Του Γιώργου Κράλογλου
Τα απολύτως ορατά στοιχεία της συμφωνίας των Βρυξελλών μας βεβαίωσαν ήδη ότι Ευρωπαϊκή Ένωση και δανειστές «σώζουν» την Ελλάδα για να θωρακίσουν Ευρωζώνη και Ευρώ. Πως όμως φαντάζονται την Ελλάδα που επιθυμούν να μείνει ζωντανή; Ασφαλώς όχι την Ελλάδα του χθες. Στην αθέατη πλευρά του σχεδίου «σωτηρίας» μπορούμε να διακρίνουμε (σε γκρίζες γραμμές) την βούληση τους.
Η πρώτη εικόνα (που δεν φωτίστηκε επαρκώς λόγω των πανηγυρισμών) δείχνει ότι Ευρωπαϊκή Ένωση και δανειστές βλέπουν για την επόμενη 15ετία τουλάχιστον μια φτωχή χώρα με φτωχούς κατοίκους στην θέση της φτωχής χώρας αλλά των «πλουσίων» κατοίκων, με δανεικά και κλοπιμαία, που έβλεπαν μέχρι σήμερα.
Σημειώστε ως στοιχεία για το συμπέρασμα αυτό τα εξής.
Πρώτον, ότι για να φθάσουμε στην συμφωνία «σωτηρίας» απαράβατος όρος ήταν να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα το οποίο προβλέπει τα γνωστά μας ήδη σκληρά μέτρα που πρέπει να τηρήσουμε μέχρι το 2015. Μέτρα που όμως εκτός από τις μεγάλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα προκαλέσουν και απώλειες 150.000 θέσεων εργασίας στον κρατικό τομέα από την συρρίκνωση του κράτους. Πρόκειται για 100.000 ανέργους (οι 50.000 θα βγουν σε σύνταξη) που θα προστεθούν στην λίστα των σημερινών 1.100.000 ανέργων του ιδιωτικού τομέα στους οποίους μέχρι το 2015 θα προστεθούν άλλοι 350.000 σύμφωνα με όσα προβλέπουν οι εργοδοτικές Οργανώσεις. Το μεσοπρόθεσμο δεν προβλέπει σε κανένα σημείο (δεν είναι δουλειά του άλλωστε) το πώς θα απορροφηθούν οι άνεργοι αυτοί.
Δεύτερον, ο εκ των δανειστών Γερμανός υπουργός Οικονομίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επανέλαβε την δήλωση του ότι η Ελλάδα θα χάσει την εθνική της κυριαρχία μέχρι να μπορέσει να βαδίσει στην ανάπτυξη που (όπως πρόσθεσε προ ημερών) την βλέπει μετά από μια δεκαετία!!
Τρίτον, το πρώτο βράδυ των πανηγυρισμών ο πρόεδρος της Γαλλίας, κ. Σαρκοζί αναφερόμενος στην συμφωνία δεν παρέλειψε να τονίσει ότι «…αυτής της μορφής η βοήθεια δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ στο μέλλον και για κανένα άλλο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»
Τέταρτον, ενώ εμείς συνεχίζουμε τους πανηγυρισμούς για την συμφωνία κατέφθασαν επείγοντος την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα ελεγκτές των δανειστών για να ενημερωθούν για το σχέδιο μεταρρυθμίσεων ( διάλυση κρατικών Οργανισμών) που ετοιμάσαμε και θα προωθήσουμε στην Βουλή.
Τι δείχνουν όλα αυτά;
Ότι είμαστε ήδη υπό Οικονομική Εποπτεία και άρα ο μόνος δρόμος για να μειώσουμε την κακομοιριά μας είναι τα πιθανά κέρδη από αυτά που προσφέρουν οι δανειστές για την ανάπτυξη.
Ας ξεκινήσουμε από τις Βρυξέλλες όπου στήθηκε ήδη η υπηρεσία Task Force με επικεφαλής το πρώην διακεκριμένο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Xόρστ Ραισενμπαχ για την μελέτη μηχανισμών στήριξης σχεδίων ανάπτυξης στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την αξιοποίηση του ευρωπαϊκού «σχεδίου Μάρσαλ» και των πόρων του ΕΣΠΑ.
Η αξιοποίηση τους όμως θέλει δουλειά και ισχυρές διαπραγματεύσεις σε συνδυασμό με την δημιουργία ενός θετικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος που θα δημιουργήσει πραγματικές ευκαιρίες. Και θετικό περιβάλλον με ψυχολογία που θα επηρεάσει ακόμη και τους ρυθμούς της χρηματιστηριακής αγοράς σημαίνει φορολογική πολιτική και κινήτρων, χωροταξικό σχέδιο υποδοχής επενδύσεων, πραγματική εφαρμογή διαδικασιών fast track και προστασία των επενδυτών από τους «επαγγελματίες επαναστάτες» της χώρας.
Εάν δεν μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε άμεσα (στην βράση κολλάει το σίδερο λέει ο λαός) αυτά που μας προσφέρουν ανεξάρτητα από τους λόγους και τις πιθανές σκοπιμότητες… οδηγούμαστε εκεί που μας πήγαινε η χθεσινή μας κατάντια.
Γιατί τα δεδομένα της οικονομικής ταυτότητας της Ελλάδας, που δεν ανατρέπονται εκ των πραγμάτων μέχρι το 2020, είναι αυτά που δείχνουν το πρόσωπο μιας χώρας όπου ναι μεν δεν θα υπάρχει στάση πληρωμών του δημοσίου αλλά ένα δημόσιο τομέα με άλλα μέτρα και σταθμά. Και μια κοινωνία με 1.500.000 ανέργους που δεν θα έχουν προοπτική απασχόλησης τουλάχιστον όπως την έχουν φανταστεί. Μια οικονομία εντός του ευρώ αλλά με δυνατότητες παροχής μισθών από 600-1200 ευρώ και συντάξεις μειωμένες σε ποσοστά κατά 10-20% άσχετα από το γεγονός ότι οι κρατήσεις για τις συντάξεις αυτές είχαν καταβληθεί από του «ιθαγενείς» της χώρας.
Ένα κράτος με μόνιμη πρωταγωνιστική πολιτική την επιβολή φόρων και την «ευρηματικότητα» στην λειτουργία φοροεισπρακτικών μηχανισμών.
Μια οικονομία με Τραπεζικό τομέα που (κάτω από οποιοιδήποτε νέα σχήματα ή συνθήκες) θα εγγυάται μεν τις καταθέσεις αλλά όχι όλες τις δανειοδοτήσεις των Επιχειρήσεων. Ασφαλώς θα αποτελούν παρελθόν και τα διάφορα Τραπεζικά εργαλεία γνωστά και ως «ευκολοκάρτες και ευκολοδάνεια» για φτωχοπλούσιους…Είναι συνεπώς ιστορικό χρέος για την κυβέρνηση να φροντίσει για την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομίας χωρίς να κοιτάζει τις εκλογές του 2013 και το πώς θα βολέψει τα «αμαρτήματά» της από τα μέτωπα των συντεχνιών για τις οποίες το κόμμα της φέρνει τεράστια ευθύνη. Και για την αντιπολίτευση στο σύνολό να σταματήσει το λαϊκίστικο «αντάρτικο» για να δημιουργήσει προϋποθέσεις εκλογικών κερδών.
Εάν δεν τα δούμε αυτά από σήμερα τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Γιατί η κυβέρνηση που θα προκύψει το 2013 θα έχει (κατά πάσα βεβαιότητα) οριακή πλειοψηφία και ο πρώτος της στόχος θα είναι η αποφυγή κινδύνων πολιτικού κόστους.
Θα έχουμε δηλαδή μια κυβέρνηση που θα σέρνεται μέσα στην αθλιότητα του μικροκομματισμού, του λαϊκισμού και του ψέματος εισπράττοντας τον οβολό της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο για να συντηρηθεί το ελληνικό κράτος.
Ένα κράτος που ολίγον… θα ανήκει στους Έλληνες.
