Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Χμμμ… Ἡ Τουρκία μᾶς τελειώνει;

RΠρὸ μερικῶν ἡμερῶν ξεκίνησαν τὰ ἐπεισόδια στὴν Κωνσταντινούπολι…
Τὰ εἴδαμε, τὰ θαυμάσαμε, ἀνανακτήσαμε, θυμώσαμε, συμπονέσαμε, ἐξοργιστήκαμε…
Ἀλλά βρέ παιδιά, δέν εἶναι πάρα πάρα πάρα πολύ τραβηγμένο νά σηκώνεται στό πόδι,  γιά ἕνα ἐμπορικό κέντρο, μία χώρα τῶν ὀγδόντα ἐκατομμυρίων; 
Ἐδῶ σὲ ἐμᾶς ἔκοψαν μισθούς, συντάξεις, ὄνειρα, φαγητό, στέγη, δικαίωμα στὴν διαβίωσιν καὶ τόση φασαρία δὲν κάναμε. Κάτι ψιλὰ κάναμε, ἴσα γιὰ νὰ μὴν πᾶν ἄκλαφτα τὰ ὅπλα…
Κι ἐκεῖ γιά ἕνα ἐμπορικό κέντρο θά βάλουν φωτιά νά κάψουν τούς πισινούς τους;
Μὴν βιαστῇ κάποιος νὰ πεταχτῇ καὶ νὰ μοῦ πῇ πὼς ἐμεῖς εἴμαστε ψόφιοι… Ἤ μὴν βιαστῇ κάποιος νὰ πῇ πὼς ἐμᾶς μᾶς ψεκάζουν… Ἤ μὴν βιαστῇ κάποιος νὰ πῇ πὼς ἐμᾶς μᾶς ἀποκοιμίζουν σκέτο γιὰ νὰ τὸ βουλώνουμε καὶ νὰ εἶναι ὅλα καλά… Διότι ὅσα κάνουν σὲ ἐμᾶς, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς κρατοῦν σὲ καταστολή,  κάνουν κι ἐκεῖ ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε ἄλλο σημεῖον τοῦ πλανήτου.
Τί τούς ἔπιασε κι ἔκοψαν τήν ἐκεῖ καταστολή; 
Ἤ, γιά νά τό θέσω ὀρθότερα, τί τούς ἔπιασε καί …ἄλλαξαν τό πείραμα;
Διότι πείραμα ἄλλαξαν. Δὲν ἔπαυσαν τὰ πειράματα…
Κι ἐπεὶ δὴ συζητᾶμε γιὰ Τουρκία, ἄς προσέξουμε καλλίτερα τὶς λεπτομέρειες…
Εἶναι ἀστεῖο νὰ θεωροῦμε τοὺς γείτονες ἱκανοὺς κι ἀξίους γιὰ τόσα πολλά…
Στὸ ἴδιο Αἰγαῖον πλενόμαστε, κάτω ἀπὸ τὸν ἴδιον οὐρανὸ τεμπελιάζουμε καὶ τὶς ἴδιες ἀηδίες τρῶμε. Χρόνια τώρα… Γιατί λοιπόν νά ἀλλάξῃ κάτι σέ αὐτούς ἀλλά σέ ἐμᾶς ὄχι; Ἤ γιατί…
Τὸ παρατραβῶ… 
Τὸ ξέρω…
Ἀλλὰ εἶναι ἀπολύτως παράλογον νὰ ἔχουν σηκωθῇ στὸ πόδι τόσες χιλιάδες ἀνθρώπων, ἤ καὶ ἐκατομμύρια, γιὰ νὰ σταματήσουν τὴν δράσι τῆς πολυεθνικῆς καὶ μόνον. 
Ἀλήθεια, σέ τί ἀκριβῶς ἐνοχλεῖ ἡ δράσις τῆς πολυεθνικῆς τήν Ἄγκυρα ἤ σέ τί ἐνοχλεῖ ἡ δράσις τῆς πολυεθνικῆς τήν …Ἀρμενία; Διότι, κατὰ πῶς βλέπω στὶς «καρφιτσοῦλες» ἔως ἐκεῖ κοντεύει νὰ φθάσῃ ἡ χάρις της…Χμμμ... Ἡ Τουρκία μᾶς τελείωσε;1
Καλλίτερα νὰ κρατᾶμε πολὺ μικρὰ καλαθάκια, γιὰ τὰ πάρα πολὺ μεγάλα, φαινομενικῶς, γεγονότα. Ἰδίως γιὰ μίαν χώρα ποὺ ἐδῶ καὶ καιρὸ κλειδωνίζεται….
Πάντως ἡ συνέχεια θὰ ἔχῃ πάρα πάρα πολὺ μεγάλο ἐνδιαφέρον…
Καὶ γιὰ αὐτούς, ἀλλὰ ἰδίως γιὰ ἐμᾶς…
Υ.Γ.1. Αὐτό τό κεμαλικό δέν σᾶς ἐνοχλεῖ; Διότι ἐμέναν μίαν ἀναγούλα μοῦ τὴν φέρνει…
Υ.Γ.2. Ἑπεὶ δὴ ὅλα γιὰ καλὸ εἶναι, ἀκόμη καὶ οἱ συμφορές, πολὺ φοβᾶμαι πὼς πλέον πρέπει νὰ τὸ πιοῦμε κι αὐτὸ τὸ ποτήρι… Τὸ πολὺ πικρὸ ποτήρι…
Υ.Γ.3. Ὅταν ὁ δολοφόνος δὲν μετανοεῖ γιὰ τὸ ἔγκλημα ποὺ διέπραξε, εἶναι πάντα ἔτοιμος γιὰ νὰ τὸ ἐπαναλάβῃ δίχως καμμίαν ἐνοχὴ ἤ ἀναστολή. Νὰ τὸ θυμόμαστε αὐτό! Καὶ αὐτοὶ ἐκεῖ δίπλα δὲν ἔχουν μετανοήσῃ γιὰ τίποτα. Ἄρα εἶναι πανέτοιμοι νὰ ἐπαναλάβουν ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ ξανὰ τὰ ἴδια ἐγκλήματα. Ποιός θά τούς σταματήσῃ; Ἐμεῖς!!! Μόνον ἐμεῖς! Ἀλλὰ διὰ παντὸς αὐτὴν τὴν φορά!
Υ.Γ.4. Λυπᾶμαι ποὺ συμβαίνει τώρα καὶ δὲν συνέβῃ ἕναν αἰώνα πρίν… Ἡ ἱστορία θὰ ἦταν διαφορετική.