Του Θύμιου Παπανικολάου
Κάποιοι «ακροαριστεροί», τόσο ντούροι που βρίσκονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ για να τον …μεταμορφώσουν «επαναστατικά», μιλάνε για φασισμό με τα κλισέ των αναλύσεων του φασισμού των εθνικών ιμπεριαλισμών.
Προφανώς έχουν πάρει τις μεγαλοφυείς αναλύσεις του Τρότσκι και της μεταφέρουν μηχανικά και σχηματικά ΟΧΙ μόνο στο σήμερα, αλλά και στην Ελλάδα.
Έχουν καταλάβει από τον Τρότσκι όσο ένας τυφλός αντιλαμβάνεται από χρώματα, γι αυτό μένουν στο τσόφλι και δεν εξετάζουν διόλου το περιεχόμενο εκείνων των αναλύσεων.
Ο Τρότσκι ανέλυσε το φαινόμενο του φασισμού πληρέστερα και βαθύτερα από κάθε άλλον. Ανέλυσε το φαινόμενο αυτό στην
εποχή της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ των ΕΘΝΙΚΩΝ ιμπεριαλισμών και ιδιαίτερα επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη του φασισμού, ως λαϊκό ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ κίνημα, στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη.
εποχή της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ των ΕΘΝΙΚΩΝ ιμπεριαλισμών και ιδιαίτερα επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη του φασισμού, ως λαϊκό ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ κίνημα, στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο Τρότσκι ταύτισε κάθε δικτατορία με το φασισμό και ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι ο φασισμός μπορεί να αναπτυχθεί σε αδύνατα εθνικά καπιταλιστικά κράτη.
Την αντίληψη αυτή την ανέλυσε διεξοδικά ο Παντελής Πουλιόπουλος ο οποίος αποφάνθηκε τελεσίδικα ότι ο φασισμός στους αδύνατους καπιταλισμούς και ειδικά στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει.
Οι μαρξιστές ανάλυσαν διεξοδικά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που έχει ο φασισμός από τις άλλες μορφές δικτατορίας: τους ποικίλους δικτατορικούς βοναπαρτισμούς
Τις απόψεις αυτές τις κωδικοποιούμε στο παρακάτω κεφάλαιο, «Τι είναι φασισμός», που βρίσκεται ΕΔΩ:
Ωστόσο, αυτοί οι «ακροαριστεροί» δεν πετάνε μόνο στον κάλαθο των αχρήστων τις αναλύσεις του Πουλιόπουλου, αλλά και μεταφέρουν, μηχανικά (πιστεύουμε δόλια) τις απόψεις του Τρότσκι, στο σήμερα, αγνοώντας ένα ουσιαστικό ζήτημα: Ότι η σημερινή εποχή δεν είναι η εποχή των ΕΘΝΙΚΩΝ ιμπεριαλισμών, αλλά η εποχή του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού.
Που σημαίνει συγκεκριμένα: Ότι, σήμερα, κανένας ΦΑΣΙΣΜΟΣ σε εθνικό επίπεδο δεν μπορεί να υπάρξει. Ο μόνος που μπορεί να υπάρξει, και επελαύνει είναι ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ.
Αυτός ο ακρωτηριασμός και η ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ των κλασσικών αναλύσεων για το φασισμό, δεν είναι δίχως δόλο και υπολογισμό.
Υπεραπλουστεύουν και ισοπεδώνουν τις κλασσικές αναλύσεις για να συγκαλύψουν το σύγχρονο, πλανητικό φασισμό της Νέας Τάξης (της ΥΠΕΡ-εθνικής χρηματιστηριακής κακουργίας), συνακόλουθα για να υψώσουν, σαν φασιστική απειλή, τα ιδεολογικά βυθοκορήματα του παλιού φασισμού: Τις «τσόντες» του 4ου Ράιχ, τα παρακρατικά «σκυλιά» του καθεστώτος.
Χθες ύψωναν τον ΛΑ.Ο.Σ σε «φασιστική απειλή»!!!
Η εξέλιξη των πραγμάτων τους διέψευσε παταγωδώς. Ωστόσο δεν συμμορφώθηκαν παρά την κατακεφαλιά που φάγανε…
Σήμερα ακόμα δριμύτεροι, ανυψώνουν τη Χρυσή Αυγή, σε φασιστικό κίνδυνο και μάλιστα διακρίνουν σ’ αυτήν ένα από τα φρενοβλαβή χαρακτηριστικά του παλιού φασισμού: Ότι η Χρυσή Αυγή εξελίσσεται σε ένα μαζικό λαϊκό κίνημα υστερίας…
Αλήθεια που το βλέπουν αυτό; Πού χωράει στο ξύλινο καλουπάκι τους.
Ο Φασισμός είναι ΟΡΓΑΝΩΣΗ της μαζικής, ΥΣΤΕΡΙΚΗΣ απελπισίας, οργάνωση που εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα και με όρους ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΨΥΧΩΣΗΣ και όχι σε εκλογικά ποσοστά.
Η Χρυσή Αυγή μια συγκέντρωση αποπειράθηκε να κάνει και δεν μάζεψε παραπάνω από 6.000, απλούς χειροκροτητές, όπως στις εκλογικές εκδηλώσεις!!!
Μια συγκέντρωση δίχως στοιχειωδέστατο πλαίσιο αιτημάτων και συνθημάτων που να αγγίζουν την κοινωνική απελπισία, τη μικροαστική επιθετικότητα και τη λαϊκή οργή.
Τραγουδάκια απωθητικά για το στρατό έψαλλαν και συνθήματα ακόμα πιο απωθητικά υπέρ της χούντας…
ΟΛΑ αυτά συνιστούν «λαϊκό ρεύμα», μαζική ψύχωση;
Ακόμα και το λαθρομεταναστευτικό, το «αλογάκι» πάνω στο οποίο κερδοσκόπησε εκλογικά η Χρυσή Αυγή, εγκαταλείφτηκε…
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι άλλο: Ότι η Χρυσή Αυγή, τάσσεται ΑΝΟΙΚΤΑ πλέον υπέρ της ΕΕ και του ευρώ. Δηλαδή εντός του Ευρω-φασιστικού πλαισίου που καθορίζει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ (αποικιοκρατικά) τα πολιτικά δεδομένα σε κάθε χώρα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Η Χρυσή Αυγή, ΑΝΟΙΚΤΑ πλέον διαλαλεί ότι είναι ένα γρανάζι του 4ου Ράιχ και οι «ντούροι» «αντιφασίστες» ανυψώνουν το γρανάζι της φασιστικής μηχανής σε φασιστικό κίνδυνο, παίζοντας, έτσι, ανοικτά το παιχνίδι του επελαύνοντος ευρώ-φασισμού. Γίνονται και αυτοί ένα άλλο γρανάζι της ίδιας μηχανής…
ΠΗΓΗ:
