Μένεται μια
παράξενα βουβή
σπαραχτικά σιωπηλή βροχή
μέσα στο όνειρο της ανθρωπιάς
μα έτσι ανέκαθεν δεν ποτιζόταν και δεν
άνθιζε το δέντρο της ψυχής μας..;
Tώρα ξύπνησαν και οι ιθύνοντες
να βγάλουν τα βιβλία τους
να το βάλουν θέμα πανελληνίων
να γεμίσουν τον κόσμο
για την επικινδυνότητα
και για τον εθισμό στο ίντερνετ.
Μια χαρά είναι το ίντερνετ..
εμείς το αποτελούμε εμείς το χειριζόμαστε..
εμείς είμαστε η πρώτη φουρνιά
ενηλίκων που αξιωθήκαμε
να ζήσουμε με όλη τη συνυπευθυνότητα μας
την τραγικότητα του όλου θέματος.
Ξυπνάς ένα πρωί η στη χειρότερη
είσαι μέσα και βλέπεις
τις αλλαγές έτσι στο ξεκάρφωτο
χωρίς καμία επι μέρους ειδοποίηση..
υπέρ της ομοιομορφίας.
Επιβάλλουν διότι ανήκεις σε μια
ομάδα πρέπει να ακολουθείς
κανόνες και μάλιστα με συνοπτικές
διαδικασίες..αμεεε..
Αυτό θέλουν και
επι της πραγματικότητας.
Απόλυτη υποταγή,απόλυτη ομοιομορφία
απόλυτη ισοπέδωση ,απόλυτη αποβλάκωση.
όταν σου λέω οτι κάτι μας ψεκάζουν...
είπε χθες ο φίλος μας ο Μπάμπης..
ανεγκεφαλίτιδα φίλε..
ο απόλυτος συμβιβασμός
αυτό μας ψεκάζουν.
Κι εμείς τι κάνουμε..; Στο ίδιο έργο θεατές..
εντός και εκτός Οθόνης
και όταν πέσει η αυλαία
δεν θα υπάρχει κανείς μας
σε αυτο το χωροχρόνο
να χειροκροτήσει αυτοσαρκαστικά έστω
αυτό το θέατρο του παραλόγου
Μεγαλώνοντας μαθαίνεις
πως ωριμάζω χωρίς να σαπίζω
σημαίνει δεν ασχολούμαι
με τα φτηνά..διότι
η συναισθηματική νοημοσύνη μας
αντιστοιχεί σε όλα αυτα
που μας κοιτούν
κατάματα ..ευάλωτα..
ανθρώπινα και ειλικρινά.
Ζούμε την κακαθλιότητα μιας πραγματικότητας
που απαξιώνει κυριολεκτικά το μεγαλείο
του ελληνικού λουσμένου με επίγνωσης Φως
και με αυτο θυσίας αίμα παρελθόντος μας
η πιο τραγική επιλογή μας
δεν κοιτάμε πια ούτε πίσω
μα ούτε και μέσα μας
για να πάρουμε φόρα
να κάνουμε εκείνο
το πολυπόθητο άλμα
το πιο γρήγορο απ τη φθορά
Είμαστε πιο τρωτοί απο ποτέ
γιατί δεν
προσφέρουμε λουλουδάκι ψυχής
στο ιερό της Καρδιάς μας κόντρα
στο χειμώνα των καιρών
γιατί
ξεχάσαμε πως
ο μόνος δρόμος αληθινης ζωής
είναι η αυτογνωσία και η ενδοσκόπηση
ο σεβασμός στη διαφορετικότητα
η αλληλοπεριχώρηση
και η ταπεινή προσέγγιση
στα απλά των στιγμών μας
Iεροκρυφίως....
..εάν αξιωθεί
να βλέπει ετσι η ψυχή το υπέρλογο..
τι να την κάνει
την κοινή λογική φίλε μου ;
Συνοδοιπόροι
στην εύλογη ξενητεία
μεσα στην ερημία των καιρών που ζούμε..
και τελικά οι άνθρωποι
που αγκαλιαζουν τη στιγμή
της μεγαλοσύνης του απλού
αναγνωρίζονται ευκολότερα μεταξύ τους.
Η Ελευθερία
του να ξενιτευτείς μέσα σου,
του να αρνηθείς την ευκολία
είναι αυτό που κάνει
στο δρόμο της ανθρωπότητας
τα venceremos της ανθρωπιάς
να ανθίζουν αμάραντα
aeriko
