Τὸ πονεμένο βογγητό σουἐμπορεύονται
σὲ συρμάτινα παζάρια.
Τὴν ἀνάσα σου ξεπουλοῦν
ὅσο- ὅσο,
καὶ σύ, ταπεινὴ κι ἀνήμπορη,
περιμένης ὅπως καὶ τότε
ὅπως καὶ πάντα
ἀπὸ τοὺς ταπεινοὺς καὶ τοὺς ἀνήμπορους.
Γιατὶ αὐτοὶ εἶναι ἡ σάρκα σου
Πατρίδα.
Καϋμένη Πατρίδα.
Ταπεινό κι ἀσήμαντο
χοχλάδι τῆς ἀκρογιαλιᾶς,
ἀναστενάζω
στὸ πήγαινέλα
τῶν μολυσμένων ὑδάτων.
Ταπεινό κι ἀσήμαντο
χοχλάδι τῆς ἀκρογιαλιᾶς,
ἀναστενάζω
στὸ πήγαινέλα
τῶν μολυσμένων ὑδάτων.
Μιχαὴλ Ἀγγελάκης Ἀπὸ τὸ «Ἐν Πλῷ», ἐκδόσεις Κνωσός, Ἀθήνα 1999
