Επιλογές ολιγαρχικής πολιτικής
Του Γιώργου Κοντογιώργη
Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει εγκολπωθεί τις πολιτικές επιλογές της παγκόσμιας ολιγαρχίας των "αγορών", πραγματοποιώντας μια ασύμμετρη φυγή προς το παρελθόν, στο οποίο αναγνωρίζει τον εαυτό του. Με τον εγκιβωτισμό της χώρας στο παρελθόν και τη στήριξη της διεθνούς και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, που οδηγεί η Γερμανία, διασφαλίζει για τον εαυτό του και τους συγκατανευσιφάγους του συστήματος, μια προνομιακή νομή του κράτους και του δημόσιου αγαθού.
Εξ ού και το πολιτικό προσωπικό στο όνομα της "δημοκρατίας" έχει ιδιοποιηθεί διαχρονικά το Σύνταγμα, έχει κάνει δυσδιάκριτη τη διαφορά μεταξύ νομιμότητας και ανομίας, λειτουργώντας μέσα σε ένα αθέσμητο και προσωποπαγές περιβάλλον. Το κράτος είναι το κόμμα και νομείς του, η δημοκρατία είναι η κομματοκρατία, η πολιτεία δικαίου είναι για τους άλλους, το δημόσιο αγαθό είναι δικό τους.
Αντί να ανασυγκροτήσουν την χώρα, την μεταβάλλουν σε χώρο προς λεηλασία.Αντιμετωπίζουν με υψηλή περιφρόνηση την κοινωνία των πολιτών την οποία αποψιλώνουν από τα καλύτερα παιδιά της. Το πολιτικό κόστος εστιάζεται στις αντιδράσεις των ομοτράπεζών τους στο μεγάλο γλέντι και όχι στην κοινωνία των πολιτών. Οι πολίτες αισθάνονται οργή, φόβο, ντροπή, απογοήτευση, αλλά αυτοί του δείχνουν καταφρονητικά ή και απειλητικά το δάχτυλο.
Το άλμα προς τα εμπρός απαιτεί ένα μνημόνιο εναντίον των πυλώνων της καταστροφής και όχι εναντίον της κοινωνίας. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα μεταβάλλει την κοινωνία των πολιτών σε θεσμικό του συντελεστή, ένα κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη, μια νομοθεσία που θα απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της χώρας και θα εξαναγκάζει την πολιτική τάξη να πολιτεύεται και το κοινό συμφέρον.
Οι εμμονές της καθεστωτικής κομματοκρατίας στο παρελθόν, στη νομή του κράτους και η επιλογή της να προσφεύγει διαχρονικά στην εξωτερική νομιμοποίηση για να αντιμετωπίζει την οργή της εθνικής κοινωνίας, συνομολογεί ότι δεν μπορεί από τους κόλπους της να προκύψει το νέο. Ώστε, η υπέρβασή της και όχι η εναλλαγή, θα ελευθερώσει τη χώρα από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς της κατακτητές.
Όπως θα έλεγε και ο ποιητής "για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους".
