Από τον ΠΕΤΡΟ(Τα προηγούμενα άρθρα είναι εδώ)
Και καλά λοιπόν για το αρχικό διάστημα, που υπήρχαν οι διαδικασίες εκλογής νέου αρχηγού. Στη συνέχεια όμως. Αντί να σφυροκοπούμε ανελέητα τους απατεώνες, μη αφήνοντάς τους σε χλωρό κλαρί, αντί να καταγγέλλουμε ασταμάτητα τη νίκη τους ως προϊόν πολιτικής εξαπάτησης και αποτέλεσμα του αήθη πολέμου που δέχτηκε η κυβέρνησή μας, αναδεικνύοντας, έτσι, τον πατριωτικό αγώνα του Κ.Κ. και της παράταξής μας, εμείς σιωπούσαμε ανεξήγητα.
Μερικοί, μάλιστα, θεωρώντας ότι προσφέρουν καλές υπηρεσίες στο νέο αρχηγό πρωτοστατούσαν στο αυτομαστίγωμα, υιοθετούσαν με ιερό φανατισμό την προπαγάνδα ΠΑΣΟΚ μιλώντας για την πιο ταπεινωτική ήττα (για να φανεί πολύ σημαντική η βελτίωση ντε), για απόδραση Καραμανλή (έπρεπε να περάσει ενάμιση χρόνος για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ο Γ. Μιχελάκης), μιλούσαν μέχρι και για play station και έφθαναν να προτείνουν ότι και ο Καραμανλής πρέπει να περάσει από επιτροπή (αλήθεια ποια;), για το αν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Παραδεχτήκαμε, σχεδόν, ότι η παράταξή μας, αφού κατέστρεψε τη χώρα, απέδρασε από τις ευθύνες και βρέθηκε, ευτυχώς, ο ΓΑΠ. να σώσει την Ελλάδα. Πρώτη φορά παράταξη κλωτσά τόσο ακατανόητα, τη δικαίωση που της πρόσφεραν τα γεγονότα.
Σαν κόμμα είχαμε υποπέσει ξανά στο λάθος της ασυνέχειας και της μη στήριξης της προηγούμενης ηγεσίας. Όταν μετά την ήττα του 1993, ο μακαρίτης Μ. Έβερτ παρακολουθούσε αποστασιοποιημένος το ΠΑΣΟΚ να στήνει τις εξεταστικές επιτροπές για ΑΓΕΤ, τηλεφωνικές υποκλοπές και αρχαιοκαπηλία. Υπάρχουν και για κείνη τη στάση, βάσιμες πιθανόν, δικαιολογίες. Πόσο μας στοίχισε όμως; Έντεκα, συναπτά χρόνια ΠΑΣΟΚ.
Μόλις πριν λίγες μέρες καταγγείλαμε την άθλια μονομέρεια των νταβατζοΜΜΕ, αφού πρώτα τα αφήσαμε να κάνουν ανενόχλητα τη 'δουλειά' τους. Φαντάζεστε την απόδοση αυτής της καταγγελίας αν γίνονταν όταν έπρεπε, αμέσως μετά τις εκλογές, με τις μνήμες νωπές; Άρκεσε να παρουσιασθεί στη ΔΕΘ (ένα χρόνο μετά μάλιστα) ένα βίντεο των προεκλογικών υποσχέσεων, για να πέσει πανικός. Γιατί αυτά τα βίντεο να μην είναι συνεχή, ασταμάτητα και από τους πρώτους μήνες; Σε όσα πάνε να ψελλίσουν (για απαγκίστρωσή τους) οι παπατζήδες ότι δεν ήξεραν την κατάσταση προεκλογικά, τους διαψεύδουν, με τον κατηγορηματικότερο τρόπο, η προεκλογική παρέμβαση Αλμούνια και οι αποκαλυπτόμενες επαφές με Στρός Κάν.
Μάταια φωνάζαμε μερικοί για άθροιση και όχι διαίρεση δυνάμεων. Και, με αίσθημα παράταξης, παραλαβή της σκυτάλης από κει που την έφθασε ο αγώνας του Κ.Κ. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση, πιστεύουμε, πρέπει να κινούμαστε όσοι θέλουμε να προσφέρουμε καλές υπηρεσίες στον Αντώνη Σαμαρά και στην παράταξη.
Όσοι παρακολουθούμε τα γεγονότα, διαβάζουμε εύκολα τον φόβο του συν/σμού για αυτή την συμπαράταξη δυνάμεων. Τρέμουν αυτό το 'δίδυμο'. Και γι αυτό δεν παραλείπουν, κάθε λίγο, να μιλούν για διάσταση ανάμεσα στον προηγούμενο και τωρινό αρχηγό μας.
Πέρα από τα πολιτικά χαρακτηριστικά (που προαναφέρθηκαν) αυτής της συμπαράταξης και την προφανή πολιτική ωφέλεια, υπάρχει και μια άλλη, σημαντική, κατά τη γνώμη μου, παράμετρος. Θα ήταν εξαιρετικά επιζήμιο (και άδικο) για τον αρχηγό μας, να γεννηθούν μεταξύ των οπαδών της παράταξής μας σκέψεις και συναισθήματα για αχάριστη συμπεριφορά απέναντι στον Κ.Κ. Που ρισκάροντας, χάρισε στον Α.Σ. την επαναφορά που δικαιούνταν. Και ο κόσμος της παράταξής μας είναι πολύ ευαίσθητος σε τέτοια ηθικά ζητήματα.
Και φθάσαμε εδώ που είμαστε. Οι απατεώνες να ασχημονούν με θρασύτητα και εμείς να ψάχνουμε τις αιτίες της καθήλωσής μας.
Τι κάνουμε τώρα; Να σταματήσει πρώτον το αυτομαστίγωμα. Και δεύτερον να κάνουμε, έστω με καθυστέρηση, όσα έπρεπε να κάνουμε στην ώρα τους και να ανακτήσουμε, με δυσκολίες πια, την υπεροχή που δικαιούμαστε.
Και δύο λόγια για τη σιωπή του Κ.Κ. Για την ερμηνεία της σκέφτομαι, κατ΄ αρχήν, αυτό που λέγεται πως η σιωπή είναι κάποιες φορές πιο ηχηρή από την πιο δυνατή κραυγή.
Στη συνέχεια σκέφτομαι, ότι ο Κ.Κ. είναι της σχολής των Καραμανλήδων. Ο εθνάρχης έμεινε 'σιωπηλός' 11 χρόνια, αυτοεξόριστος στο Παρίσι.
Και τρίτον προσλαμβάνω την 'ηχηρή σιωπή' Καραμανλή και ως ένα είδος εκδήλωσης σεβασμού απέναντι στον ελληνικό λαό, που τον θεωρεί άξιο, παρά τα νταβατζοΜΜΕ, να καταλαβαίνει. Ότι θυμάται (δεν μπορεί, δεν πρέπει να ξέχασε) ότι αυτός τα είπα όλα και με ειλικρίνεια, προεκλογικά.
Σε κάθε περίπτωση η σιωπή Καραμανλή άφησε εντελώς ελεύθερο το γήπεδο στον Αντώνη Σαμαρά να κινηθεί, ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα των νταβατζοΜΜΕ, για διαστρέβλωση και διαιρετικό 'παιχνίδι'.
ΠΕΤΡΟΣ
Ένας οπαδός της παράταξης.....
Σαν κόμμα είχαμε υποπέσει ξανά στο λάθος της ασυνέχειας και της μη στήριξης της προηγούμενης ηγεσίας. Όταν μετά την ήττα του 1993, ο μακαρίτης Μ. Έβερτ παρακολουθούσε αποστασιοποιημένος το ΠΑΣΟΚ να στήνει τις εξεταστικές επιτροπές για ΑΓΕΤ, τηλεφωνικές υποκλοπές και αρχαιοκαπηλία. Υπάρχουν και για κείνη τη στάση, βάσιμες πιθανόν, δικαιολογίες. Πόσο μας στοίχισε όμως; Έντεκα, συναπτά χρόνια ΠΑΣΟΚ.
Μόλις πριν λίγες μέρες καταγγείλαμε την άθλια μονομέρεια των νταβατζοΜΜΕ, αφού πρώτα τα αφήσαμε να κάνουν ανενόχλητα τη 'δουλειά' τους. Φαντάζεστε την απόδοση αυτής της καταγγελίας αν γίνονταν όταν έπρεπε, αμέσως μετά τις εκλογές, με τις μνήμες νωπές; Άρκεσε να παρουσιασθεί στη ΔΕΘ (ένα χρόνο μετά μάλιστα) ένα βίντεο των προεκλογικών υποσχέσεων, για να πέσει πανικός. Γιατί αυτά τα βίντεο να μην είναι συνεχή, ασταμάτητα και από τους πρώτους μήνες; Σε όσα πάνε να ψελλίσουν (για απαγκίστρωσή τους) οι παπατζήδες ότι δεν ήξεραν την κατάσταση προεκλογικά, τους διαψεύδουν, με τον κατηγορηματικότερο τρόπο, η προεκλογική παρέμβαση Αλμούνια και οι αποκαλυπτόμενες επαφές με Στρός Κάν.
Μάταια φωνάζαμε μερικοί για άθροιση και όχι διαίρεση δυνάμεων. Και, με αίσθημα παράταξης, παραλαβή της σκυτάλης από κει που την έφθασε ο αγώνας του Κ.Κ. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση, πιστεύουμε, πρέπει να κινούμαστε όσοι θέλουμε να προσφέρουμε καλές υπηρεσίες στον Αντώνη Σαμαρά και στην παράταξη.
Όσοι παρακολουθούμε τα γεγονότα, διαβάζουμε εύκολα τον φόβο του συν/σμού για αυτή την συμπαράταξη δυνάμεων. Τρέμουν αυτό το 'δίδυμο'. Και γι αυτό δεν παραλείπουν, κάθε λίγο, να μιλούν για διάσταση ανάμεσα στον προηγούμενο και τωρινό αρχηγό μας.
Πέρα από τα πολιτικά χαρακτηριστικά (που προαναφέρθηκαν) αυτής της συμπαράταξης και την προφανή πολιτική ωφέλεια, υπάρχει και μια άλλη, σημαντική, κατά τη γνώμη μου, παράμετρος. Θα ήταν εξαιρετικά επιζήμιο (και άδικο) για τον αρχηγό μας, να γεννηθούν μεταξύ των οπαδών της παράταξής μας σκέψεις και συναισθήματα για αχάριστη συμπεριφορά απέναντι στον Κ.Κ. Που ρισκάροντας, χάρισε στον Α.Σ. την επαναφορά που δικαιούνταν. Και ο κόσμος της παράταξής μας είναι πολύ ευαίσθητος σε τέτοια ηθικά ζητήματα.
Και φθάσαμε εδώ που είμαστε. Οι απατεώνες να ασχημονούν με θρασύτητα και εμείς να ψάχνουμε τις αιτίες της καθήλωσής μας.
Τι κάνουμε τώρα; Να σταματήσει πρώτον το αυτομαστίγωμα. Και δεύτερον να κάνουμε, έστω με καθυστέρηση, όσα έπρεπε να κάνουμε στην ώρα τους και να ανακτήσουμε, με δυσκολίες πια, την υπεροχή που δικαιούμαστε.
Και δύο λόγια για τη σιωπή του Κ.Κ. Για την ερμηνεία της σκέφτομαι, κατ΄ αρχήν, αυτό που λέγεται πως η σιωπή είναι κάποιες φορές πιο ηχηρή από την πιο δυνατή κραυγή.
Στη συνέχεια σκέφτομαι, ότι ο Κ.Κ. είναι της σχολής των Καραμανλήδων. Ο εθνάρχης έμεινε 'σιωπηλός' 11 χρόνια, αυτοεξόριστος στο Παρίσι.
Και τρίτον προσλαμβάνω την 'ηχηρή σιωπή' Καραμανλή και ως ένα είδος εκδήλωσης σεβασμού απέναντι στον ελληνικό λαό, που τον θεωρεί άξιο, παρά τα νταβατζοΜΜΕ, να καταλαβαίνει. Ότι θυμάται (δεν μπορεί, δεν πρέπει να ξέχασε) ότι αυτός τα είπα όλα και με ειλικρίνεια, προεκλογικά.
Σε κάθε περίπτωση η σιωπή Καραμανλή άφησε εντελώς ελεύθερο το γήπεδο στον Αντώνη Σαμαρά να κινηθεί, ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα των νταβατζοΜΜΕ, για διαστρέβλωση και διαιρετικό 'παιχνίδι'.
ΠΕΤΡΟΣ
Ένας οπαδός της παράταξης.....
