ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΟΜΠΟΤΗΣ. Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης αποτέλεσε ένα μύθο για τη γενιά μας, τη γενιά που ήλθε μετά τη μεταπολίτευση να διαδεχθεί τη γενιά του Πολυτεχνείου, στα φοιτητικά έδρανα. Ιδιαίτερα, για όσους από μας είμαστε φοιτητές του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής και συμμετείχαμε στην ίδια οργάνωση, στο "Ρήγα Φεραίο". Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη του φοιτητικού κινήματος στον αγώνα κατά της χούντας ως φοιτητής του Οικονομικού της Νομικής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Συνελήφθη από τη χούντα του Ιωαννίδη, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου υπέστη πολύ σκληρά βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς και νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση στην «Παμμακάριστο».
Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, και την εκλογική αποτυχία της "Συμμαχίας" το 1977, ο Χρύσανθος, δεινός και μαχητικός ρήτορας στα φοιτητικά αμφιθέατρα, επηρεάζεται από τη σκέψη του Γάλλου στοχαστή της Αριστεράς Λουί Αλτουσέρ και εκπροσωπεί, μαζί με άλλους συντρόφους του την "αριστερή πτέρυγα" στο χώρο του "Ρήγα Φεραίου", υποστηρίζοντας τη ρήξη στο φοιτητικό χώρο με το Ν.815/1978 της κυβέρνησης Καραμανλή. Η πλειοψηφία της νεολαίας του "Ρήγα Φεραίου" έρχεται τότε σε πλήρη αντίθεση με την ηγεσία του κόμματος. Οι καταλήψεις των Πανεπιστημίων, το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 1979, και η απόσυρση του Ν. 815, οδηγεί στη διάσπαση της οργάνωσης και στην ίδρυση της βραχύβιας μεν, αλλά πλούσιας σε ιδέες, "ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Β' ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ". Φυσικός ηγέτης της κίνησης, με κληρονομιά την αντιδικτατορική του δράση, ο Λαζαρίδης, αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Αγώνας για την κομμουνιστική ανανέωση και "Σχολιαστής" και πρωτοστατούσε για τη συνεργασία της Β' Πανελλαδικής με την ΕΔΑ και τη Σοσιαλιστική Πορεία. Όλο αυτό το διάστημα διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της ΕΦΕΕ με πρόεδρο τον μετέπειτα βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Παπουτσή.
Η αποξένωσή του από τον χώρο της Αριστεράς έγινε αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1980. Σπουδάζει στο LSE με ειδίκευση στη Νομισματική Θεωρία και στην Επιχειρησιακή Έρευνα. O επόμενος σταθμός του ήταν η Νέα Υόρκη, όπου αναδεικνύεται διδάκτορας στην Οικονομετρία. Ασχολείται επίσης -και διόλου τυχαία όπως αποδεικνύεται - με τη Θεωρία Παιγνίων και τις εφαρμογές που μπορεί να έχει στις Διεθνείς Σχέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις, και με τη Θεωρία του Χάους. Κατά την παραμονή του στην Αμερική αναμίχθηκε και αρθρογραφούσε σε έντυπα της ομογένειας, ενώ του ενδυναμώθηκε το πατριωτικό συναίσθημα. Όταν επιστρέφει στην Ελλάδα, συμβάλλει στη δημιουργία του "Δικτύου 21", μιας δεξαμενής σκέψης, με κύριους στόχους τη δημιουργία ενός μετώπου κατά του ενδοτισμού και όσων ενοχοποιούν τον πατριωτισμό. Η πολιτική σύμπλευση του με τον Αντώνη Σαμαρά και την πολιτική ατζέντα της "Πολιτικής Άνοιξης" είναι πλέον αναμενόμενη. Ο Σαμαράς αναγνωρίζει στο Λαζαρίδη την ευρυμάθεια και την πολιτική του σκέψη, εμπλουτισμένη από το Λένιν και τον Αλτουσέρ, μέχρι τη σύγχρονη στρατηγική ανάλυση. Από τότε ο Χρύσανθος αποτελεί τον πρώτο και κύριο σύμβουλό του.
Η σημερινή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σήμερα φέρει έντονα τη σφραγίδα του Χρύσανθου Λαζαρίδη. Ενάντιος στον κοινοβουλευτισμό και στην αστική δημοκρατία, κατά τη θητεία του ως αριστερός, ερωτοτροπεί και ως δεξιός πλέον με μια περιορισμένη δημοκρατία. Η πίστη του στη μετριοπάθεια και στην ομαλότητα αμφισβητείται. Η θεωρία των δύο άκρων αποτελεί αναμφίβολα δική του ευρεσιτεχνία. Οι ύπουλες και ανηλεείς επιθέσεις εναντίον της αριστεράς και η διασύνδεσή της με την εξωθεσμική βία πηγάζουν από το μένος εναντίον της. Η ταύτιση των κοινωνικών αγώνων με την ακραία βία, επίσης. Απέναντι σε μια βαθιά κοινωνική κρίση, η οποία γεννά την απόγνωση του κόσμου, η εξουσία χρησιμοποιεί το φόβο για να αντιμετωπίσει την οργή των πολιτών. Οι τελευταίες δολοφονίες αποτελούν το πιο κρίσιμο παράδειγμα. Η τρομοκρατία (ή ότι άλλο κρύβεται πίσω της), σε συνθήκες οξείας οικονομικής καταστροφής, οδηγεί στην περιστολή των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, και στον κίνδυνο μιας εκτροπής.
Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, και την εκλογική αποτυχία της "Συμμαχίας" το 1977, ο Χρύσανθος, δεινός και μαχητικός ρήτορας στα φοιτητικά αμφιθέατρα, επηρεάζεται από τη σκέψη του Γάλλου στοχαστή της Αριστεράς Λουί Αλτουσέρ και εκπροσωπεί, μαζί με άλλους συντρόφους του την "αριστερή πτέρυγα" στο χώρο του "Ρήγα Φεραίου", υποστηρίζοντας τη ρήξη στο φοιτητικό χώρο με το Ν.815/1978 της κυβέρνησης Καραμανλή. Η πλειοψηφία της νεολαίας του "Ρήγα Φεραίου" έρχεται τότε σε πλήρη αντίθεση με την ηγεσία του κόμματος. Οι καταλήψεις των Πανεπιστημίων, το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 1979, και η απόσυρση του Ν. 815, οδηγεί στη διάσπαση της οργάνωσης και στην ίδρυση της βραχύβιας μεν, αλλά πλούσιας σε ιδέες, "ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Β' ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ". Φυσικός ηγέτης της κίνησης, με κληρονομιά την αντιδικτατορική του δράση, ο Λαζαρίδης, αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Αγώνας για την κομμουνιστική ανανέωση και "Σχολιαστής" και πρωτοστατούσε για τη συνεργασία της Β' Πανελλαδικής με την ΕΔΑ και τη Σοσιαλιστική Πορεία. Όλο αυτό το διάστημα διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της ΕΦΕΕ με πρόεδρο τον μετέπειτα βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Παπουτσή.
Η αποξένωσή του από τον χώρο της Αριστεράς έγινε αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1980. Σπουδάζει στο LSE με ειδίκευση στη Νομισματική Θεωρία και στην Επιχειρησιακή Έρευνα. O επόμενος σταθμός του ήταν η Νέα Υόρκη, όπου αναδεικνύεται διδάκτορας στην Οικονομετρία. Ασχολείται επίσης -και διόλου τυχαία όπως αποδεικνύεται - με τη Θεωρία Παιγνίων και τις εφαρμογές που μπορεί να έχει στις Διεθνείς Σχέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις, και με τη Θεωρία του Χάους. Κατά την παραμονή του στην Αμερική αναμίχθηκε και αρθρογραφούσε σε έντυπα της ομογένειας, ενώ του ενδυναμώθηκε το πατριωτικό συναίσθημα. Όταν επιστρέφει στην Ελλάδα, συμβάλλει στη δημιουργία του "Δικτύου 21", μιας δεξαμενής σκέψης, με κύριους στόχους τη δημιουργία ενός μετώπου κατά του ενδοτισμού και όσων ενοχοποιούν τον πατριωτισμό. Η πολιτική σύμπλευση του με τον Αντώνη Σαμαρά και την πολιτική ατζέντα της "Πολιτικής Άνοιξης" είναι πλέον αναμενόμενη. Ο Σαμαράς αναγνωρίζει στο Λαζαρίδη την ευρυμάθεια και την πολιτική του σκέψη, εμπλουτισμένη από το Λένιν και τον Αλτουσέρ, μέχρι τη σύγχρονη στρατηγική ανάλυση. Από τότε ο Χρύσανθος αποτελεί τον πρώτο και κύριο σύμβουλό του.
Η σημερινή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σήμερα φέρει έντονα τη σφραγίδα του Χρύσανθου Λαζαρίδη. Ενάντιος στον κοινοβουλευτισμό και στην αστική δημοκρατία, κατά τη θητεία του ως αριστερός, ερωτοτροπεί και ως δεξιός πλέον με μια περιορισμένη δημοκρατία. Η πίστη του στη μετριοπάθεια και στην ομαλότητα αμφισβητείται. Η θεωρία των δύο άκρων αποτελεί αναμφίβολα δική του ευρεσιτεχνία. Οι ύπουλες και ανηλεείς επιθέσεις εναντίον της αριστεράς και η διασύνδεσή της με την εξωθεσμική βία πηγάζουν από το μένος εναντίον της. Η ταύτιση των κοινωνικών αγώνων με την ακραία βία, επίσης. Απέναντι σε μια βαθιά κοινωνική κρίση, η οποία γεννά την απόγνωση του κόσμου, η εξουσία χρησιμοποιεί το φόβο για να αντιμετωπίσει την οργή των πολιτών. Οι τελευταίες δολοφονίες αποτελούν το πιο κρίσιμο παράδειγμα. Η τρομοκρατία (ή ότι άλλο κρύβεται πίσω της), σε συνθήκες οξείας οικονομικής καταστροφής, οδηγεί στην περιστολή των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, και στον κίνδυνο μιας εκτροπής.
