ηθοποιών και 10 εκατομμυρίων κομπάρσων. Υπερπαραγωγή, αν σε αυτούς τους αριθμούς προσθέσεις και τους δράκους της κάθε ιστορίας.
Όπως ο δράκος του καλού Στουρνάρα που έγινε κακός και για εικοστή φορά τον παλεύει ο Βενιζέλος ως άλλος Αη-Γιώργης με το κοντάρι του, ενώ ταυτόχρονα τον ταΐζει με την ψήφο εμπιστοσύνης του. Όπως ο δράκος του χρήσιμου Άδωνη Γεωργιάδη που το ΠΑΣΟΚ τον βάζει στο στόχαστρο του φιλολαϊκού του πολυβόλου, αλλά πρώτα του φόρεσε ολόσωμη αλεξίσφαιρη στολή προσφέροντάς του τη στήριξη στη διάλυση του συστήματος Υγείας.
Οι «κόντρες της συγκυβέρνησης». Ο «ευαίσθητος πάγος που κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να σπάσει». Τα ίδια και τα ίδια. Η ανάπτυξη έρχεται, αλλά έπεσε ομίχλη γι’ αυτό δε φαίνεται. 150.000 σελίδες διαλόγων, οι μισές από αυτές να ανήκουν στον Βενιζέλο. Διάλογοι με τον εαυτό του. Περί σταυρώσεως του ΠΑΣΟΚ και του ιδίου. Ο χοντρός χριστούλης του σοσιαλισμού.
Όταν κάποιος ηθοποιός της «Λάμψης» αργούσε να εμφανιστεί στο γύρισμα ή πήγαινε αδιάβαστος, ο Φώσκολος μία απειλή χρησιμοποιούσε: «Θες να σκοτωθείς σε αυτοκινητιστικό στο επόμενο επεισόδιο;». Φυσικά, κανείς δεν ήθελε να «σκοτωθεί». Το ίδιο συμβαίνει με τη συγκυβέρνηση. Ποιος θέλει να μείνει απ’ έξω; Ποιος θα τολμήσει να ρίξει την κυβέρνηση; Ποιος θα παρακούσει εντολές; Ποιος θα βγει εκτός σεναρίου; Κανείς!
Παρά ταύτα, η «κοινωνία» της τηλεθέασης ελπίζει σε κάποιο θαύμα. Ελπίζει ότι οι κόντρες της συγκυβέρνησης είναι αληθινές κι ότι αφού κανείς δεν αποφασίζει να ρίξει την κυβέρνηση, αυτή θα πέσει από μόνη της. Από μία κόντρα για τη φορολογία ακινήτων, από μία κόντρα για τις απολύσεις γιατρών, από μία κόντρα Βενιζέλου – Σαμαρά.
Δυστυχώς όμως οι κόντρες αυτής της συγκυβέρνησης είναι όπως οι «νεκροί» στα σήριαλ του Φώσκολου. Πρώτον, αναπνέουν. Δεύτερον, μόλις ο σκηνοθέτης φωνάξει «stop» ή «cut» οι νεκροί σηκώνονται. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα η συγκυβέρνηση άντεξε και αντέχει. Στην αρχή «το κλίμα θα άλλαζε υπέρ της Ελλάδας» μόλις γινόταν οι γερμανικές εκλογές. Στη συνέχεια μόλις σχηματιζόταν κυβέρνηση στη Γερμανία. Τώρα, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές για να μην ενισχυθούν οι ευρωσκεπτικιστές στη Γερμανία.
Από μόνο του όλο αυτό είναι γελοίο. Ακόμη πιο γελοίο είναι ότι εμείς, το κοινό και ταυτόχρονα κομπάρσοι, έχουμε αγωνία για το επόμενο επεισόδιο. «Θα μας κατασχέσουν τα σπίτια ή όχι ακόμη;». «Θα σταματήσουν να δίνονται συντάξεις από το 2016 ή νωρίτερα;». «Θα κρατήσουμε την πρωτιά στην ανεργία ή θα μας την κλέψει μέσα από τα χέρια η Ισπανία;». Βασανιστικά ερωτήματα για τα οποία περιμένουμε απαντήσεις από τον σκηνοθέτη.
Τα πάντα, μια σειρά του Φώσκολου. Με μία διαφορά μόνο. Ότι όποιος πέφτει νεκρός δεν ξανασηκώνεται. Ακόμη κι αν είναι 13χρονο κοριτσάκι. Ακόμη κι αν πρόκειται για ιδέες και ιδανικά, όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Ναι, ακόμη κι αυτά σκοτώνονται. Αν έχεις τόσο υπάκουους κομπάρσους και τόσο πιστό κοινό, όλα σκοτώνονται. Κι ο κάθε λαός έχει τη ντροπή που του αξίζει.
Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/12/blog-post_2378.html#ixzz2miXjz594
