Σήμερα, ο κ. Παπανδρέου, εξ αιτίας αποκλειστικά και μόνο των δικών του ενεργειών, βρίσκεται στο κέντρο μιας δίνης, που ακούει στο όνομα οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας. Έχει πλέον βρεθεί στο επίκεντρο ο ίδιος και κανείς πλέον δεν δίνει σημασία σε ενέργειες ή τα λόγια των υπουργών του. Δεν μπορεί να μείνει με τίποτα πλέον στο απυρόβλητο. Έχει αρχίσει να βάλλεται και να καταδεικνύεται ο ίδιος, ως ο εμπνευστής της προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ. Μένει μόνο να απαντηθεί αν αυτή η επιλογή ήταν από πολιτική ανικανότητα ή....
πολιτική «σκοπιμότητα». Όμως, κανείς πλέον δεν είναι σε θέση να απαντήσει, ποιο από τα δύο είναι το χειρότερο. Σε κάποιο χρονικό σημείο, που μπορεί να μην είναι και πολύ μακριά, ο κ. Παπανδρέου θα κληθεί να δώσει λόγο των ενεργειών του, ενώπιον του ανώτατου κριτή του, δηλαδή του ελληνικού λαού.
Ευτυχώς, για τον έτερο παράγοντα του πολιτικού συστήματος, δηλαδή τον Αντώνη Σαμαρά, που είναι έξω από αυτή τη δίνη και προς το παρόν στο απυρόβλητο, με κείνο το «ΟΧΙ» στη Βουλή κατά την ψήφιση του μνημονίου. Ενέργεια που τον κρατάει προς το παρόν έξω από το κάδρο του μνημονίου.
Υπενθυμίζουμε μόνο ότι αυτό εδώ το blog, με πληθώρα αναρτήσεων ζητούσε από τον Αντώνη Σαμαρά να καταψηφίσει το μνημόνιο. Μεταξύ των πολλών αναρτήσεων, στις 30-4-2010, με το άρθρο Αντώνη Σαμαρά μην σηκώσεις τις αμαρτίες άλλων. είχαμε επικαλεστεί δέκα λόγους για τους οποίους έπρεπε να καταψηφίσει το μνημόνιο. Αξίζει να τους διαβάσει κάποιος, για να διαπιστώσει πόσο επίκαιροι είναι. Μεταξύ των λόγων που είχαμε τότε επικαλεστεί, ο έβδομος στη σειρά έλεγε: «Θα πρέπει να λάβει υπόψη του (δηλ. ο Σαμαράς), ότι μπορεί να του χαϊδεύουν σήμερα τα αυτιά τα κρατικοδίαιτα παράσιτα και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, αλλά πολύ σύντομα θα τον αδειάσουν , όπως θα αδειάσουν και τον κ. Παπανδρέου.». Σήμερα, οι εκ του εξωτερικού φίλοι, αδειάζουν τον κ. Παπανδρέου. Αργότερα θα το πράξουν και οι «φίλοι» του εσωτερικού.
Όμως, μπορεί προς το παρόν ο Αντώνης Σαμαράς να απολαμβάνει τη σιγουριά του απυρόβλητου, αλλά πολύ σύντομα θα κληθεί από τα ΜΜΕ και από την ίδια την κοινωνία, να πάρει θέση επί σειράς θεμάτων και τότε ίσως να βρεθεί και ο ίδιος μέσα στη δίνη της οικονομικής κατάστασης, μαζί με τον κ. Παπανδρέου.
Εμείς και πάλι του λέμε σήμερα, ημέρα γενικής απεργίας, ότι μένει μόνο ένας δρόμος για τον ίδιο, πριν αρχίσει να περιδινίζεται.
Ο μονόδρομος αυτός είναι, η μετακύλιση των σημαντικών αποφάσεων στο λαό. Μόνο ο λαός πλέον μπορεί να πάρει το παιχνίδι επάνω του και να δώσει αποδεκτές απ’ όλους λύσεις.
Η κρίση είναι ταυτόχρονα και ευκαιρία για να αναδειχθεί ο Ηγέτης, φτάνει να την αδράξει.
Θα πρέπει να μπει μπροστάρης της Δημοκρατίας και όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας.
