Όπως το είχαμε (ακόμα και επί ημερών ΝΔ) προβλέψει, ότι η νέα Κυρίαρχη Ιδεολογία που θα επικρατούσε στη χώρα μας, θα ήταν η«Έξοδος από την Κρίση», έτσι ακριβώς και έγινε. Όμως, πάνω στο θέμα αυτό, παρατηρούμε όλοι μας, μια τεράστια διάσταση μεταξύ λαού και καθεστώτος, σε ότι αφορά τον προτεινόμενο τρόπο για την έξοδο από την κρίση.
Οι μεν καθεστωτικοί (δηλαδή οι ολιγαρχίες των ελληνικών κομμάτων και οι κρατικοδίαιτοι προστάτες τους), επιθυμούν να μην πειραχτεί το πολιτικό σύστημα, πάνω στο οποίο στηρίζεται το καθεστώς τους, αλλά να εξευρεθούν τα κατάλληλα τεχνικά μέτρα, που θα φορτωθεί όμως ο λαός,....
για την έξοδο από την κρίση με μέγιστο όραμα, την επιστροφή στις αγορές και τα δανεικά!!!, αντίθετα ο λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι απαραίτητη προϋπόθεση, για να βγούμε από την κρίση, είναι να αλλάξει πρώτα το ίδιο το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Ειδικότερα, το μεν καθεστώς δεν θέλει να αλλάξει τίποτα σε ότι αφορά τα πάνω (δηλαδή να μην αλλάξει το ίδιο), απεναντίας προσπαθεί να αλλάξουν τα κάτω, προκειμένου να διασωθεί το ίδιο και ταυτόχρονα να εκμεταλλευτεί τον λαό προς όφελός του, ο δε λαός θέλει να αλλάξουν τα πάντα από πάνω μέχρι κάτω.
Εδώ ακριβώς θα παιχτεί το παιχνίδι της ιστορίας στη σημερινή Ελλάδα. Ποιος θα είναι ο νικητής;; Η σύγκρουση αυτή υποβόσκει και αδρανοποιεί σιγά σιγά τα πάντα, αλλά ακόμα δεν έχει βρεθεί ο κατάλληλος φορέας από την πλευρά του λαού για να εκδηλωθεί πλέον ανοιχτά αυτή η σύγκρουση. Τα πολιτικά κόμματα, ως μέρη της καθεστωτικής ολιγαρχίας, δεν αποτελούν λαϊκή λύση, στο μέτρο που δεν θέλουν να αλλάξουν και να βάλουν το λαό στο παιχνίδι. Αρνούνται ακόμα και το δημοψήφισμα. Τα διάφορα κινήματα που εμφανίζονται, είτε καπελώνονται από τους «επαναστατικούς» βραχίονες του καθεστώτος (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π.), είτε συκοφαντούνται και ευτελίζονται από την προπαγάνδα του καθεστώτος στα ΜΜΕ.
Όμως αυτό το καθεστώς, όπως απέδειξαν οι περιπτώσεις της Κερατέας και του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» είναι τρομερά ευάλωτο και φοβισμένο και δυστυχώς αυτό το υπό κατάρρευση καθεστώς, είναι επικίνδυνο για την πορεία της χώρας και κυρίως για την διασφάλιση των εθνικών μας θεμάτων.
Τα διαλυμένα και ανύπαρκτα ελληνικά κόμματα υπάρχουν μόνο χάρη στην προβολή τους από τα ΜΜΕ και τις χρηματοδοτήσεις που λαμβάνουν. Στον λαό δεν εκπροσωπούν πλέον τίποτα, πέραν των κομματικών τους μελών και ιδίως των κομματικών στελεχών.
Μια περίεργη ηρεμία πριν την έκρηξη.
