του Γιώργου Δελαστίκ
Ραγδαίες θα είναι οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα µας, αν στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου επιβεβαιωθούν οι εκτιµήσεις ότι η βέβαιη εκλογική ήττα της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να µετατραπεί σε συντριβή τέτοιας έκτασης που θα συνεπιφέρει την κατάρρευση της κυβέρνησης Σαµαρά-Βενιζέλου. «Η αποδυναµωµένη κυβέρνηση της Ελλάδας κινδυνεύει να ταπεινωθεί στις ευρωεκλογές του Μαΐου από τα κόµµατα που είναι εναντίον της τρόικας» οµολογεί ως και το δεξιό οικονοµικό περιοδικό Εκόνοµιστ της Βρετανίας. «Ακόµη και οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονοµικών στην Αθήνα φωνάζουν “Φονιάδες!” στα µέλη της τρόικας που το επισκέπτονται» σηµειώνει.
Αν όντως το ΠΑΣΟΚ κινηθεί στις ευρωεκλογές γύρω στο 5% και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέχει τουλάχιστον 5, ίσως και 10 εκατοστιαίες µονάδες της Ν∆, θεωρείται βέβαιο ότι το κάποτε κραταιό κόµµα του Ανδρέα Παπανδρέου, το οποίο διέλυσε κυριολεκτικά ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου µε την πανάθλια µνηµονιακή πολιτική του οδηγώντας το από το 44% στο 13% (!), θα αποσυντεθεί ενδεχοµένως ταχύτατα, ρίχνοντας την κυβέρνηση Σαµαρά-Βενιζέλου. Είναι εξαιρετικά πιθανό οι ευρωεκλογές αυτές να ανάψουν πολιτική πυρκαγιά σε ολόκληρη την ΕΕ, αν τα δεξιά εθνικιστικά και ακροδεξιά κόµµατα πάρουν και στις κάλπες ποσοστά συγκρίσιµα µε αυτά που τους δίνουν οι δηµοσκοπήσεις. Πέραν όµως από το αν η Μαρί Λεπέν θα βγάλει το Εθνικό Μέτωπο που ίδρυσε ο πατέρας της πρώτο στις ευρωεκλογές στη Γαλλία, αν θα κάνει το ίδιο ο Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία ή αν το Κόµµα Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φάρατζ θα περάσει σε ψήφους τους… Συντηρητικούς (!) στη Βρετανία, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι βρισκόµαστε στις παραµονές σοβαρών ανακατατάξεων σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. ∆εν µπορεί π.χ. να µην προκαλεί ενθουσιασµό το γεγονός ότι στην Ολλανδία το 37% τάσσεται αυτή τη στιγµή υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την… ΕΕ (!), ενώ µόνο το 45% των Ολλανδών είναι υπέρ της παραµονής στην ΕΕ!
Αν όντως το ΠΑΣΟΚ κινηθεί στις ευρωεκλογές γύρω στο 5% και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέχει τουλάχιστον 5, ίσως και 10 εκατοστιαίες µονάδες της Ν∆, θεωρείται βέβαιο ότι το κάποτε κραταιό κόµµα του Ανδρέα Παπανδρέου, το οποίο διέλυσε κυριολεκτικά ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου µε την πανάθλια µνηµονιακή πολιτική του οδηγώντας το από το 44% στο 13% (!), θα αποσυντεθεί ενδεχοµένως ταχύτατα, ρίχνοντας την κυβέρνηση Σαµαρά-Βενιζέλου. Είναι εξαιρετικά πιθανό οι ευρωεκλογές αυτές να ανάψουν πολιτική πυρκαγιά σε ολόκληρη την ΕΕ, αν τα δεξιά εθνικιστικά και ακροδεξιά κόµµατα πάρουν και στις κάλπες ποσοστά συγκρίσιµα µε αυτά που τους δίνουν οι δηµοσκοπήσεις. Πέραν όµως από το αν η Μαρί Λεπέν θα βγάλει το Εθνικό Μέτωπο που ίδρυσε ο πατέρας της πρώτο στις ευρωεκλογές στη Γαλλία, αν θα κάνει το ίδιο ο Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία ή αν το Κόµµα Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φάρατζ θα περάσει σε ψήφους τους… Συντηρητικούς (!) στη Βρετανία, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι βρισκόµαστε στις παραµονές σοβαρών ανακατατάξεων σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. ∆εν µπορεί π.χ. να µην προκαλεί ενθουσιασµό το γεγονός ότι στην Ολλανδία το 37% τάσσεται αυτή τη στιγµή υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την… ΕΕ (!), ενώ µόνο το 45% των Ολλανδών είναι υπέρ της παραµονής στην ΕΕ!
Μπορεί να µη µας αρέσει το γεγονός ότι ηγείται της αµφισβήτησης της ΕΕ µια σκληρή πτέρυγα της αστικής ∆εξιάς αντί για την… «ευρωλιγούρικη» Αριστερά ή τα λαµόγια της Σοσιαλδηµοκρατίας, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα γεγονότα. Όχι µόνο το ευρώ αλλά και η ίδια η ΕΕ πλέον γίνεται διαρκώς πιο αντιπαθής σε ολοένα και ευρύτερα στρώµατα πολιτών και λαών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Έρχονται πολιτικές ανακατατάξεις µεγάλης κλίµακας στην Ευρώπη. Όσο και αν στην αρχική τους φάση δεν ξεκινούν µε πρωταγωνιστή την Αριστερά, εµείς πρέπει να προετοιµαστούµε γι’ αυτές ταχύτατα. ∆εν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι δυνάµεις της Αριστεράς θα παραµείνουν µέχρι τέλους σε ρόλο περιθωριακού παράγοντα ή παρατηρητή των εξελίξεων αυτών – και σε κάθε περίπτωση εµείς πρέπει να κάνουµε ό,τι περνάει από το χέρι µας για να µην περιοριστεί η Αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής σε παθητικό ρόλο. ∆εν θα χαρακτηρίσουµε την ευκαιρία µοναδική, αλλά σίγουρα είναι µια πολύ σπάνια συγκυρία, όπου πολλές από τις λύσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, έστω και αποσπασµατικά και φυσικά χωρίς το βάθος που τους δίνει η συνενωτική ιδεολογία, τις συµµερίζονται πλέον µεγάλα τµήµατα του ελληνικού λαού. Οι δυνατότητές µας είναι πρωτοφανείς για τις τελευταίες πολλές δεκαετίες. Είναι φυσικά άλλο θέµα αν θα κατορθώσουµε να τις εκµεταλλευτούµε. Αξίζει όµως πρώτα πρώτα να έχουµε επίγνωση αυτών των δυνατοτήτων.
Πολύ περισσότερο ίσως από την Αριστερά έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που απειλούν µε κατάρρευση το πολιτικό σκηνικό της Μεταπολίτευσης η οικονοµική ολιγαρχία και οι αστοί πολιτικοί. Πέρα από τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ που του έχει αποµείνει, και στο οποίο κανείς δεν δίνει σηµασία, το ένα µετά το άλλο κορυφαία στελέχη της Ν∆ αρχίζουν να γράφουν τον Σαµαρά στα παλιά τους τα παπούτσια.
Ο Νικήτας Κακλαµάνης έχει από µόνος του ανακοινώσει ότι θα είναι υποψήφιος δήµαρχος Αθηναίων είτε τον θέλει είτε δεν τον θέλει η Ν∆ και ο Σαµαράς – ο οποίος σίγουρα δεν τον θέλει. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας, παρά την προσωπική επικοινωνία του µε τον Σαµαρά τη νύχτα της Τετάρτης, απέρριψε την πρόταση του πρωθυπουργού να «µετακοµίσει» από νυν περιφερειάρχης στο ρόλο τού εκ των προτέρων ηττηµένου υποψήφιου δηµάρχου Θεσσαλονίκης και αυτοανακηρύχτηκε υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας! Το χειρότερο απ’ όλα όµως δεν είναι το «ψώνιο» του Τζιτζικώστα. Είναι το γεγονός ότι οι… 46 (!) από τους 50 περιφερειακούς συµβούλους της Ν∆ τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ του Τζιτζικώστα, θεωρώντας τον Σαµαρά πολιτικά «τελειωµένο», πιθανότατα µε ορίζοντα τον Μάιο.
Χαστούκι για τον Αλέξη Τσίπρα και για το δεξιό «τσούρµο» που µαζεύει στον ΣΥΡΙΖΑ προκειµένου να σχηµατίσει κυβέρνηση ήταν η πανελλαδική εξέγερση της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της υποψηφιότητας του δεξιού Θόδωρου Καρυπίδη ως περιφερειάρχη ∆υτικής Μακεδονίας. Το εντυπωσιακό είναι ότι, ακόµη και µετά τον πανελλαδικό θόρυβο που ξέσπασε όταν αποκαλύφθηκε το πολιτικό ποιον του Καρυπίδη, εννέα από τα στελέχη του Περιφερειακού Συµβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ ∆. Μακεδονίας τάχθηκαν υπέρ της υποψηφιότητας Καρυπίδη και µόνο τρία κατά – πράγµα που αποδεικνύει εµπράκτως πώς µεταλλάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς προχωράει προς την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Μέσα σε αυτό τον πολιτικό βούρκο, είναι αναγκαίο η πολιτική αλλά και ηθική υπεροχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να εκφραστεί και µε ψήφους υπέρ της.