Το Υπουργείο Παιδείας, με πρόσχημα την καλύτερη οργάνωση και λειτουργία του ελληνικού σχολείου, ώστε αυτό να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες πολιτικές και πολιτισμικές ανάγκες, όπως το ίδιο αναφέρει στην εγκύκλιο που έχει στείλει στους Περιφερειακούς Δ/ντές για τις συνενώσεις-ιδρύσεις σχολικών μονάδων με διαδικασίες εξπρές, μονομερώς, χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο, προσπαθεί να επιβάλλει μια δομική αναθεώρηση του σχολείου που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, με μοναδικό στόχο την ικανοποίηση των επιταγών του μνημονίου, αλλά και την ουσιαστική μείωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Ήδη από την έναρξη του Σχολικού Έτους βιώνουμε «σπουδαίες» αλλαγές στο Νέο Σχολείο που υποστηρίζει πως στοχεύει να φτιάξει το Υπουργείο.
1. Όσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τα 801 πιλοτικά ολοήμερα σχολεία αναμορφωμένου προγράμματος ότι λειτουργούν χωρίς προβλήματα,διαψεύδονται από τις
αντιδράσεις που συνεχώς πολλαπλασιάζονται από συλλόγους γονέων, δημοσιεύσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο αλλά και από τους ίδιους τους μικρούς μαθητές των σχολείων, που ζουν την προχειρότητα του σχεδιασμού του Υπουργείου σε όλο της το μεγαλείο.
Η βασική υποχρέωση της πολιτείας για τη συμπλήρωση των κενών των σχολείων ακόμη και σήμερα, φαντάζει όνειρο θερινής νυχτός. Υπάρχουν εκατοντάδες λειτουργικά κενά, σύμφωνα και με τις πρόσφατες ανακοινώσεις της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ, κάτι το οποίο δεν αρνείται το ίδιο το Υπουργείο.
2. Οι ελαστικές μορφές εργασίας, με νέους εργασιακούς κανόνες που ακόμα δεν έχουν ξεκαθαριστεί, πλημμύρισαν την εκπαίδευση με αναπληρωτές ΕΣΠΑ πλήρους ή μειωμένου ωραρίου. Πάνω από το 50% των εκπαιδευτικών που προσλήφθηκαν φέτος, δουλεύουν με όρους που, παρά τις διαβεβαιώσεις της Υπουργού για πλήρη δικαιώματα, δημιουργούν θολό τοπίο και ανασφάλεια.
3. Οι αλλαγές που προωθούνται στα βιβλία και τα προγράμματα σπουδών που γίνονται «ερήμην» της εκπαιδευτικής κοινότητας, με διαγωνισμούς εξπρές, αποδεικνύουν την προχειρότητα, δημιουργώντας περιβάλλον ανασφάλειας και έλλειψης δημιουργικότητας στο σχολείο.
Σε όλα τα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και η απόφαση του Υπουργείου για μια άνευ προηγουμένου αλλαγή και συρρίκνωση του χάρτη των σχολείων, όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Με μια κίνηση αντιπερισπασμού και με φόντο τις αντιδράσεις όλων των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας στις επιχειρούμενες αλλαγές, δόθηκε στη δημοσιότητα κείμενο διαβούλευσης, που ακόμη και ο τίτλος του : «Δημόσια Διαβούλευση για Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το Σχολικό Έτος 2011-2012», κρύβει περίτεχνα αυτό στο οποίο στοχεύει του Υπουργείο. Έξυπνα, δεν αναφέρει πουθενά τη λέξη «κατάργηση», την ουσιαστική ιδέα όλης αυτής της προσπάθειας.
Στο ίδιο κείμενο, αλλά και σε συνεντεύξεις της Υπουργού μετέπειτα, χρησιμοποιείται κατά κόρον η έκφραση «παιδαγωγικοί λόγοι». Ο στόχος για τον οποίο χρησιμοποιούνται τα δύο αυτά τεχνάσματα, δείχνουν μια οργανωμένη προσπάθεια να παραπλανήσουν την κοινωνία και στη συνέχεια να προβούν στις καταργήσεις με τις όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις. Δεν είναι τυχαίο που η ίδια η Υπουργός στις συνεντεύξεις της, απαντώντας στις αντιδράσεις απευθύνεται μόνο προς τους γονείς και τους μαθητές,προσπαθώντας με πλασματικά στοιχεία να δημιουργήσει ρήγμα μεταξύ αυτών και των εκπαιδευτικών.
Τη διαβούλευση ακολούθησε η εγκύκλιος που στην πραγματικότητα έλεγε τα ίδια με το κείμενο της διαβούλευσης, προσπαθούσε να χαϊδέψει τα αυτιά των δημάρχων (στους οποίους να σημειωθεί στάλθηκε και επιστολή) έτσι ώστε να αποδεχτούν τις συγχωνεύσεις γιατί ουσιαστικά το κόστος της λειτουργίας των σχολείων από εδώ και στο εξής θα βαρύνει τους Δήμους. Δεν είναι τυχαίο που στις 28-2-2011 όλοι οι δήμαρχοι έχουν προσκληθεί από την Υπουργό για ενημέρωση επί των συγχωνεύσεων… αλλά ποιος ξέρει τι πραγματικά θα τους πει, έτσι ώστε να κάμψει και τις τελευταίες αντιδράσεις που υπάρχουν… επισημαίνοντάς τους το κόστος λειτουργίας των σχολείων.
Από την πλευρά μας ως εκπαιδευτικοί απαντώντας της, λοιπόν, της θέτουμε τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Για ποιο λόγο φέτος δεν τηρήθηκε η σχετική νομοθεσία, που η ίδια έχει επικαλεστεί σε συνεντεύξεις της, για να υποστηρίξει το γεγονός ότι συγχωνεύσεις-καταργήσεις γίνονταν όλα τα χρόνια και ακολουθήθηκε μυστική διαδρομή προτάσεων που όλοι αρνούνται ότι υπάρχουν αλλά αυτές δημοσιεύονται στις εφημερίδες και μάλιστα τις ημέρες κατά τις οποίες γινόταν και η περιβόητη διαβούλευση.
Είναι σίγουρο πως προτάσεις υπάρχουν και δυστυχώς είναι λογιστικές, χωρίς «παιδαγωγικούς σκοπούς» και αποκρύπτονται σκόπιμα.
2. Είναι αλήθεια ότι τα κενά που προέκυψαν από την αποχώρηση των εκπαιδευτικών μέσα στο 2010, ξεπερνούν τις 5.000. Με ποιο τρόπο αποφασίσατε να τα συμπληρώσετε; Καταργώντας και συγχωνεύοντας σχολεία με αποτέλεσμα την κατάργηση των οργανικών θέσεων άρα και τη μη ύπαρξη οργανικών κενών; Η αλήθεια είναι ότι στη λογιστική λογική, που με πρόσχημα το μνημόνιο και το ΔΝΤ προσπαθείτε να επιβάλλετε, δεν μπορεί να σας προλάβει κανείς. Σκεφτήκατε όμως ότι αυτό που επιχειρείτε, μη λαμβάνοντας υπόψη κανέναν «παιδαγωγικό λόγο», θα προκαλέσει τέτοια ζημιά στην εκπαίδευση που πιθανόν θα περάσουν πολλά χρόνια για να συνέλθει, ακόμη κι αν τα μέτρα που θα πάρετε καταργηθούν πολύ γρήγορα;
Στόχος σας, λοιπόν, δεν είναι η καλύτερη προσφορά της παρεχόμενης εκπαίδευσης αλλά η «οικονομία». Δε θέλετε να κάνετε διορισμούς, που ακόμη και με το αναθεωρημένο μνημόνιο «θα ήταν πολλοί για σας λόγω συνταξιοδοτήσεων». Επιθυμείτε να λειτουργήσετε την εκπαίδευση με ελαστικές μορφές εργασίας που πολύ πιο εύκολα αποδέχονται μειώσεις μισθών και υποβάθμιση εργασιακών σχέσεων.
Το δόγμα για λιγότερα σχολεία άρα και λιγότερα έξοδα θα φέρει άμεσα μεγαλύτερα τμήματα-περισσότερα μαθησιακά ελλείμματα, εξαφανισμένους αντισταθμιστικούς και υποστηρικτικούς θεσμούς, λιγότερους εκπαιδευτικούς σε διαρκή ομηρία ελαστικών σχέσεων ακόμη και περιπλάνησης αφού ουσιαστικά θα μειωθούν οι οργανικές θέσεις άρα και η δυνατότητα για μεταθέσεις και αποσπάσεις. Αυτοί είναι οι στόχοι που εξυπηρετεί το δόγμα σας και για αυτό γίνονται οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις των σχολείων.
Με ποια παιδαγωγικά κριτήρια θα επιβληθούν οι μετακινήσεις μαθητών;Πολύ περισσότερο που ήδη δεν υπάρχουν ειδικά μεταφορικά μέσα, το κράτος πλήρωνε υπέρογκα ποσά σε ιδιώτες για τη μεταφορά μαθητών. Τα χιλιομετρικά μεγέθη και ο χρόνος μεταφοράς που θέτει το υπουργείο δεν μπορεί σε κάθε περίπτωση να μας καλύπτει. Ο λόγος είναι απλός: μιλάμε για παιδιά μικρής ηλικίας! Εκτός αν θέλουμε να περάσουμε πάλι από την εποχή της λειτουργικής ημιμάθειας στην εποχή της αμάθειας και της εγκατάλειψης των σχολείων από πολύ μικρή ηλικία.
Τα πολυδύναμα σχολικά κέντρα που οραματίζονται μέσα από τα σκονάκια αντιγραφής ξένων προτύπων οι «φωστήρες» της κυβέρνησης δεν υστερούν μόνο στο ζήτημα της σχολικής στέγης. Έχουν αποτύχει και στις χώρες του εξωτερικού όπου εφαρμόστηκαν. Τέτοια σχολεία η εμπειρία έχει δείξει ότι δημιουργούν απρόσωπο και χαοτικό σχολικό περιβάλλον, διαλύουν τις παιδαγωγικές σχέσεις μαθητών-εκπαιδευτικών και λειτουργούν αποσταθεροποιητικά στην ένταξη και μαθησιακή πορεία, ιδιαίτερα των νεοεισερχόμενων μαθητών στο δημοτικό σχολείο.
Όσο για τη λογιστική «λογική» των λιγότερων δαπανών, τα σχολεία δεν είναι «προβληματικές επιχειρήσεις». Δεν μπορεί να επικρατεί η λογική των οικονομικών δεικτών του κέρδους και της ζημίας. Ζημιά είναι το σχολείο που κλείνει, το σχολείο που απορρίπτει, το σχολείο που διώχνει τους μαθητές του, το σχολείο που απαξιώνει τους δασκάλους του, το σχολείο που κονιορτοποιεί τη γνώση, το φτηνό, αγοραίο, αυταρχικό σχολείο που μάλλον ονειρεύεστε. Τα σχολεία έχουν ανάγκη από περισσότερα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, η εκπαίδευση δεν έχει ανάγκη τους «σοφούς αξιολογητές» που λυμαίνονται εκατομμύρια €…
Το γεγονός ότι ακόμα υπάρχει το «σχολείο της γειτονιάς», δεν αποτελεί οπισθοδρόμηση. Το σχολείο για το οποίο εμείς παλεύουμε δεν μπορεί να είναι αχανές και απρόσωπο. Ενταγμένο σε έναν κεντρικό σχεδιασμό με επίκεντρο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, έχει παιδαγωγική λογική και συγκεκριμένα κριτήρια που εξυπηρετούν το μαθητή και την κοινωνία. Το να ξέρει – για παράδειγμα – ο εκπαιδευτικός τα ονόματα των μαθητών του δεν είναι παράδοση που πρέπει να εκλείψει. Γι’ αυτό, σήμερα, όχι αύριο, λέμε «όχι» στην επιχείρηση «συγχωνεύσεις σχολείων», παλεύουμε ενάντια στην επιχειρούμενη αναδιοργάνωση της εκπαιδευτικής δομής που αποτελεί προμήνυμα των επόμενων εγκλημάτων στη μόρφωση των παιδιών μας. Με αιτήματα και στόχους πάλης στη γραμμή «καμία θυσία – για την παρεχόμενη εκπαίδευση» (αναλογία μαθητών, εργασιακές σχέσεις εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού κτλ.), πιάνουμε το νήμα της αγωνίας της κοινωνίαςνα μορφώσει τα παιδιά της και το πηγαίνουμε στο επίκαιρο και αναγκαίο συμπέρασμα ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής για να έρθει στο προσκήνιο το σχολείο που η ίδια έχει ανάγκη και οι ίδιες οι δυνατότητες της εποχής επιτάσσουν.
Αγωνιζόμαστε για:
- ·Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του Γ.Κ.Π.
- · Καμία κατάργηση-συγχώνευση σχολείων, τμημάτων και μετακίνηση μαθητών σε άλλα σχολεία.
- · Καθιέρωση 20 μαθητών ανά τμήμα και 15 μαθητών ανά τμήμα στα νηπιαγωγεία και στις Α’, Β’ τάξεις. 2 προς 25 αναλογία στα μειονοτικά σχολεία
- · Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848
- · Μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών σε όλες τις θέσεις (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, εκπ/κοί ειδικοτήτων, γυμναστές, ειδική και αντισταθμιστική εκπαίδευση κλπ) και βοηθητικού προσωπικού ώστε να καλυφθούν ΤΩΡΑ οι πραγματικές ανάγκες.
- · Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή
- · Ενίσχυση των δημόσιων δομών της ειδικής αγωγής. Τμήμα Ένταξης σε κάθε δημοτικό-νηπιαγωγείο
- · Διεύρυνση του θεσμού της μετεκπαίδευσης. Όχι στην επιμόρφωση – χειραγώγηση
