Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Ραντεβού τον… Ιούλιο με Ομπάμα


samaras_cropped-thumb-mediumΜετά την «πόρτα»  που έφαγε  ο πρωθυπουργός  από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, το επιτελείο του επανασχεδιάζει πυρετωδώς  το καλοκαιρινό  πλέον ταξίδι  στην αμερικανική πρωτεύουσαΜε τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να παραμένει στον προθάλαμο του Λευκού Οίκου και τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου να «τρέχουν», η επίσκεψή του στην αμερικανική πρωτεύουσα επανασχεδιάζεται για τα μέσα Ιουλίου.

Το μέγαρο Μαξίμου είχε εντόνως εκφράσει το ενδιαφέρον του πριν από τη δεύτερη ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα στις 21 Ιανουαρίου, ώστε ο Αντώνης Σαμαράς να είναι «ο πρώτος ή εκ των πρώτων ηγετών» που θα κατέφθαναν στην Ουά-σιγκτον για να συναντήσει τον Μπαράκ Ομπάμα. Αν και επανειλημμένα η Αθήνα πρότεινε συγκεκριμένες ημερομηνίες εξ αφορμής κάποιων γεγονότων στα οποία θα παρίστατο ο πρωθυπουργός (εορτασμός της 25ης Μαρτίου στο Λευκό Οίκο ή συνέδριο Αμερικανο-Εβραίων της AJC στις 2-4 Ιουνίου), η αμερικανική διπλωματία με παγερή διακριτικότητα δεν άναψε το «πράσινο φως» για τη μετάβαση, προφασιζόμενη το «φορτωμένο» πρόγραμμα του Αμερικανού προέδρου. Η επόμενη πράξη του σίριαλ πιθανολογείται για τα μέσα Ιουλίου.

Προηγήθηκε ο Ταγίπ

        Η μετάφραση της αμερικανικής στάσης απέναντι στον Ελληνα πρωθυπουργό αποδίδεται κυρίως στις «υψηλές προτεραιότητες» του πανίσχυρου NSC (Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας), του ανώτατου συμβουλευτικού οργάνου του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ επί θεμάτων εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής. Η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στο Λευκό Οίκο την περασμένη Πέμπτη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, αφ’ ενός γιατί η Τουρκία παραμένει ένας πολύτιμος σύμμαχος και μεσολαβητής των ΗΠΑ σε μια εύφλεκτη περιοχή, όπου δεν θέλουν «να πατήσει αμερικανική μπότα», και αφ’ ετέρου γιατί ο πρόεδρος Ομπάμα και το NSC την τελευταία περίοδο έχουν κληθεί να λύσουν σημαντικά γεωπολιτικά αινίγματα στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Εμφύλιος στη Συρία, εξομάλυνση των σχέσεων Αγκυρας – Τελ Αβίβ, Ιράν, ενεργειακοί αγωγοί του βορείου Ιράκ, όλα συνθέτουν ένα πολύπλοκο γεωπολιτικό σκηνικό στο οποίο η Ελλάδα δεν «παίζει» και δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στον αμερικανικό παράγοντα, πλην των βασικών υποχρεώσεών της που απορρέουν από την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ (βάση Σούδας).

Το ενεργειακό

        Επιπροσθέτως, από το σχεδιασμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι εγκληματικά απούσες εκείνες οι πρωτοβουλίες στον ενεργειακό τομέα, που στη σημερινή διεθνή διπλωματία αποτελούν το άλφα και το ωμέγα. Η πολιτική ελίτ της χώρας, παρά τις διακηρύξεις, έχει αποτύχει να αναδείξει τη χώρα μας ως πύλη εισόδου των ενεργειακών κοιτασμάτων στην ευρύτερη περιοχή, είτε γιατί κατόπιν πιέσεων των ΗΠΑ ακύρωσε παλαιότερες στρατηγικές αποφάσεις (συνεργασία Αθήνας – Μόσχας για τον South Stream, που θα απομάκρυνε τον κίνδυνο ενεργειακής εξάρτησης από την Τουρκία) είτε γιατί οι τέσσερις -μέσα σε διάστημα 5 ετών- επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας (Δρούτσας, Λαμπρινίδης, Δήμας, Αβραμόπουλος) από το 2008, χρονιά που ανέλαβε ο Μπαράκ Ομπάμα, δεν κατάφεραν να «εμπλουτίσουν» την ατζέντα των θεμάτων που θα ενδιέφεραν την αμερικανική πλευρά.

Η δυσαρέσκεια των Ισραηλινών και του εβραϊκού λόμπι στην Ουάσιγκτον για τους χειρισμούς του Αμερικανού ΥΠΕΞ Τζον Κέρι στο παιχνίδι που κάνει με την τουρκική διπλωματία, μπορεί να αποτελέσει σοβαρό ανάχωμα στους σχεδιασμούς του Ταγίπ Ερντογάν. Οι αποφάσεις του Τελ Αβίβ -και της Ρωσίας σε άλλα θέματα- για το πώς θα διαχειριστεί τα κοιτάσματα στα οικόπεδα Ταμάρ και Λεβιάθαν αναμένεται να επηρεάσουν καθοριστικά τις κινήσεις της Αθήνας στην ενεργειακή της πολιτική, με τα απόνερα αυτών των αποφάσεων να επηρεάζουν και μια σειρά από άλλα θέματα.

Ερχεται ΑΟΖ

        Λίαν συντόμως, η Αθήνα θα κληθεί να απαντήσει στις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο θέμα της ΑΟΖ, καθώς επιχειρεί να αποκόψει τη συνέχεια ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου, εξαφανίζοντας το Καστελόριζο. Επίσης, η ελληνική διπλωματία λαμβάνει ήδη μηνύματα ότι τους επόμενους μήνες στρώνεται το έδαφος για μια πιθανώς ταχεία λύση του Κυπριακού με τη συνδρομή του αμερικανικού παράγοντα. Η Αγκυρα, με συνεχή κινητικότητα και επαφές στα κέντρα των αποφάσεων, έχει ήδη ενημερώσει ΟΗΕ και Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι η μια λύση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Κύπρου.

Το μέγαρο Μαξίμου γνωρίζει, αλλά επιχειρεί να μακιγιάρει έναν ακόμη βαθύτερο λόγο που ο Λευκό Οίκος έχει ακόμη στη λίστα αναμονής τον Ελληνα πρωθυπουργό.

Η Ουάσιγκτον έχει καταγράψει στο ραντάρ της την επιλογή της Αθήνας να «πλεύσει» σε ήρεμα νερά με το Βερολίνο. Ο κ. Σαμαράς εναποθέτει όλες τις ελπίδες του στο αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ευελπιστώντας: πρώτον, σε μια περαιτέρω ενοποίηση της Ευρώπης και, δεύτερον, σε ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που παρακρατεί ο δημόσιος τομέας (OSI). Η πολιτική επιλογή του πρωθυπουργού προκαλεί θυμηδία σε Αμερικανούς αξιωματούχους, που, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν προβλέψει ότι το ερχόμενο φθινόπωρο θα είναι η απαρχή πολιτικών εξελίξεων και ανατροπής του πολιτικού σκηνικού στη χώρα. πηγη