Γυρνάν αμίλητα παιδιά σε τούτο το μπαξέ ντουνιά
σαν πικραμένα σύννεφα, σαν άστρα παγωμένα
Πού ήταν, πού γυρίζανε τέσσερα καλοκαίρια;
Πού ήταν και στραγγίζανε την πίκρα με τα χέρια;
Περνάν αφίλητα παιδιά και ψάχνουν όλα το Βοριά,
που έριξε τα σήμαντρα σαν φύλλα μαραμένα