Από την Χριστιάνα.
ΌΧΙ.
Δεν θυμήθηκα αίφνης την απαιτητική Άντζυ, που καθοθηγεί το ταλαίπωρο σερνικό της. ( Έλεος με αυτό το τραγούδι ρε παιδιά…. Καθυστερημένος ήταν ο παρτενέρ;; Μα με τόση κουβέντα…..άστο να πάει δηλαδή!!)
Αντιθέτως, έφαγα ΓΑΠΑΤΙΑ. (Πως λέμε, φλασιά).
Αντιθέτως, έφαγα ΓΑΠΑΤΙΑ. (Πως λέμε, φλασιά).
Το μακακιασμένο, το εβραιοτραφές, το κανοκαβαλημένο, το ποδηλατοανατρεμμένο εν στάσει, ο βλαμμενοφυτεύων το δεντρί στην Τουρκία, παύλα βλαμμενοανάβων το κερί στην Θεία Λειτουργία, ΕΓΡΑΨΕ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΣΤΗΝ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ…
Την ώρα που το ένα τρίτο των Ελλήνων μετράνε τι φόρο ακριβώς θα πληρώσουν για το σπιτάκι που είχαν την ατυχία να έχουνε, το δεύτερο τρίτο κοιτάζει αν το δικό του σπιτάκι είναι κάτω από 180 χιλιάρικα αντικειμενική για να πάρει παράτα έναν χρόνο, και το τρίτο τρίτο, κάνει ΚΑΙ τα δύο προηγούμενα μαζί ΣΥΝ να ψάχνει να βρει προορισμό στο Σύμπαν να πάει μετανάστης, Ο ΓΑΠ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Η ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ ΤΟΥΣ ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ!!!
Καλά μιλάμε, ο άνθρωπος απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Διαβάστε το , είναι όλα τα λεφτά. ΑΛΛΟΥ ΓΙ ΑΛΛΟΥ. Ο,ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ!
Τώρα θα μου πεις, πιο είναι το ανησυχητικότερο….Το ότι ένας μακάκας με βούλα εξακολουθεί να μακαζίζεται, ή ότι στην Μακακία-συγνώμη στην Ελλάδα- η είδηση αναπαράγεται ως είδηση και ΟΥΧΙ ως χρονογράφημα….
‘Ελα μου ντε…. Έλα μου και ξαναέλα μου….
Πάντως, ακούγοντας την …..είδηση και τα εγκωμιαστικά σχόλια των δημοσιογράφων για την κοινωνική ευαισθησία του γάπατου παύλα αρθογράφου, δυο σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου (όπως του Καραμήτρου στο ανέκδοτο ένα πράμα…)
Σκέψις Α : ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ; ΠΟΣΟ;
Σκέψις Βου : Αχ βρε γιαγιούλα μου-ελαφρύ να ναι το χώμα που σε σκεπάζει- αχ και να ΞΕΡΕΣΠΟΥ θα έφτανε η Ελλάδα, όταν ξέφυγες από την σφαγή και τον βιασμό στην συνωστισμένη προβλήτα πριν από 90 χρόνια….
Αχ και να ξερες σε ΠΟΙΑ Ελλάδα πέρασες καλή μου…
Σε αυτήν που ΔΕΝ ΕΧΕΙ πιο χαμηλά.
Σε αυτήν που ακόμα και μια κραυγή διαμαρτυρίας, μεταφράζεται από τους -Έλληνες- ως μελόδραμα, ως κομματικά υποκινούμενη, ως έχουσα απώτερους σκοπούς, ως, ως, ως….
Αχ και να ξερες σε ΠΟΙΑ Ελλάδα πέρασες καλή μου…
Σε αυτήν που ΔΕΝ ΕΧΕΙ πιο χαμηλά.
Σε αυτήν που ακόμα και μια κραυγή διαμαρτυρίας, μεταφράζεται από τους -Έλληνες- ως μελόδραμα, ως κομματικά υποκινούμενη, ως έχουσα απώτερους σκοπούς, ως, ως, ως….
Για αυτό και έχουμε αγαπητοί μου το Κράτος και τους ….Ηγέτες που μας αξίζουν.
ΓΙ ΑΥΤΟ.
