Υπάρχει όμως ακόμα μια εξαίρεση! Η ΕΚΤ η οποία αρκείται στο να ελέγχει την ισοτιμία του ευρώ.
Η Μέρκελ γνωρίζει καλά ότι σε λίγο καιρό οι πιέσεις για να αλλάξει το καταστατικό της ΕΚΤ θα είναι ακόμα πιο αφόρητες και δεν αρκούνται σε δηλώσεις αξιωματούχων όπως πχ της Κριστίν Λαγκάρντ ότι η τα μέτρα λιτότητας έφεραν μεγαλύτερη ύφεση από αυτή που υπολογίζαμε. Η καγκελάριος αναφέρθηκε προβληματισμένη στο θέμα της Κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας στην ομιλία της στο Νταβός, χωρίς ωστόσο να δώσει κάποια πληροφορία για τις μετέπειτα κινήσεις της.
Πλέον, δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι ο νομισματικός πόλεμος τώρα ξεκινά. Το ευρώ έναντι του δολαρίου βρίσκεται πάνω από το 1,34 με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ακόμα και για 1,40 τους επόμενους μήνες. Μετάφραση: Όσο πιο πάνω το ευρώ, τόσο λιγότερη ανταγωνιστική θα είναι και η ευρωπαϊκή οικονομία. Αν συνδυαστεί και με τις πρόσφατες εκτιμήσεις του ΔΝΤ που έκαναν λόγο για ύφεση το 2013 στην Ευρωζώνη 0,2% έναντι προηγούμενης εκτίμησης για οριακή ανάκαμψη 0,2%, θα καταλάβει κανείς τι μπορεί να σημαίνει μια περαιτέρω άνοδος του ευρώ. Επίσης, δεν είναι τυχαία η σημερινή δήλωση Μόντι, ότι δηλαδή είναι υπερβολικοί όσοι μιλούν για νομισματικό πόλεμο, επιχειρώντας να ρίξει τους τόνους, αλλά παράλληλα να δώσει και το στίγμα για το τί διακυβεύεται.
Δείτε επίσης και κάτι πιο «τεχνικό» που δείχνει την αλλαγή του κλίματος και του ευρώ έναντι του γεν: Το Σεπτέμβριο του 2011 η ισοτιμία ήταν 1 προς 103,20 και χθες 1 ευρώ προς 119,30 γεν . Και εδώ το ευρώ δυναμώνει χάνοντας και σε αυτή την ισοτιμία την ανταγωνιστικότητά του, εν μέσω ύφεσης.
Φυσικά, το σημείο – κλειδί για τις εξελίξεις στο μέτωπο των κεντρικών τραπεζών το έπαιξε η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας, όταν τον Οκτώβριο του 2011 «κλείδωσε» την ισοτιμία ευρώ – ελβετικού φράγκου στο 1,20.
Αργά ή γρήγορα, όπως όλα δείχνουν, η ΕΚΤ θα δεχθεί να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της. Μην περιμένει κανείς να γίνει πριν τις γερμανικές εκλογές. Αλλά όταν μιλούμε για νομισματικό πόλεμο, μην νομίσει κανείς ότι θα δει ή θα καταλάβει πολλά περισσότερα. Μόνο και μόνο η πιέσεις λόγω του ισχυρού ευρώ θα είναι ικανές να ανατρέψουν ολόκληρους προϋπολογισμούς. Ακόμα και της Γερμανίας.
Γράφει ο Δημοσιογράφος Βασίλης Τσεκούρας
