Με έναν τρόπο η πολιτική διαδρομή Βενιζέλου αποδίδει, σημειολογικώς τουλάχιστον, όλην την αύρα (αλλά και την πραγματικότητα) της μεταπολιτευτικής δικομματικής μας παρακμής.
Από την εποχή που ως πολιτικό μειράκιο κουβαλούσε την τσάντα του Δημήτρη Τσάτσου στο Πανεπιστήμιο, έως σήμερα, που μαζί με τα άλλα δύο ανδρείκελα δηώνουν τη χώρα και λεηλατούν τον λαό, η διαδρομή Βενιζέλου βρίθει καταστάσεων και γεγονότων που καλύπτουν όλη την γκάμα, απ’ την τραγωδία έως την κωμωδία, ένας διαρκής κωμικοτραγικός τραγέλαφος.
Από την εποχή της «Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» το 1997, όποια πέτρα εξαχρείωσης, εκμαυλισμού, διαφθοράς κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις μιαν κομματική και κρατική παθολογία, για την οποίαν ουδέποτε απεδόθη λογαριασμός. Ένα φαγοπότι στο οποίο η μισή καλή (κομματική) κοινωνία της πόλης είχε αμφιτρύωνα τον κ. Βενιζέλο - για τους φίλους, Μπένυ.
Ακόμη και σήμερα, εν έτει 2012, δεν έχουμε ιδέα για τη διαχείριση των 100 δισ. δραχμών εκείνου του οργίου - λες και τα κρατικά λεφτά (απ’ τους φόρους μας) ήταν τσιφλίκι απ’ τον πατέρα τους εκείνων που τα διαχειρίσθηκαν.
Ως τσιφλίκι απ’ τον πατέρα του αντιμετώπισε ο Μπενύτο και τον Μαραθώνα - το ιερό πεδίο της μάχης. Το οποίον κατέσκαψε κι έκανε νερόλακκο - ήτοι Κωπηλατοδρόμιο για δέκα μέρες, όπου τώρα κοάζουν βάτραχοι και συρίζουν νεροφίδες.
Ως και τους ιστορικούς χάρτες «πείραξε» ο Μπενύτο τότε, για να αντικρούσει τις αιτιάσεις των ιστορικών (κυρίως απ’ το εξωτερικό) ότι βεβηλώνει το ιερό πεδίο, προκαλώντας με τα φληναφήματά του τους καγχασμούς σε όλη την Ευρώπη. Όχι μόνον για την ιεροσυλία αλλά και για τις φτηνιάρικες δικαιολογίες: «οι Έλληνες δεν έχουν ιερό και όσιο, δίνουν γην και ύδωρ» έγραφαν τότε, με
χαρακτηριστικές αναφορές στην ιστορία μας, οι «Times» του Λονδίνου, οικτίροντας τον Υπουργό Πολιτισμού (που ατίμαζε τον πολιτισμό της χώρας του).
Όμως, ας πάμε εν τάχει, διότι ο βίος και η πολιτεία του Μπενύτο - Μπενίτο τυγχάνουν οδός μακρά! (και απανδόκευτος): Πίσω απ’ τον αισχρότατο, τον αίσχιστο Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, ποιος άλλος; ο Μπένυ!
Πίσω απ’ τον τυποκτόνο Νόμο περί Τύπου που επιτρέπει εξοντωτικές αγωγές, ποιος άλλος; ο ευνοούμενος του ΔΟΛ, Μπενύτο!
Ο Συνταγματολόγος που έχει κάνει το Σύνταγμα κουρέλι. Ο εγκέφαλος που έβαλε διαφορετικό ΦΠΑ στις μπουγάτσες αναλόγως αν τις τρως καθιστός ή όρθιος, αν είναι ζεστές ή κρύες κι αν είναι αλμυρές ή ανάλατες με κρέμα!
Ο γίγαντας που διεκήρυττε το αντισυνταγματικόν της έκτακτης εισφοράς μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, για να την πραγματώσει αμέσως μετά ο ίδιος! Ο γίγαντας που έκανε λεονταρισμούς στην Τρόικα, για να σταθεί ύστερα μπροστά της - και να στέκεται έκτοτε σαν δαρμένο ποντίκι.
Πίσω απ’ τον νόμο για τη βασιλική περιουσία, ποιος άλλος; ο Μπενύτο! Πίσω απ’ το χάρισμα των χρεών του ΠΑΟΚ και του Άρη, ποιος άλλος; ο Μπενίτο, ο σοσιαλιστής με τα κονέ σε όλες τις ενορίες της Εκκλησίας στη συμπρωτεύουσα από τότε που ήταν συμβασιλεύουσα.
Πίσω από τις χρηματοδοτήσεις στις μισές ΜΚΟ της επικράτειας, ποιος άλλος; Ο Μπενίτο - Μπενύτο, ο ρήτωρ! που εκλαμβάνει τον βερμπαλισμό την κομπορρημοσύνη, τη μεγαληγορία και την αμετροέπεια ως ευφυΐα, ο άνθρωπος που ανακηρύχθηκε απ’ τον Τύπο στη Δύση, ως «ο χειρότερος Υπουργός Οικονομικών της Ενωσης» - αριστίνδην!!! ο υπερφίαλος και αφιλοσόφητος με την απίστευτη ευκολία στα ψέματα! τις σοφιστείες! και τις δοκησισοφίες! ένας άνθρωπος ορχήστρα που θυμίζει πολύ τα θεατρικά μπουλούκια του μεσοπολέμου, με τη διαφορά ότι στην περίπτωσή του το όλον μπουλούκι είναι μονομελές, μόνος του στην όπερα μπούφα, μόνος του στη φάρσα, μόνος του στο γκροτέσκ - μόνος του υπέρ του δημοψηφίσματος Γιωργάκη, εναντίον πέντε λεπτά μετά και πάλι υπέρ αργότερα.
Τέλος δεν έχει το τυχάρπαστον και το καιροσκοπικόν της διαδρομής του, τέλος δεν έχει η οίηση του ίδιου, αν ζούσε σε άλλη χώρα θα τον είχαν πάει για αποτοξίνωση απ’ τον εαυτόν του.
Ζει όμως στην Ελλάδα και την έστειλε ο ίδιος και οι εντιμότατοι φίλοι του για βρούβες στους τάφους με τα μέτρα...
Όμως όλες οι πορείες, και οι πιο φρενήρεις, έχουν σημεία καμπής.
Νομίζω ότι η Λίστα Λαγκάρντ είναι για τον κ. Βενιζέλο ένα σημείο καμπής - η αρχή της πτώσης του. «Πιάστηκε με τη γίδα στον ώμο». Πιάστηκε να λέει ψέματα, να κατέχει (και να διαχειρίζεται;) τη λίστα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, να λέει κουταμάρες (περί το νόμιμον) για την αξιοποίησή της (νομική σκέψη, μηδέν) - και, εν τέλει, επιτέλους να παραδέχεται ότι δεν κατάλαβε αμέσως (ωσαννά ωσαννά) περί τίνος πρόκειται και ότι «μόλις κατάλαβε» (ωσαννά ωσαννά) έστειλε τη λίστα στο Μαξίμου.
Για να παραδέχεται ο Μπενύτο ότι υπήρξε «βραδυφλεγής», έχουν σφίξει τα γάλατα...
Για δύο ολόκληρα χρόνια ο κ. Βενιζέλος είχε τη λίστα (πειραγμένη πλέον ή ακόμα απείραχτη) στην τσέπη του. Τελεία. Παύση. Μετά τρία θαυμαστικά! Και καπάκι χίλια ερωτηματικά! Πιστεύω ότι ο κ. Βενιζέλος έχει φάει το κεφάλι του - ανεξαρτήτως αν η αλαζονεία του τον αφήνει να το καταλάβει, έχει φάει το κεφάλι του.
Στην πολιτική του πορεία αποτυπώνεται η εξαχρείωση των δικομματικών ηθών που καθιερώθηκαν στη μεταπολίτευση οδηγώντας την πατρίδα στη Σκύλα της Διαφθοράς και τη Χάρυβδη της Διαπλοκής.
Που με τη σειρά τους οδήγησαν στον Άδη του Μνημονίου και τον Κέρβερο της Τρόικας.
Τέλος, για να εννοήσουμε τι εισίν όλα τα ως άνω! γράφοντας ο ίδιος τα εν λόγω, κινδυνεύω να υποστώ αγωγή από τον κ. Βενιζέλο (Νόμος περί Τύπου, Βενιζέλος). Αντιθέτως, εγώ (ούτε ο ίδιος, ούτε μέσω του φυσικού μου δικαστή, ούτε μέσω του εξουσιοδοτημένου εκπροσώπου μου στο Κοινοβούλιο) μπορώ να ελέγξω τον κ. Βενιζέλο (Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών, Βενιζέλος)...
Ο κυρ Βενιζέλος πήγε να παίξει με τη Λίστα τον παπά. Όποιο χαρτί όμως κι αν σηκώναμε, ο ίδιος ήταν από κάτω...
ΥΓ.: Μπενύτο μαινόμενος στο δελτίο του «Mega». Εκτός εαυτού, χαρακτήρισε χυδαία την επίθεση που δέχεται, επίθεση στο πρόσωπό του, επίθεση στο κόμμα, επίθεση στη σταθερότητα της χώρας, επίθεση στους θεσμούς.
Όπως καταλαβαίνετε, ο κ. Βενιζέλος είναι όλα αυτά, το κόμμα του, η σταθερότητα της πατρίδας, οι θεσμοί!!!
Δοξάστε τον ή δέστε τον...
