Ρεσιτάλ εξαπάτησης ή παραφροσύνη; Μόνον αυτές είναι οι εξηγήσεις για το απίστευτο θράσος του ρατσιστή Παπανδρέου να …τιμήσει την μνήμη του Μαντέλα, χαρακτηρίζοντας τον μάλιστα ως “παράδειγμα” για τις “προοδευτικές” παρατάξεις!
Ο Παπανδρέου, προπαγανδιστής και βαποράκι του σχεδίου Ανάν, της γενοκτονίας στο Κοσσυφοπέδιο και βέβαια του ναζιστικού μνημονίου, έρχεται επιστεφής σε έναν άνθρωπο που έμεινε στην ιστορία ακριβώς επειδή είπε το μεγάλο ΟΧΙ στο αντίστοιχο σχέδιο
Ανάν στην χώρα του. Ο Μαντέλα μάλιστα ήταν το φωτεινό παράδειγμα που χρησιμοποίησαν οι ηγέτες που αντιτάχθηκαν στο ρατσιστικό σχέδιο, κατά τον αγώνα τους για την μη παράδοση της Κύπρου στις δυνάμεις του φασισμού.
Ενδεικτική ήταν η δήλωση που έκανε ο Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης, για τη λύση αυτή στις 10 Νοεμβρίου 2008 σε συνέντευξή του στο «Ράδιο Πρώτο» και το συνάδελφο Λάζαρο Μαύρο, όπως την μετέφερε η κορυφαία Φανούλλα Αργυρού στο εκπληκτικό της άρθρο για τον Μαντέλα:
Ο Παπανδρέου, προπαγανδιστής και βαποράκι του σχεδίου Ανάν, της γενοκτονίας στο Κοσσυφοπέδιο και βέβαια του ναζιστικού μνημονίου, έρχεται επιστεφής σε έναν άνθρωπο που έμεινε στην ιστορία ακριβώς επειδή είπε το μεγάλο ΟΧΙ στο αντίστοιχο σχέδιο
Ανάν στην χώρα του. Ο Μαντέλα μάλιστα ήταν το φωτεινό παράδειγμα που χρησιμοποίησαν οι ηγέτες που αντιτάχθηκαν στο ρατσιστικό σχέδιο, κατά τον αγώνα τους για την μη παράδοση της Κύπρου στις δυνάμεις του φασισμού.
Ενδεικτική ήταν η δήλωση που έκανε ο Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης, για τη λύση αυτή στις 10 Νοεμβρίου 2008 σε συνέντευξή του στο «Ράδιο Πρώτο» και το συνάδελφο Λάζαρο Μαύρο, όπως την μετέφερε η κορυφαία Φανούλλα Αργυρού στο εκπληκτικό της άρθρο για τον Μαντέλα:
“Πώς θα τολμήσω να αντικρύσω τον Μαντέλα όταν ήμουνα ο υπεύθυνος παγκοσμίως του αγώνα εναντίον του απαρχάιτ, εναντίον των φυλετικών διακρίσεων αν και μόνο προσυπογράψω φυλετικές διακρίσεις; Θα είναι αντίφαση ζωής.
Το να έρχεται το θύμα ή ένα τμήμα του θύματος να προσπαθεί να αποδώσει ευθύνη για το τεράστιο έγκλημα της κατοχής, της εθνοκάθαρσης, της καταπάτησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να μου επιτραπεί να πω ότι αυτό αποτελεί πολιτικό μαζοχισμό.”
Αυτά τα λόγια του μέγιστου Λυσσαρίδη θα αρκούσαν για να οδηγήσουν τον Παπανδρέου στην σιωπή απέναντι στην μνήμη του Νέλσωνα Μαντέλα. Το ότι συνεχίζει το παρανοϊκό κρεσέντο παρεμβάσεων ακόμα και σε αυτό το θέμα, οδηγεί σε ένα από τα δύο συμπεράσματα που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου.
