Ανίκανοι, ανιστόρητοι και διεφθαρμένοι, εκχωρούν την Αιώνιο Ελλάδα στα βέβηλα χέρια πρόσκαιρων μεγαλομπακάληδων
Κρατούν στα τρεμάμενα χέρια τους μία ιστορία χιλιετιών. Η αειφόρος Ελλάδα, ο φωτοδότης της
ανθρωπότητας στραγγαλίζεται από χέρια πρόσκαιρων διαχειριστών που προσπαθούν να αποτιμήσουν αιώνιες αξίες σε αργύρια.
Ο επιθανάτιος ρόγχος μίας άθλιας ελίτ που προσπαθεί να γαντζωθεί στα κουρέλια της έχοντας αντιληφθεί ότι μόλις άνοιξε την Κερκόπορτα του ολέθρου.
Καναλάρχες που "δεν κατάλαβαν", πολιτικοί που "δεν διάβασαν", Ιούδες αργυραμοιβοί που "δεν υπολόγισαν" ότι πέραν των ασημικών της Ιεράς Γης ξεπουλούσαν και την ψυχή της.
Όλα αυτά μέσα στην εκκωφαντική σιωπή των κληρονόμων του αβάσταχτου καθήκοντος. Της μάνας που ζεσταίνει στα σπλάχνα της την συνέχεια του Έθνους.
Τον Πατέρα που μάχεται για την καινούρια γέννα. Τα παιδιά της Ελλάδας που δολοφονούνται μπροστά σε τηλεοπτικούς δέκτες, σε εκκολαπτήρια συντεχνιών, σε σχολές διχασμού και ιδεοληψίας.
Να παραμορφώνουν τα γονίδια τους που κρύβουν μέσα τους τον ορισμό της Ελλάδας, με την ανάγνωση πονημάτων που γέμισαν πουγγιά σιχαμένων υπάρξεων:
"Τι είν' η πατρίδα μας";
Μην είναι οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί;
Μην είναι οι αναφορές των οίκων αξιολόγησης;
Μην είναι οι εκθέσεις του ΔΝΤ;
Τυλίγεται η Ελλάδα σε μία κόλλα χαρτί;
Εδώ ήλθε η ώρα να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ.
Εμείς, τα παιδιά της Ελλάδος, της μεγάλης Μητέρας που στην αγκαλιά της χώρεσε κάθε κατατρεγμένος της Γης.
Ο φάρος που διέλυσε την αμάθεια και την τυραννία στα πέρατα της Γης και τώρα τείνει να σβήσει από την πνευματική μόλυνση που προσκόμισαν πολιτικά ανδρείκελα.
Οι υπερχρονικές αυταξίες που δεν διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια.
Ο γρανίτης του Δευκαλίωνα που δεν εκποιείται ως αντάλλαγμα ψηφιακών τοκοχρεολυσίων, επικυρωμένα από μουτζούρες εκσυγχρονιστών.
Το χρέος των Ελλήνων δεν αναγράφεται σε κιτάπια τραπεζών αλλά στο ίδιο τους το αίμα.
Το Άγιο αίμα των Ηρώων που κάποια ανδρείκελα τόλμησαν να το χαρακτηρίσουν "διεφθαρμένο".
Και ως Έθνος έχουμε μόνον ένα χρέος: Να σφυρηλατήσουμε τις βάσεις για τα επόμενα χίλια χρόνια δόξας. Έστω και αν πρέπει να συντρίψουμε το ρημαγμένο κράτος που καπηλεύεται το δοξασμένο όνομα "Ελλάδα".
Το κράτος που εκμαυλίζει συνειδήσεις, δημιουργεί γενίτσαρους, ανδρώνει ραγιάδες για να εξασφαλίσει την μίζερη του ύπαρξη.
Το κράτος που αφοπλίζει, που γκρεμίζει τις γραμμές άμυνας για να προσφέρει γονατιστό στους σουλτάνους τα αγαθά που κερδήθηκαν με αίμα και δεν του ανήκουν.
Ήλθε η ώρα να κόψουμε τον γόρδιο δεσμό και να στείλουμε στον Καιάδα της ιστορίας τα καρκινώματα της πατρίδας. Να επιλέξουμε το χρέος που μας αρμόζει.
Του Στουρνάρα ή του Παλαμά:
"Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε!
Δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα.
Όχι! Χρωστάτε και σ` όσους ήρθαν, πέρασαν,
θα ρθουνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί".
