Από Factorx
Και μετά το ΔΝΤ τι; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν όλοι, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα της χώρας η βοήθεια του μηχανισμού;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Όχι. Η χώρα δεν σώζεται σε καμιά περίπτωση με τα 40 δισ. ή τα 100 δισ. σε τρία χρόνια. Όταν το χρέος έχει φτάσει στα ύψη κι όταν την επόμενη 5ετία πρέπει να πληρωθούν παλαιότερα δάνεια έως και 250 δισ. ευρώ, η προσφυγή στον μηχανισμό είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Κρατήστε μια φράση: Αναδιάρθρωση του χρέους.
Εκεί θα παιχτεί το μεγάλο παιχνίδι τα επόμενα χρόνια. Κάτω από την αδυναμία της χώρας να ξοφλήσει τα χρέη του παρελθόντος, και μη μπορώντας και ο μηχανισμός στήριξης να κάνει τίποτε, η μόνη σωτηρία που όλοι υποστηρίζουν είναι η διαπραγμάτευση για το χρέος. Τα σενάρια είναι δύο: Το ένα καλό στο μέτρο του δυνατού, το άλλο εφιαλτικό.
Το πρώτο λέει ότι η Ελλάδα θα καλέσει τους δανειστές της και θα τους πει να μειώσουν το χρέος με ταυτόχρονη επιμήκυνση του χρόνους πληρωμής.
Το δεύτερο είναι τραγικό και ουσιαστικά θα σημάνει την πτώχευση της χώρας. Καλείς του δανειστές και τους λες ότι θα τους δώσεις μόνο ένα μέρος από όσα τους χρωστάς ή τους φωνάζεις και κηρύσσεις στάση πληρωμών, πτώχευση δηλαδή, με ότι συνεπάγεται αυτό για τον κόσμο, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και την αγορά γενικότερα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι φωνές οικονομολόγων και τραπεζών που κάνουν λόγο για μοναδική διέξοδο της Ελλάδας, την κήρυξη χρεοκοπίας.
