Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Γουστάρω τα δύσβατα της ψυχής μονοπάτια....




Eίπαμε..
οι άνθρωποι δεν αλλάζουν
και ευτυχώς 






δεν υπάρχουν εφημερεύοντα
φαρμακεία
για τις ψυχές 
που διανυκτερεύουν.




Ο Χρόνος είναι σταθερός αμετακίνητος.
Εμείς περνάμε μέσα του.Μας χαρίζεται 
όταν του κλείνουμε το μάτι συνωμοτικά 
και του κλεβουμε με καλή καρδιά 
στιγμές που μοιραζόμαστε.
Μόνο αυτές μένουν ...



μόνο αυτές μετρούν.-




PS: Aυτό είναι 
το γράμμα μου στον κόσμο
που ποτέ δεν έγραψε σε μένα. 

aeriko