Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Οι κάπηλοι της γλώσσας


Είναι εξοργιστικό, κατά τα χρόνια των στεναγμών και των βογγητών των Ελλήνων, τα κροκοδείλια δάκρυα των υποκριτών-ημιμαθών (πολιτικών-δημοσιογράφων) ντόπιων και ξένων, να τα συνοδεύει η στερεότυπη φράση ″οι θυσίες του Ελληνικού λαού″.

Δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ θυσίας και αυτοθυσίας; Μεταξύ θύτη και θύματος;

Κάπηλοι της γλώσσας; Απατεώνες; Υποκριτές; Αγράμματοι γραμματείς; Μήπως όλα; Διαλέξτε εσείς. Ξεχάσατε από το δημοτικό σχολείο τη θυσία του Αβραάμ; Ζητήθηκε από το Θεό να του προσφέρει θυσία (ως θύτης), τον μονάκριβο γιό του Ισαάκ (θύμα).

Ο Ελληνικός λαός λοιπόν είναι το θύμα, όπως ο Ισαάκ. Κανείς δεν τον ρώτησε. Οι θύτες του έχουν ονοματεπώνυμο, όπως και οι ηθικοί αυτουργοί που τους υποκινούν ως μαριονέτες. Σήμερα όμως και ο απλός λαός, γνωρίζει πλέον και τον εντολέα των ηθικών αυτουργών, που δεν είναι άλλος, από το συμβούλιο που διευθύνει την Εταιρειοκρατία ή καλύτερα, την Εταιρειοκρατορία. Και όχι μόνο! Όλο και περισσότερο αντιλαμβάνεται ότι τις θυσίες δεν τις ζήτησε ο καλός Θεός, για να τις ανταλλάξει τελευταία στιγμή με το κριάρι, αλλά το σατανικό πνεύμα, του οποίου τα όργανα επί της γής, είναι οι διευθύνοντες την Εταιρειοκρατορία.

Σταματήστε λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα, τις καπηλείες και τις απατεωνιές, γιατί προκαλούν αηδία.

 ″Σας πήραμε χαμπάρι″.

Ακόμη και οι αυτοκτονίες, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι αυτοθυσίες, αλλά δολοφονίες.

Τη μόνη ″αυτοθυσία″ που επαιτήσατε, είναι τη μείωση της φοροκλοπής από τους κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι φυσικά και δεν πρόκειται να σας κάνουν τη χάρη, αφού είναι αφεντικά σας.

Εμείς λοιπόν, ακόμη και η στρατιά των ανέργων φορολογικών υποζυγίων, αν δεν καταφέρουμε να αποτινάξουμε το ζυγό με την εξέγερση στην οποία μας εξωθείτε, είμαστε σίγουροι ότι θα λογοδοτήσετε ενώπιο Αυτού που φώναξε: ″Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί″

Γνώθι σαυτόν.