Στους επαγγελματίες του ποδοσφαίρου αλλά και στους φιλάθλους υπάρχει η εμπεδωμένη αντίληψη ότι, αν μια ομάδα χάσει πολλές ευκαιρίες, θα δεχτεί γκολ. Η άποψη αυτή, η οποία στηρίζεται σε αναρίθμητα στατιστικά δεδομένα, συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: «Η μπάλα τιμωρεί». Και η πολιτική τιμωρεί. Ο συγχρονισμός των κομμάτων και των κινημάτων με την Ιστορία και τις συγκυρίες είναι κρίσιμος παράγοντας για την επιτυχία τους. Είναι λάθος να έχεις πολύ δίκιο... νωρίτερα απ' όσο πρέπει. Μεγαλύτερο λάθος είναι να υποστηρίζεις μια εσφαλμένη θέση, ακόμα κι έπειτα από την απόδειξη της πλάνης. Ωστόσο, το μέγιστο των σφαλμάτων είναι να μην υποστηρίζεις κάτι συγκεκριμένο. Τότε ο συγχρονισμός σου με την Ιστορία όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια στο... χρονοντούλαπό της.
Σ' αυτό το τεράστιο λάθος υποπίπτει συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς εκ των πολιτών γνωρίζει τι ακριβώς πρεσβεύει τούτος ο νεφελώδης αστερισμός συνιστωσών και προσώπων απροσδιόριστου επαγγέλματος και ιδιότητας. Είναι πολύ πιθανόν να μη γνωρίζουν ούτε τα επιτελικά στελέχη του τους τελικούς στόχους του κόμματος.
Η γενική και αόριστη εναντίωση στο Μνημόνιο δεν αρκεί ως θέση για τα κόμματα. Οφείλουν να προτείνουν και θέσεις. Επί παντός ζητήματος που απασχολεί την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά, για παράδειγμα, ποια θέση θα ακολουθήσει. Του Νάσου Θεοδωρίδη που μέμφεται τους Ελληνες για τον πόλεμο του '40, για τα ελληνοτουρκικά, για το Σκοπιανό; Μήπως θα υιοθετήσει την πατριωτική γραμμή του Μανώλη Γλέζου;
Στα οικονομικά το κόμμα του κ. Τσίπρα έχει βρει λύση; Ευρώ ή δραχμή; Διεύρυνση του δημόσιου τομέα ή περιορισμός του; Ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας ή ανάκληση όσων έχουν γίνει; Στη λαθρομετανάστευση τι θέλει να κάνει; Ανοιχτά σύνορα; Απελάσεις των παρανόμων ή αθρόα νομιμοποίηση απάντων των περαστικών από τη χώρα μας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα τοπίο στην ομίχλη. Μια λυκοφιλία ασυνάρτητα σκεπτόμενων πολιτικών με αντίτιμο μια ακάλυπτη επιταγή εξουσίας. Η μεγάλη του ευκαιρία μάλλον έχει χαθεί...
