Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Απριλίου 2010
ΓΙΑΝΑ το πούµε σε απλά ελληνικά: µε την επιστολή που έστειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην κυβέρνηση, και αποκάλυψαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ», ουσιαστικά απορρίπτει το νοµοσχέδιο για το Ασφαλιστικό πριν καν κατατεθεί στη Βουλή! Και δεν το απορρίπτει επειδή µειώνει τις συντάξεις έως 30%, αλλά επειδή δεν αυξάνει αρκετά (κατά τη γνώµη τους) τα ηλικι ακά όρια για τη συνταξιοδότηση.
ΝΑΠΡΟΣΘΕΣΩ και κάτι άλλο. Η Κοµισιόν είχε ήδη διαµηνύσει στο υπουργείο Εργασίας: «Γιατί προχωρείτε τώρα το νοµοσχέδιο για το Ασφαλιστικό; Αφού, ούτως ή άλλως, σε µερικές εβδοµάδες θα έλθει το ΔΝΤ και θα σας τα αλλάξει όλα!». Περιµένετε, λοιπόν, να δείτε.
ΚΑΤΟΠΙΝΟΛΩΝ αυτών, η δική µου απορία είναι απλή: Υπάρχει κυβέρνηση που θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη περικο πής των συντάξεων έως 30%, ίσως και περισσότερο; Ποια κυβέρνηση είναι αυτή; Και σε τι ακριβώς µπορεί να ελπίζει; ΑΚΟΜΗΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που, όπως φαίνεται, δεν θα είναι µόνο οι συντάξεις। Θα είναι οι µισθοί। Θα είναι τα εισοδήµατα। Θα είναι οι απολύσεις. Θα είναι µια ριζική κοινωνική κατεδά φιση η οποία, ακόµη κι αν θεωρείται αναγκαία, είναι αφά νταστα δυσβάσταχτη. ΠΟΙΟΣ, ΛΟΙΠΟΝ, θα τα κάνει όλα αυτά; Ποιος θα δείξει την πόρτα σε 76.000 συµβασιούχους του Δηµοσίου; Ποιος θα διώξει άλλες 40.000 από τους οργανισµούς τοπικής αυτο διοίκησης; Ποιος θα βάλει χέρι στις αποδοχές στον ιδιωτικό τοµέα; Ποιος θα πάρει την πολιτική ευθύνη να εφαρµόσει στη σηµερινή Ελλάδα τις επιταγές µιας απαρέγκλιτης περισταλτικής πολιτικής - και αναφέροµαι µόνο στις πιο αυτονόητες; ΔΙΟΤΙ ΜΗΝ έχετε την παραµικρή αµφιβολία. Οπως κι αν αµπαλαριστεί, όπως κι αν παρουσιαστεί, αυτό είναι το πρόγραµµα του Ταµείου. Το οποίο αποτελεί την απαράβατη προϋ πόθεση για τον δανεισµό. Γι’ αυτό, όταν ακούω διάφορους κουφιοκεφαλάκηδες να φωνάζουν «µη δαιµονοποιείτε το ΔΝΤ!», απαντώ: δεν χρειάζεται, δαιµονοποιείται µια χαρά κι από µόνο του! Δεν είναι τυχαίο ότι η προσφυγή στη φροντίδα του θεωρείται διεθνώς τεκµήριο εθνικής υποτίµησης. ΗΔΗΑΠΟ τον Φεβρουάριο, όταν κάποιοι «λαµπροί εγκέφαλοι» ανέσυραν το ΔΝΤ ως «µοχλό πίεσης» προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, είχαµε προειδοποιήσει από εδώ ότι αυτά τα κόλπα είναι επικίνδυνα διότι δεν παίζεις µε τους καρχαρίες. ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΤΡΕΙΣ µήνες αργότερα, το εφιαλτικό σενάριο µοιάζει πιο πιθανό από ποτέ. Η Ελλάδα βρίσκεται σήµερα αντιµέτωπη µε το σκληρότερο σχέδιο κοινωνικής αναδιάρθρωσης της µεταπολεµικής ιστορίας της. Είναι αναγκαίο; Να το δεχτώ. Αλλά ούτε ένας Ελληνας δεν είχε κάτι τέτοιο υπόψη του όταν ψήφιζε στις 4 Οκτωβρίου. Κι αυτό είναι µια λεπτοµέρεια που δεν στερείται καθόλου πολιτικής σηµασίας. Η Ελλάδα βρίσκεται σήµερα αντιµέτωπη µε το σκληρότερο σχέδιο κοινωνικής αναδιάρθρωσης της µεταπολεµικής ιστορίας της
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Απριλίου 2010
ΓΙΑΝΑ το πούµε σε απλά ελληνικά: µε την επιστολή που έστειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην κυβέρνηση, και αποκάλυψαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ», ουσιαστικά απορρίπτει το νοµοσχέδιο για το Ασφαλιστικό πριν καν κατατεθεί στη Βουλή! Και δεν το απορρίπτει επειδή µειώνει τις συντάξεις έως 30%, αλλά επειδή δεν αυξάνει αρκετά (κατά τη γνώµη τους) τα ηλικι ακά όρια για τη συνταξιοδότηση.
ΝΑΠΡΟΣΘΕΣΩ και κάτι άλλο. Η Κοµισιόν είχε ήδη διαµηνύσει στο υπουργείο Εργασίας: «Γιατί προχωρείτε τώρα το νοµοσχέδιο για το Ασφαλιστικό; Αφού, ούτως ή άλλως, σε µερικές εβδοµάδες θα έλθει το ΔΝΤ και θα σας τα αλλάξει όλα!». Περιµένετε, λοιπόν, να δείτε.
ΚΑΤΟΠΙΝΟΛΩΝ αυτών, η δική µου απορία είναι απλή: Υπάρχει κυβέρνηση που θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη περικο πής των συντάξεων έως 30%, ίσως και περισσότερο; Ποια κυβέρνηση είναι αυτή; Και σε τι ακριβώς µπορεί να ελπίζει; ΑΚΟΜΗΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που, όπως φαίνεται, δεν θα είναι µόνο οι συντάξεις। Θα είναι οι µισθοί। Θα είναι τα εισοδήµατα। Θα είναι οι απολύσεις. Θα είναι µια ριζική κοινωνική κατεδά φιση η οποία, ακόµη κι αν θεωρείται αναγκαία, είναι αφά νταστα δυσβάσταχτη. ΠΟΙΟΣ, ΛΟΙΠΟΝ, θα τα κάνει όλα αυτά; Ποιος θα δείξει την πόρτα σε 76.000 συµβασιούχους του Δηµοσίου; Ποιος θα διώξει άλλες 40.000 από τους οργανισµούς τοπικής αυτο διοίκησης; Ποιος θα βάλει χέρι στις αποδοχές στον ιδιωτικό τοµέα; Ποιος θα πάρει την πολιτική ευθύνη να εφαρµόσει στη σηµερινή Ελλάδα τις επιταγές µιας απαρέγκλιτης περισταλτικής πολιτικής - και αναφέροµαι µόνο στις πιο αυτονόητες; ΔΙΟΤΙ ΜΗΝ έχετε την παραµικρή αµφιβολία. Οπως κι αν αµπαλαριστεί, όπως κι αν παρουσιαστεί, αυτό είναι το πρόγραµµα του Ταµείου. Το οποίο αποτελεί την απαράβατη προϋ πόθεση για τον δανεισµό. Γι’ αυτό, όταν ακούω διάφορους κουφιοκεφαλάκηδες να φωνάζουν «µη δαιµονοποιείτε το ΔΝΤ!», απαντώ: δεν χρειάζεται, δαιµονοποιείται µια χαρά κι από µόνο του! Δεν είναι τυχαίο ότι η προσφυγή στη φροντίδα του θεωρείται διεθνώς τεκµήριο εθνικής υποτίµησης. ΗΔΗΑΠΟ τον Φεβρουάριο, όταν κάποιοι «λαµπροί εγκέφαλοι» ανέσυραν το ΔΝΤ ως «µοχλό πίεσης» προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, είχαµε προειδοποιήσει από εδώ ότι αυτά τα κόλπα είναι επικίνδυνα διότι δεν παίζεις µε τους καρχαρίες. ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΤΡΕΙΣ µήνες αργότερα, το εφιαλτικό σενάριο µοιάζει πιο πιθανό από ποτέ. Η Ελλάδα βρίσκεται σήµερα αντιµέτωπη µε το σκληρότερο σχέδιο κοινωνικής αναδιάρθρωσης της µεταπολεµικής ιστορίας της. Είναι αναγκαίο; Να το δεχτώ. Αλλά ούτε ένας Ελληνας δεν είχε κάτι τέτοιο υπόψη του όταν ψήφιζε στις 4 Οκτωβρίου. Κι αυτό είναι µια λεπτοµέρεια που δεν στερείται καθόλου πολιτικής σηµασίας. Η Ελλάδα βρίσκεται σήµερα αντιµέτωπη µε το σκληρότερο σχέδιο κοινωνικής αναδιάρθρωσης της µεταπολεµικής ιστορίας της
