Οι αποκαλύψεις του αναπληρωτή γενικού διευθυντή Εξοπλισμών του υπουργείου Άμυνας Αντώνη Κάντα, τις οποίες, έκανε α-βα-βα (όσον αφορά τα ονόματα των πολιτικών) ο σαββατιάτικος Τύπος στα πρωτοσέλιδά του, θα έχουν πολλαπλές επιπτώσεις στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η πλέον προφανής είναι τα αποκαλυπτήρια που θα γίνουν στην περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Ο Τσοχατζόπουλος παίρνει την εκδίκησή του μέσα από τις φυλακές και εκθέτει τόσο τον ηγέτη του κόμματός του την περίοδο εκείνη όσο και τη Δικαιοσύνη, η οποία αρνήθηκε να καλέσει ως μάρτυρες στο δικαστήριο τα μέλη του ΚΥΣΕΑ που αποφάσισε τους εξοπλισμούς τα έτη 1997 – 2004.
Η δεύτερη είναι ότι θα πέσει άπλετο φως στον τρόπο που κυβερνήθηκε εκείνη την περίοδο η Ελλάδα. Αναφέρομαι σε όσα έγραψα σε ανύποπτο χρόνο στα βιβλία μου από το 2008 («Ηγεσίες», Λιβάνης) και θεωρήθηκα από τους «σοβαρούς» του χώρου μας υπερβολικός. Αναφέρομαι στο οριζόντιο σύστημα διακυβέρνησης, που αποτελούσε κατά βάσιν το «γερμανικό κόμμα» στην Ελλάδα.
Ισχυρές μειοψηφίες, που δρούσαν εντός των κομμάτων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, επικοινωνούσαν μεταξύ τους, υπονόμευαν αρχηγίες και καθόριζαν τις εθνικές επιλογές με βάση τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.
Στην πατρίδα μας, χρόνια τώρα, δρουν δύο ειδών πολιτικοί.
Αυτοί που έχουν ως σημείο αναφοράς πρώτα τις ξένες δυνάμεις, έπειτα τους ανθρώπους της αγοράς και των ΜΜΕ, και, τέλος, τα κόμματά τους και τους πολίτες.
Με αυτήν ακριβώς τη σειρά.
Και υπάρχουν και οι άλλοι, που βάζουν την πατρίδα και τον λαό πάνω από όλα, καταβάλλοντας ακριβό, πολύ ακριβό τίμημα κάθε φορά που τολμούν να μιλήσουν για τους αρχιερείς της διαφθοράς.
Αυτό ήταν το πολιτικό παιχνίδι μετά το 1997: Η εγκάρδια συνεννόηση των μειοδοτών εναντίον των πατριωτών.
Η διαμόρφωση πολιτικών κομμάτων με κριτήριο τον προστάτη ενός εκάστου. Η πώληση της εθνικής κυριαρχίας στα Ίμια, στη Μαδρίτη, στο Ελσίνκι, έναντι ισχυρής υποστήριξης και πολιτικής επιρροής. Εφόσον τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά και δεν έχουμε τα συνήθη κουκουλώματα, τότε μέσα από τη δικαστική έρευνα θα ξαναγραφτεί η Ιστορία του τόπου. Η πολύ νεότερη ιστορία του τόπου.
Η τρίτη συνέπεια είναι ιστορική: Θα φωτιστεί ξεκάθαρα ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι έπεσε η χώρα στα βράχια και οδηγηθήκαμε ενώπιον του ΔΝΤ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θα αποκτήσει παρέα.
Έως τώρα η περίοδος Σημίτη καλυπτόταν με τη χρυσόσκονη της Ιστορίας, ως επιτυχημένη.
Θα δοκιμαστεί σοβαρά αυτή η θεωρία.
Το σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» σαν τα 13 εκατομμύρια ευρώ που επέστρεψε ο Κάντας, θα αντηχήσει ξανά στον αέρα, αλλά αυτή τη φορά δεν θα ακουστεί κατά νεοδημοκρατικών κυβερνήσεων «η δικαστική έρευνα δεν βρήκε κάτι», αλλά εναντίον των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ 1997-2004.
Και τότε θα δούμε ποιοι επιβάρυναν το εξωτερικό χρέος για να φουσκώσουν τους λογαριασμούς τους.
Ποιοι έκρυβαν το έλλειμμα.
Ποιοι χρέωσαν αυτή τη γενιά και τις επόμενες με τα εξοπλιστικά τους και τις μίζες τους.
Ποιοι πούλησαν το μέλλον της νέας γενιάς σε εμπόρους εξοπλιστικών και ξένους ηγέτες.
Θα το βρούμε ψάχνοντας το ομόλογο και το swap, ιδιωτικοποίηση την ιδιωτικοποίηση και τράπεζα την τράπεζα.
Και τότε θα δούμε ποιοι είναι αυτοί που έχουν το θράσος να υπονομεύουν σήμερα την κυβέρνηση Σαμαρά ή να εξαπολύουν επιθέσεις κατά του Καραμανλή για την κατάσταση στην οποία παρέδωσε τη χώρα.
Σε όλο αυτό υπάρχει και κάτι τελευταίο: Κάποιος θα χαμογελά από εκεί ψηλά, παρακολουθώντας τις αποκαλύψεις για την περίοδο Σημίτη κ.λ.π.: Ο Ανδρέας Παπανδρέου…!
Πηγή «Κυριακάτικη Δημοκρατία»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
