Μέσα στη σημερινή παρακμή που βιώνουμε, αποτέλεσμα όχι μόνο της οικονομικής κρίσης αλλά και των λάθος προτύπων μιας ολόκληρης γενιάς, υπάρχουν νησίδες ατομικών και συλλογικών πρωτοβουλιών που δίνουν κάποια ελπίδα. Υπάρχουν νέοι που ενδιαφέρονται για τα χωριά τους και οργανώνονται για να ζωντανέψουν τα πανηγύρια, τους Συλλόγους και την κοινωνική ζωή των κοινοτήτων μας, που μας κατάργησαν.
Το αρνητικό ελληνικό όνειρο των προηγούμενων δεκαετιών για τους νέους μας, που περιελάμβανε μια θέση στο δημόσιο, εύκολα χρήματα από επιδοτήσεις, επανάπαυση στη σύνταξη του παππού, μια δουλειά στην Αθήνα για να απολαμβάνουμε τα μπουζούκια και να κάνουμε «ζωάρα», ένα ταξίδι στη Μύκονο της χλιδάτης και γκλαμουράτης διασκέδασης, ένα καταναλωτικό για να αποκτήσουμε αυτοκίνητο που αδυνατούμε να συντηρήσουμε, ένα διακοποδάνειο ή ένα «καλαντοδάνειο» για να κάνουμε σκι στην Αράχωβα, έχει καταρρεύσει οριστικά. Η εποχή αυτή πέρασε ανεπιστρεπτί και πολλοί νέοι μας το βιώνουν καταθλιπτικά. Δεν χωρά όμως η κατάθλιψη στη νιότη. Η μόνη μας επιλογή είναι να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα και να ζήσουμε ευτυχισμένοι παράγοντας τον πλούτο στην πλούσια Πατρίδα μας.
Κάποιοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα κι από κεκτημένη ταχύτητα συνεχίζουν να οραματίζονται επιστροφή στην εποχή «Τσοβόλα δώστα όλα», «να βολευτούν τα δικά μας τα παιδιά» και «λεφτά υπάρχουν». Υπάρχουν όμως κι αυτοί που βλέπουν πως η μόνη λύση για να ξεπεράσουμε την πολυεπίπεδη κρίση είναι να στραφούμε στην κοινότητα, την παράδοση, τον πολιτισμό μας, το χωριουδάκι μας και το χωραφάκι του παππού που μένει ακαλλιέργητο. Να απεμπολήσουμε τον τίτλο των «ευρωλιγούρηδων» που έλεγε ο Ζουράρης και να αποδείξουμε σε αυτούς που μας καταδικάζουν σε μια ιδιότυπη γενοκτονία πως είμαστε ικανοί να υποδείξουμε εμείς στην Ευρώπη το δρόμο της.
Αν υπήρχε στη χώρα μας Εθνικά σχεδιασμένη οικονομική πολιτική θα είχε βασιστεί στην Ελληνική γεωργία, στην ανάπτυξη της υπαίθρου και στην χαμένη εδώ και καιρό τροφική αυτάρκεια της χώρας. Αντίθετα σήμερα οι συνεχείς αυξήσεις σε καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια, σπόρους και λιπάσματα, αλλά και η αύξηση της φορολόγησης και της αύξησης των ασφαλίστρων τείνουν να μειώνουν το αγροτικό παραγόμενο προϊόν και την εν γένει αγροτική οικονομία της Ελλάδας. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η εξάρτηση των αγροτών μας από τις τράπεζες και τα υποθηκευμένα χωράφια κινδυνεύουν να γίνουν θήραμα των «τσακαλιών» που θέλουν να αγοράσουν φτηνά τη γη μας και να την εκμεταλλευτούν ώστε να εργαζόμαστε για αυτούς. Η πλειοψηφία των νέων μας δεν θέλει να ασχοληθεί με τη γεωργία και δεν είναι μαθημένη στην αγροτική εργασία.
Υπάρχουν όμως και νέοι άνθρωποι με μεράκι και όρεξη για δουλειά που «πολεμούν» κάτω από αντίξοες συνθήκες και επενδύουν σε νέες καλλιέργειες με σκοπό να αλλάξουν τη μοίρα τους και τη μοίρα των τοπικών κοινωνιών. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τη μιζέρια της πόλης και επιστρέφουν στο χωριό τους με νέες ιδέες αλλά χωρίς καμία βοήθεια και κανένα κίνητρο από την Πολιτεία.
Οι νέοι άνθρωποι σε κάθε χωριό αισθάνονται την ανάγκη να συνεργαστούν. Να οργανώσουν ξανά τα πανηγύρια και τις γιορτές, να συνεταιριστούν και να αναπτύξουν Συνεταιρισμούς και Συλλόγους σαν αυτούς που είχαμε παλιά και τους κατέστρεψε ο κομματισμός, η διαφθορά, ο νεοπλουτισμός και η ατομικότητα.
Αυτή η έμφυτη άμυνα του λαού μας που εκδηλώνεται με την επιστροφή σε συλλογικούς θεσμούς που μας ένωσαν και μας διέσωσαν ως Έθνος όπως η κοινότητα μπορεί να μην είναι οργανωμένη ακόμα αλλά δείχνει να αναβιώνει έστω ασυνείδητα στη σκέψη πολλών νέων.
Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε σε αξίες που χάσαμε όπως: η παράδοση, η λαϊκή αρχιτεκτονική και ο λαϊκός πολιτισμός. Η ήπια, ισόρροπη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος. Ο κοινοτικός βίος ως αυθύπαρκτος τρόπος ζωής των Ελλήνων διαποτισμένος βαθιά από την αλληλεγγύη και την επιείκεια, τη δημοκρατία και τη συνεισφορά στα κοινά του τόπου.
Ας ζωντανέψουμε τα χωριά και τα πανηγύρια μας. Ας επιστρέψουμε στις πατροπαράδοτες αξίες μας με μπροστάρηδες τους νέους. Ας το συζητήσουμε τώρα τον Αύγουστο με τους συγγενείς και φίλους που θα επιστρέψουν από την Αθήνα ή και το εξωτερικό και ας αποφασίσουμε συλλογικά να δράσουμε.Ας ζωντανέψουμε ξανά τα χωριά μας.Κι όπως λέει κι ο Διονύσης Σαββόπουλος :
«Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς…
πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς…
Kι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία»
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία»
