Το «λάμδα»

Το «λάμδα»

Ανηφόρησα Πέμπτη
Μεγάλη Πέμπτη αυτή τη φορά
Αργά το Πάσχα φέτος,
ξορκίζει το χειμώνα με βάλσαμα από παραγινωμένα πέταλα
Κοντοστάθηκα στην πηγή
Ξαπόσταμα το λένε,
μα εγώ ακόμα τούτο το μέρος δεν το βρήκα
Εκεί που η ψυχή για λίγο ξεκουράζεται
και ξεδιψά
και δε ρωτά
Καυτός ο ήλιος, πρώιμη ζέστη
Αλλάζει το κλίμα λεν οι ειδικοί
Δηλαδή πως θα νιώθω την πληγή τώρα, πιο συχνά ή πιο αραιά;
Γεμίζω τα χέρια μου κρύο νερό
των πάγων που κατηφορίζουν
Τα λόγια σου με βρίσκουν και πάλι:
“Αν η πληγή γίνει πηγή, είναι ευλογία…”
Μα είναι αυτό το «λάμδα» που δε λέει να εξοριστεί
Ένα “λάμδα” καρφωμένο κατάσαρκα εκεί στην καρδιά της πηγής
Μεγάλης Πέμπτης “λάμδα”
Που στέκεται κόμπος στο λαιμό και καίει
Που στάζει ξύδι αντί νερό

Ειρήνη Λαρδούτσου- Κούρτη
Εκπαιδευτικός